1 Και ο Ελιου εξηκολουθησε και ειπεν? | 1 Prosiguió Elihú y dijo: |
2 Υπομεινον με ολιγον, και θελω σε διδαξει? διοτι εχω ετι λογους υπερ του Θεου. | 2 Espera un poco, y yo te instruiré, pues todavía hay palabras en favor de Dios. |
3 Θελω λαβει τα επιχειρηματα μου μακροθεν, και θελω αποδωσει δικαιοσυνην εις τον Ποιητην μου? | 3 Voy a llevar muy lejos mi saber, y daré la razón a mi Hacedor. |
4 διοτι οι λογοι μου επ' αληθειας δεν θελουσιν εισθαι ψευδεις? πλησιον σου ειναι ο τελειος κατα την γνωσιν. | 4 En verdad, no son mentira mis palabras, un maestro en saber está contigo. |
5 Ιδου, ο Θεος ειναι ισχυρος, ομως δεν καταφρονει ουδενα? ισχυρος εις δυναμιν σοφιας. | 5 Dios no rechaza al hombre íntegro, |
6 Δεν θελει ζωοποιησει τον ασεβη? εις δε τους πτωχους διδει το δικαιον. | 6 ni deja vivir al malvado en plena fuerza. Hace justicia a los pobres, |
7 Δεν αποσυρει τους οφθαλμους αυτου απο των δικαιων, αλλα και μετα βασιλεων βαλλει αυτους επι θρονου? μαλιστα καθιζει αυτους διαπαντος, και ειναι υψωμενοι. | 7 y no quita al justo su derecho. El puso a los reyes en el trono, para siempre los asienta, mas se engríen, |
8 Και εαν ηθελον εισθαι δεδεμενοι με δεσμα και πιασθη με σχοινια θλιψεως, | 8 y él los amarra con cadenas, y quedan presos en los lazos de la angustia. |
9 τοτε φανερονει εις αυτους τα εργα αυτων και τας παραβασεις αυτων, οτι υπερηυξησαν, | 9 Entonces les pone su obra al descubierto y sus culpas nacidas del orgullo. |
10 και ανοιγει το ωτιον αυτων εις διδασκαλιαν, και απο της ανομιας προσταζει να επιστρεψωσιν. | 10 A sus oídos pronuncia una advertencia, y manda que se vuelvan de la iniquidad. |
11 Εαν υπακουσωσι και δουλευσωσι, θελουσι τελειωσει τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευφροσυναις. | 11 Si escuchan y son dóciles, acaban sus días en ventura y en delicias sus años. |
12 Αλλ' εαν δεν υπακουσωσι, θελουσι διαπερασθη υπο ρομφαιας και θελουσι τελευτησει εν αγνωσια. | 12 Si no escuchan, pasan el Canal, y expiran por falta de cordura. |
13 Οι δε υποκριται την καρδιαν επισωρευουσιν οργην? δεν θελουσι βοησει οταν δεση αυτους? | 13 Y los obstinados que imponen la cólera y no piden auxilio cuando él los encadena, |
14 αυτοι αποθνησκουσιν εν τη νεοτητι, και η ζωη αυτων τελειονει μεταξυ των ασελγων. | 14 mueren en plena juventud, y su vida en la edad juvenil. |
15 Λυτρονει τον τεθλιμμενον εν τη θλιψει αυτου και ανοιγει τα ωτα αυτων εν συμφορα? | 15 El salva al pobre por su misma pobreza, por la miseria el oído le abre. |
16 και ουτως ηθελε σε εκβαλει απο της στενοχωριας εις ευρυχωριαν, οπου δεν υπαρχει στενοχωρια? και το παρατιθεμενον επι της τραπεζης σου θελει εισθαι πληρες παχους. | 16 También a ti te arrancará de las fauces de la angustia. Antes gozabas de abundancia sin límites, la grasa desbordaba de tu mesa. |
17 Αλλα συ εξεπληρωσας δικην ασεβους? δικη και κρισις θελουσι σε καταλαβει. | 17 Mas no hacías justicia de los malos, defraudabas el derecho del huérfano. |
18 Επειδη υπαρχει θυμος, προσεχε μη σε εξαφανιση δια της προσβολης αυτου? τοτε ουδε μεγα λυτρον ηθελε σε λυτρωσει. | 18 Procura, pues, que no te seduzca la abundancia, ni el copioso soborno te extravíe. |
19 Θελει αποβλεψει εις τα πλουτη σου, ουτε εις χρυσιον ουτε εις πασαν την ισχυν της δυναμεως; | 19 Haz comparecer al rico como al que nada tiene, al débil como al poderoso. |
20 Μη επιποθει την νυκτα, καθ' ην οι λαοι εκκοπτονται εν τω τοπω αυτων. | 20 No aplastes a aquellos que te son extraños, para encumbrar en su puesto a tus parientes. |
21 Προσεχε, μη στραφης προς την ανομιαν? διοτι συ προεκρινας τουτο μαλλον παρα την θλιψιν. | 21 Guárdate de inclinarte hacia la iniquidad, que por eso te ha probado la aflicción. |
22 Ιδου, ο Θεος ειναι υψωμενος δια της δυναμεως αυτου? τις διδασκει ως αυτος; | 22 Mira, Dios es sublime por su fuerza, ¿quién es maestro como él? |
23 Τις διωρισεν εις αυτον την οδον αυτου; η τις δυναται να ειπη, Επραξας ανομιαν; | 23 ¿Quién le señaló el camino a seguir? ¿quién le diría: «Has hecho mal»? |
24 Ενθυμου να μεγαλυνης το εργον αυτου, το οποιον θεωρουσιν οι ανθρωποι. | 24 Acuérdate más bien de ensalzar su obra, que han cantado los hombres. |
25 Πας ανθρωπος βλεπει αυτο? ο ανθρωπος θεωρει αυτο μακροθεν. | 25 Todo hombre la contempla, el hombre la mira desde lejos. |
26 Ιδου, ο Θεος ειναι μεγας και ακατανοητος εις ημας, και ο αριθμος των ετων αυτου ανεξερευνητος. | 26 Sí, Dios es grande y no le comprendemos, el número de sus años es incalculable. |
27 Οταν ανασυρη τας ρανιδας του υδατος, αυται καταχεουσιν εκ των ατμων αυτου βροχην, | 27 El atrae las gotas de agua, pulveriza la lluvia en su vapor, |
28 την οποιαν τα νεφη ραινουσιν? αφθονως σταλαζουσιν επι τον ανθρωπον. | 28 que luego derraman las nubes, la destilan sobre la turba humana. |
29 Δυναται τις ετι να εννοηση τας εφαπλωσεις των νεφελων, τον κροτον της σκηνης αυτου; | 29 ¿Quién además comprenderá el despliegue de la nube, los fragores de su tienda? |
30 Ιδου, εφαπλονει το φως αυτου επ' αυτην και σκεπαζει τους πυθμενας της θαλασσης? | 30 Ved que despliega su niebla por encima cubre las cimas de los montes. |
31 επειδη δι' αυτων δικαζει τους λαους και διδει τροφην αφθονως. | 31 Pues por ellas sustenta él a los pueblos, les da alimento en abundancia. |
32 Εν ταις παλαμαις αυτου κρυπτει την αστραπην? και προσταζει αυτην εις ο, τι εχει να απαντηση. | 32 En sus manos el rayo levanta y le ordena que alcance su destino. |
33 Παραγγελλει εις αυτην υπερ του φιλου αυτου, κατα δε του ασεβους ετοιμαζει οργην. | 33 Su trueno le anuncia, la ira se inflama contra la iniquidad. |