Amos 6

Biblija Hrvatski	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 Jao bezbrižnima na Sionu i spokojnima na samarijskoj gori, nazvanima »prvina narodâ«, kojima se obraća dom Izraelov.	1 הֹוי הַשַּׁאֲנַנִּים בְּצִיֹּון וְהַבֹּטְחִים בְּהַר שֹׁמְרֹון נְקֻבֵי רֵאשִׁית הַגֹּויִם וּבָאוּ לָהֶם בֵּית יִשְׂרָאֵל
2 Krenite u Kalnu i vidite, idite odande u Veliki Hamat, siđite u Gat filistejski. Jeste li bolji od tih kraljevstava? Je li im područje veće od vašega?	2 עִבְרוּ כַלְנֵה וּרְאוּ וּלְכוּ מִשָּׁם חֲמַת רַבָּה וּרְדוּ גַת־פְּלִשְׁתּים הֲטֹובִים מִן־הַמַּמְלָכֹות הָאֵלֶּה אִם־רַב גְּבוּלָם מִגְּבֻלְכֶם
3 Mislite: daleko je kobni dan, a primičete vlast nasilja.	3 הַמְנַדִּים לְיֹום רָע וַתַּגִּישׁוּן שֶׁבֶת חָמָס
4 Ležeći na bjelokosnim posteljama, na počivaljkama izvaljeni, jedu janjad iz stada i telad iz staje;	4 הַשֹּׁכְבִים עַל־מִטֹּות שֵׁן וּסְרֻחִים עַל־עַרְשֹׂותָם וְאֹכְלִים כָּרִים מִצֹּאן וַעֲגָלִים מִתֹּוךְ מַרְבֵּק
5 deru se uza zvuk harfe, izumljuju glazbala k’o David,	5 הַפֹּרְטִים עַל־פִּי הַנָּבֶל כְּדָוִיד חָשְׁבוּ לָהֶם כְּלֵי־שִׁיר
6 piju vino iz vrčeva i mažu se najfinijim uljem, al’ za slom Josipov ne mare.	6 הַשֹּׁתִים בְּמִזְרְקֵי יַיִן וְרֵאשִׁית שְׁמָנִים יִמְשָׁחוּ וְלֹא נֶחְלוּ עַל־שֵׁבֶר יֹוסֵף
7 Stog će prvi sad biti prognani; umuknut će veselje raskošnika.	7 לָכֵן עַתָּה יִגְלוּ בְּרֹאשׁ גֹּלִים וְסָר מִרְזַח סְרוּחִים׃ פ
8 Zakle se Gospod Jahve samim sobom – riječ je Jahve, Boga nad vojskama: »Gnušam se oholosti Jakovljeve i mrzim dvorce njegove, predat ću grad i sve u njemu.«	8 נִשְׁבַּע אֲדֹנָי יְהוִה בְּנַפְשֹׁו נְאֻם־יְהוָה אֱלֹהֵי צְבָאֹות מְתָאֵב אָנֹכִי אֶת־גְּאֹון יַעֲקֹב וְאַרְמְנֹתָיו שָׂנֵאתִי וְהִסְגַּרְתִּי עִיר וּמְלֹאָהּ
9 Ako i deset ljudi ostane u jednoj kući, umrijet će.	9 וְהָיָה אִם־יִוָּתְרוּ עֲשָׂרָה אֲנָשִׁים בְּבַיִת אֶחָד וָמֵתוּ
10 Rođak će i spaljivač prionuti da iznesu kosti iz kuće; ako bi tko upitao onog u kutu kuće: »Je li još tko ostao s tobom?« on će odvratiti: »Ne! Pst! Jahvino se ime ne smije spomenuti.«	10 וּנְשָׂאֹו דֹּודֹו וּמְסָרְפֹו לְהֹוצִיא עֲצָמִים מִן־הַבַּיִת וְאָמַר לַאֲשֶׁר בְּיַרְכְּתֵי הַבַּיִת הַעֹוד עִמָּךְ וְאָמַר אָפֶס וְאָמַר הָס כִּי לֹא לְהַזְכִּיר בְּשֵׁם יְהוָה
11 Jer, gle, Jahve zapovjedi, i velika se kuća ruši u komade, mala se kuća ori u komadiće.	11 כִּי־הִנֵּה יְהוָה מְצַוֶּה וְהִכָּה הַבַּיִת הַגָּדֹול רְסִיסִים וְהַבַּיִת הַקָּטֹן בְּקִעִים
12 Jure li konji po litici, ore li se more volovima, da vi pretvarate pravdu u otrov a plod pravednosti u pelin?	12 הַיְרֻצוּן בַּסֶּלַע סוּסִים אִם־יַחֲרֹושׁ בַּבְּקָרִים כִּי־הֲפַכְתֶּם לְרֹאשׁ מִשְׁפָּט וּפְרִי צְדָקָה לְלַעֲנָה
13 Vi se radujete Lo Dabaru kad velite: »Nismo li svojom snagom zauzeli Karnajim?«	13 הַשְּׂמֵחִים לְלֹא דָבָר הָאֹמְרִים הֲלֹוא בְחָזְקֵנוּ לָקַחְנוּ לָנוּ קַרְנָיִם
14 »Ha, evo, dome Izraelov, dižem na te« – riječ je Jahve, Boga nad vojskama – »narod što će vas tlačiti od Ulaza hamatskoga do Pustinjskog potoka.«	14 כִּי הִנְנִי מֵקִים עֲלֵיכֶם בֵּית יִשְׂרָאֵל נְאֻם־יְהוָה אֱלֹהֵי הַצְּבָאֹות גֹּוי וְלָחֲצוּ אֶתְכֶם מִלְּבֹוא חֲמָת עַד־נַחַל הָעֲרָבָה׃ ס