ΙΩΒ - Giobbe - Job 41

GREEK BIBLE	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 Δυνασαι να συρης εξω τον Λευιαθαν δια αγκιστρου; η να περιδεσης την γλωσσαν αυτου με φορβιαν;	1 Sieh, das Hoffen darauf wird enttäuscht; sein bloßer Anblick bringt zu Fall.
2 Δυνασαι να βαλης χαλινον εις την ρινα αυτου; η να τρυπησης την σιαγονα αυτου με ακανθαν;	2 So kühn ist keiner, es zu reizen; wer könnte ihm wohl trotzen?
3 Θελει πληθυνει προς σε ικεσιας; θελει σοι λαλησει μετα γλυκυτητος;	3 Wer begegnete ihm und bliebe heil? Unter dem ganzen Himmel gibt es so einen nicht.
4 Θελει καμει συνθηκην μετα σου; θελεις παρει αυτον δια δουλον παντοτεινον;	4 Ich will nicht schweigen von seinen Gliedern, wie groß und mächtig, wie wohlgeschaffen es ist.
5 Θελεις παιζει μετ' αυτου ως μετα πτηνου; η θελεις δεσει αυτον δια τας θεραπαινας σου;	5 Wer öffnet die Hülle seines Kleides, wer dringt in seinen Doppelpanzer ein?
6 Θελουσι καμει οι φιλοι συμποσιον εξ αυτου; θελουσι μοιρασει αυτον μεταξυ των εμπορων;	6 Wer öffnet die Tore seines Mauls? Rings um seine Zähne lagert Schrecken.
7 Δυνασαι να γεμισης το δερμα αυτου με βελη; η την κεφαλην αυτου με αλιευτικα καμακια;	7 Reihen von Schilden sind sein Rücken, verschlossen mit Siegel aus Kieselstein.
8 Βαλε την χειρα σου επ' αυτον? ενθυμηθητι τον πολεμον? μη καμης πλεον τουτο.	8 Einer reiht sich an den andern, kein Lufthauch dringt zwischen ihnen durch.
9 Ιδου, η ελπις να πιαση τις αυτον ειναι ματαια? δεν ηθελε μαλιστα εκπλαγη εις την θεωριαν αυτου;	9 Fest haftet jeder an dem andern, sie sind verklammert, lösen sich nicht.
10 Ουδεις ειναι τοσον τολμηρος ωστε να εγειρη αυτον? και τις δυναται να σταθη εμπροσθεν εμου;	10 Sein Niesen lässt Licht aufleuchten; seine Augen sind wie des Frührots Wimpern.
11 Τις προτερον εδωκεν εις εμε και να ανταποδοσω; τα υποκατω παντος του ουρανου ειναι εμου.	11 Aus seinem Maul fahren brennende Fackeln, feurige Funken schießen hervor.
12 Δεν θελω σιωπησει τα μελη αυτου ουδε την δυναμιν ουδε την ευαρεστον αυτου συμμετριαν.	12 Rauch dampft aus seinen Nüstern wie aus kochendem, heißem Topf.
13 Τις να εξιχνιαση την επιφανειαν του ενδυματος αυτου; τις να εισελθη εντος των διπλων σιαγονων αυτου;	13 Sein Atem entflammt glühende Kohlen, eine Flamme schlägt aus seinem Maul hervor.
14 Τις δυναται να ανοιξη τας πυλας του προσωπου αυτου; οι οδοντες αυτου κυκλω ειναι τρομεροι.	14 Stärke wohnt in seinem Nacken, vor ihm her hüpft bange Furcht.
15 Αι ισχυραι ασπιδες αυτου ειναι το εγκαυχημα αυτου, συγκεκλεισμεναι ομου δια σφιγκτου σφραγισματος?	15 Straff liegt seines Wanstes Fleisch, wie angegossen, unbewegt.
16 η μια ενουται μετα της αλλης, ωστε ουδε αηρ δυναται να περαση δι' αυτων?	16 Sein Herz ist fest wie Stein, fest wie der untere Mühlstein.
17 ειναι προσκεκολλημεναι η μια μετα της αλλης? συνεχονται ουτως, ωστε δεν δυνανται να αποσπασθωσιν.	17 Erhebt es sich, erschrecken selbst die Starken; vor Schrecken wissen sie nicht aus noch ein.
18 Εις τον πταρνισμον αυτου λαμπει φως, και οι οφθαλμοι αυτου ειναι ως τα βλεφαρα της αυγης.	18 Trifft man es, kein Schwert hält stand, nicht Lanze noch Geschoss und Pfeil.
19 Εκ του στοματος αυτου εξερχονται λαμπαδες καιομεναι και σπινθηρες πυρος εξακοντιζονται.	19 Eisen achtet es wie Stroh, Bronze wie morsch gewordenes Holz.
20 Εκ των μυκτηρων αυτου εξερχεται καπνος, ως εξ αγγειου κοχλαζοντος η λεβητος.	20 Kein Bogenpfeil wird es verjagen, in Stoppeln verwandeln sich ihm die Steine der Schleuder.
21 Η πνοη αυτου αναπτει ανθρακας, και φλοξ εξερχεται εκ του στοματος αυτου?	21 Wie Stoppeln dünkt ihm die Keule, es lacht nur über Schwertergerassel.
22 Εν τω τραχηλω αυτου κατοικει δυναμις, και τρομος προπορευεται εμπροσθεν αυτου.	22 Sein Unteres sind Scherbenspitzen; ein Dreschbrett breitet es über den Schlamm.
23 Τα στρωματα της σαρκος αυτου ειναι συγκεκολλημενα? ειναι στερεα επ' αυτον? δεν δυνανται να σαλευθωσιν.	23 Die Tiefe lässt es brodeln wie den Kessel, macht das Meer zu einem Salbentopf.
24 Η καρδια αυτου ειναι στερεα ως λιθος? σκληρα μαλιστα ως η κατω μυλοπετρα.	24 Es hinterlässt eine leuchtende Spur; man meint, die Flut sei Greisenhaar.
25 Οτε ανεγειρεται, φριττουσιν οι δυνατοι, και εκ του φοβου παραφρονουσιν.	25 Auf Erden gibt es seinesgleichen nicht, dazu geschaffen, um sich nie zu fürchten.
26 Η ρομφαια του συναπαντωντος αυτον δεν δυναται να ανθεξη? η λογχη, το δορυ, ουδε ο θωραξ.	26 Alles Hohe blickt es an; König ist es über alle stolzen Tiere.
27 Θεωρει τον σιδηρον ως αχυρον, τον χαλκον ως ξυλον σαθρον.
28 Τα βελη δεν δυνανται να τρεψωσιν αυτον εις φυγην? αι πετραι της σφενδονης ειναι εις αυτον ως στυπιον.
29 Τα ακοντια λογιζονται ως στυπιον? γελα εις το σεισμα της λογχης.
30 Οξεις λιθοι κοιτονται υποκατω αυτου? υποστρονει τα αγκυλωτα σωματα επι πηλου.
31 Καμνει την αβυσσον ως λεβητα να κοχλαζη? καθιστα την θαλασσαν ως σκευος μυρεψου.
32 Αφινει οπισω την πορειαν φωτεινην? ηθελε τις υπολαβει την αβυσσον ως πολιαν.
33 Επι της γης δεν υπαρχει ομοιον αυτου, δεδημιουργημενον ουτως αφοβον.
34 Περιορα παντα τα υψηλα? ειναι βασιλευς επι παντας τους υιους της υπερηφανιας.