1 αυτη η βιβλος των προσταγματων του θεου και ο νομος ο υπαρχων εις τον αιωνα παντες οι κρατουντες αυτης εις ζωην οι δε καταλειποντες αυτην αποθανουνται | 1 Ella es el libro de los preceptos de Dios, la Ley que subsiste eternamente: todos los que la retienen alcanzarán la vida, mas los que la abandonan morirán. |
2 επιστρεφου ιακωβ και επιλαβου αυτης διοδευσον προς την λαμψιν κατεναντι του φωτος αυτης | 2 Vuelve, Jacob y abrázala, camina hacia el esplendor bajo su luz. |
3 μη δως ετερω την δοξαν σου και τα συμφεροντα σοι εθνει αλλοτριω | 3 No des tu gloria a otro, ni tus privilegios a nación extranjera. |
4 μακαριοι εσμεν ισραηλ οτι τα αρεστα τω θεω ημιν γνωστα εστιν | 4 Felices somos, Israel, pues lo que agrada al Señor se nos ha revelado. |
5 θαρσειτε λαος μου μνημοσυνον ισραηλ | 5 ¡Animo, pueblo mío, memorial de Israel! |
6 επραθητε τοις εθνεσιν ουκ εις απωλειαν δια δε το παροργισαι υμας τον θεον παρεδοθητε τοις υπεναντιοις | 6 Vendidos habéis sido a las naciones, mas no para la destrucción. Por haber provocado la ira de Dios, habéis sido entregados a los enemigos. |
7 παρωξυνατε γαρ τον ποιησαντα υμας θυσαντες δαιμονιοις και ου θεω | 7 Pues irritasteis a vuestro Creador, sacrificando a los demonios y no a Dios. |
8 επελαθεσθε δε τον τροφευσαντα υμας θεον αιωνιον ελυπησατε δε και την εκθρεψασαν υμας ιερουσαλημ | 8 Olvidasteis al Dios eterno, el que os sustenta, y afligisteis a Jerusalén, la que os crió. |
9 ειδεν γαρ την επελθουσαν υμιν οργην παρα του θεου και ειπεν ακουσατε αι παροικοι σιων επηγαγεν μοι ο θεος πενθος μεγα | 9 Pues vio ella caer sobre vosotros la ira que viene de Dios, y dijo: Escuchad, vecinas de Sión: Dios me ha enviado un gran dolor: |
10 ειδον γαρ την αιχμαλωσιαν των υιων μου και των θυγατερων ην επηγαγεν αυτοις ο αιωνιος | 10 he visto el cautiverio de mis hijos y mis hijas que el Eterno hizo venir sobre ellos. |
11 εθρεψα γαρ αυτους μετ' ευφροσυνης εξαπεστειλα δε μετα κλαυθμου και πενθους | 11 Con gozo los había yo criado, y los he despedido con lágrimas y duelo. |
12 μηδεις επιχαιρετω μοι τη χηρα και καταλειφθειση υπο πολλων ηρημωθην δια τας αμαρτιας των τεκνων μου διοτι εξεκλιναν εκ νομου θεου | 12 Que nadie se regocije de mí, la viuda abandonada de tantos; estoy en soledad por los pecados de mis hijos, porque se desviaron de la Ley de Dios, |
13 δικαιωματα δε αυτου ουκ εγνωσαν ουδε επορευθησαν οδοις εντολων θεου ουδε τριβους παιδειας εν δικαιοσυνη αυτου επεβησαν | 13 no conocieron sus decretos, no fueron por el camino de los mandamientos de Dios, ni siguieron las sendas de disciplina según su justicia. |
14 ελθατωσαν αι παροικοι σιων και μνησθητε την αιχμαλωσιαν των υιων μου και θυγατερων ην επηγαγεν αυτοις ο αιωνιος | 14 ¡Que vengan las vecinas de Sión! Acordaos del cautiverio de mis hijos y mis hijas, que el Eterno hizo venir sobre ellos. |
15 επηγαγεν γαρ επ' αυτους εθνος μακροθεν εθνος αναιδες και αλλογλωσσον οι ουκ ησχυνθησαν πρεσβυτην ουδε παιδιον ηλεησαν | 15 Pues él trajo sobre ellos una nación de lejos, nación insolente, de lenguaje extraño, que no respetó al anciano, ni del niño tuvo compasión, |
16 και απηγαγον τους αγαπητους της χηρας και απο των θυγατερων την μονην ηρημωσαν | 16 se llevó a los hijos amados de la viuda, y la dejó sola, privada de sus hijas. |
17 εγω δε τι δυνατη βοηθησαι υμιν | 17 Y yo ¿cómo puedo ayudaros? |
18 ο γαρ επαγαγων τα κακα υμιν εξελειται υμας εκ χειρος εχθρων υμων | 18 Aquel que trajo sobre vosotros los males os librará de la mano de vuestros enemigos. |
19 βαδιζετε τεκνα βαδιζετε εγω γαρ κατελειφθην ερημος | 19 Andad, hijos, andad vuestro camino, que yo me he quedado sola. |
20 εξεδυσαμην την στολην της ειρηνης ενεδυσαμην δε σακκον της δεησεως μου κεκραξομαι προς τον αιωνιον εν ταις ημεραις μου | 20 Me ha quitado el vestido de paz, me he puesto el sayal de mis súplicas, clamaré al Eterno mientras viva. |
21 θαρσειτε τεκνα βοησατε προς τον θεον και εξελειται υμας εκ δυναστειας εκ χειρος εχθρων | 21 Animo, hijos, clamad al Señor: el os librará de la tiranía y de la mano de vuestros enemigos. |
22 εγω γαρ ηλπισα επι τω αιωνιω την σωτηριαν υμων και ηλθεν μοι χαρα παρα του αγιου επι τη ελεημοσυνη η ηξει υμιν εν ταχει παρα του αιωνιου σωτηρος υμων | 22 Yo espero del Eterno vuestra salvación, del Santo me ha venido la alegría, por la misericordia que llegará pronto a vosotros de parte del Eterno, vuestro Salvador. |
23 εξεπεμψα γαρ υμας μετα πενθους και κλαυθμου αποδωσει δε μοι ο θεος υμας μετα χαρμοσυνης και ευφροσυνης εις τον αιωνα | 23 Os despedí con duelo y lágrimas, pero Dios os devolverá a mí entre contento y regocijo para siempre. |
24 ωσπερ γαρ νυν εωρακασιν αι παροικοι σιων την υμετεραν αιχμαλωσιαν ουτως οψονται εν ταχει την παρα του θεου υμων σωτηριαν η επελευσεται υμιν μετα δοξης μεγαλης και λαμπροτητος του αιωνιου | 24 Y como las vecinas de Sión ven ahora vuestro cautiverio, así verán pronto vuestra salvación de parte de Dios, que os llegará con gran gloria y resplandor del Eterno. |
25 τεκνα μακροθυμησατε την παρα του θεου επελθουσαν υμιν οργην κατεδιωξεν σε ο εχθρος σου και οψει αυτου την απωλειαν εν ταχει και επι τραχηλους αυτων επιβηση | 25 Hijos, soportad con paciencia la ira que de parte de Dios os ha sobrevenido. Te ha perseguido tu enemigo, pero pronto verás su ruina y en su cerviz pondrás tu pie. |
26 οι τρυφεροι μου επορευθησαν οδους τραχειας ηρθησαν ως ποιμνιον ηρπασμενον υπο εχθρων | 26 Mis hijos más delicados han marchado por ásperos caminos, han sido llevados como rebaño arrebatado por enemigos. |
27 θαρσησατε τεκνα και βοησατε προς τον θεον εσται γαρ υμων υπο του επαγοντος μνεια | 27 ¡Animo, hijos, clamad a Dios! pues el que os trajo esto se acordará de vosotros; |
28 ωσπερ γαρ εγενετο η διανοια υμων εις το πλανηθηναι απο του θεου δεκαπλασιασατε επιστραφεντες ζητησαι αυτον | 28 y como vuestro pensamiento sólo fue de alejaros de Dios, vueltos a él, buscadle con ardor diez veces mayor. |
29 ο γαρ επαγαγων υμιν τα κακα επαξει υμιν την αιωνιον ευφροσυνην μετα της σωτηριας υμων | 29 Pues el que trajo sobre vosotros estos males os traerá la alegría eterna con vuestra salvación. |
30 θαρσει ιερουσαλημ παρακαλεσει σε ο ονομασας σε | 30 ¡Animo, Jerusalén!: te consolará Aquel que te dio nombre. |
31 δειλαιοι οι σε κακωσαντες και επιχαρεντες τη ση πτωσει | 31 Desdichados los que te hicieron daño y se alegraron de tu caída. |
32 δειλαιαι αι πολεις αις εδουλευσαν τα τεκνα σου δειλαια η δεξαμενη τους υιους σου | 32 Desdichadas las ciudades a las que sirvieron tus hijos. desdichada la que a tus hijos recibió. |
33 ωσπερ γαρ εχαρη επι τη ση πτωσει και ευφρανθη επι τω πτωματι σου ουτως λυπηθησεται επι τη εαυτης ερημια | 33 Pues como se alegró de tu caída y de tu ruina se regocijó, así se afligirá por su desolación. |
34 και περιελω αυτης το αγαλλιαμα της πολυοχλιας και το αγαυριαμα αυτης εσται εις πενθος | 34 Yo le quitaré su alborozo de ciudad bien poblada y en duelo se trocará su orgullo. |
35 πυρ γαρ επελευσεται αυτη παρα του αιωνιου εις ημερας μακρας και κατοικηθησεται υπο δαιμονιων τον πλειονα χρονον | 35 Fuego vendrá sobre ella de parte del Eterno por largos días, y será morada de demonios durante mucho tiempo. |
36 περιβλεψαι προς ανατολας ιερουσαλημ και ιδε την ευφροσυνην την παρα του θεου σοι ερχομενην | 36 Mira hacia Oriente, Jerusalén, y ve la alegría que te viene de Dios. |
37 ιδου ερχονται οι υιοι σου ους εξαπεστειλας ερχονται συνηγμενοι απ' ανατολων εως δυσμων τω ρηματι του αγιου χαιροντες τη του θεου δοξη | 37 Mira, llegan tus hijos, a los que despediste, vuelven reunidos desde oriente a accidente, a la voz del Santo, alegres de la gloria de Dios. |