ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β´ - 2 Samuele - Kings II 22

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Και ελαλησεν ο Δαβιδ προς τον Κυριον τους λογους της ωδης ταυτης, καθ' ην ημεραν ο Κυριος ηλευθερωσεν αυτον εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος του Σαουλ?	1 Locutus est autem David Domino verba carminis huius in die, qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum et de manu Saul,
2 και ειπεν, Ο Κυριος ειναι πετρα μου και φρουριον μου και ελευθερωτης μου?	2 et ait: “ Dominus petra mea et arx mea et salvator meus;
3 ο Θεος ειναι ο βραχος μου? επ' αυτον θελω ελπιζει? η ασπις μου και το κερας της σωτηριας μου, ο υψηλος πυργος μου και η καταφυγη μου, ο σωτηρ μου? συ εσωσας με εκ της αδικιας.	3 Deus meus, rupes mea, in quam confugiam, scutum meum et cornu salutis meae! Munimentum meum et refugium meum. Salvator meus, de violentia liberabis me.
4 Θελω επικαλεσθη τον αξιυμνητον Κυριον, και εκ των εχθρων μου θελω σωθη.	4 Laudabilem invocabo Dominum et ab inimicis meis salvus ero.
5 Οτε του θανατου τα κυματα με περιεκυκλωσαν, χειμαρροι ανομιας με κατετρομαξαν,	5 Quia circumdederunt me fluctus mortis, torrentes Belial terruerunt me;
6 οι πονοι του αδου με περιεκυκλωσαν, αι παγιδες του θανατου με εφθασαν,	6 praeoccupaverunt me laquei mortis.
7 εν τη στενοχωρια μου επεκαλεσθην τον Κυριον, και προς τον Θεον μου εβοησα? και ηκουσε της φωνης μου εκ του ναου αυτου, και η κραυγη μου ηλθεν εις τα ωτα αυτου.	7 In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; et exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus venit ad aures eius.
8 Τοτε εσαλευθη και εντρομος εγεινεν η γη? τα θεμελια του ουρανου εταραχθησαν και εσαλευθησαν, διοτι ωργισθη.	8 Commota est et contremuit terra; fundamenta caelorum concussa sunt et conquassata, quoniam iratus est.
9 Καπνος ανεβαινεν εκ των μυκτηρων αυτου, και πυρ κατατρωγον εκ του στοματος αυτου? ανθρακες ανηφθησαν απ' αυτου.	9 Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius vorabat; carbones incensi sunt ab eo.
10 Και εκλινε τους ουρανους και κατεβη, και γνοφος υπο τους ποδας αυτου.	10 Et inclinavit caelos et descendit, et caligo sub pedibus eius.
11 Και επεβη επι χερουβειμ και επεταξε, και εφανη επι πτερυγων ανεμων.	11 Et ascendit super cherub et volavit et devolavit super pennas venti.
12 Και εθεσε σκηνην περιξ αυτου το σκοτος, υδατα ζοφερα, νεφη πυκνα των αερων.	12 Posuit tenebras in circuitu suo tabernaculum suum, tenebrosas aquas, nubes densissimas.
13 Ανθρακες πυρος εξεκαυθησαν εκ της λαμψεως της εμπροσθεν αυτου.	13 Prae fulgore in conspectu eius incensi sunt carbones ignis.
14 Εβροντησεν ο Κυριος εξ ουρανου, και ο Υψιστος εδωκε την φωνην αυτου.	14 Intonuit de caelo Dominus, et Excelsus dedit vocem suam.
15 Και απεστειλε βελη και εσκορπισεν αυτους? αστραπας, και συνεταραξεν αυτους.	15 Misit sagittas et dissipavit eos, fulguravit fulmina et conturbavit eos.
16 Και εφανησαν οι πυθμενες της θαλασσης, ανεκαλυφθησαν τα θεμελια της οικουμενης, εις την επιτιμησιν του Κυριου, απο του φυσηματος της πνοης των μυκτηρων αυτου.	16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris eius.
17 Εξαπεστειλεν εξ υψους? ελαβε με? ειλκυσε με εξ υδατων πολλων.	17 Misit de excelso et assumpsit me, traxit me de aquis multis;
18 Ηλευθερωσε με εκ του δυνατου εχθρου μου, και εκ των μισουντων με, διοτι ησαν δυνατωτεροι μου.	18 liberavit me ab inimico meo potentissimo, ab his, qui oderant me, qui robustiores me erant.
19 Προεφθασαν με εν τη ημερα της θλιψεως μου? αλλ' ο Κυριος εσταθη το αντιστηριγμα μου?	19 Praevenerunt me in die afflictionis meae, et factus est Dominus firmamentum meum;
20 Και εξηγαγε με εις ευρυχωριαν? ηλευθερωσε με, διοτι ηυδοκησεν εις εμε.	20 et eduxit me in latitudinem, liberavit me, quia complacui ei.
21 Αντημειψε με ο Κυριος κατα την δικαιοσυνην μου? κατα την καθαροτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν εις εμε.	21 Retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam manuum mearum reddit mihi,
22 Διοτι εφυλαξα τας οδους του Κυριου και δεν ησεβησα εκκλινας απο του Θεου μου.	22 quia custodivi vias Domini et non egi impie a Deo meo.
23 Διοτι πασαι αι κρισεις αυτου ησαν εμπροσθεν μου? και απο των διαταγματων αυτου δεν απεμακρυνθην.	23 Omnia enim iudicia eius in conspectu meo, et a praeceptis eius non recessi;
24 Και εσταθην αμεμπτος προς αυτον, και εφυλαχθην απο της ανομιας μου.	24 et fui immaculatus cum eo et custodivi me ab iniquitate mea.
25 Και ανταπεδωκεν εις εμε ο Κυριος κατα την δικαιοσυνην μου, Κατα την καθαροτητα μου εμπροσθεν των οφθαλμων αυτου.	25 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam meam in conspectu oculorum suorum.
26 Μετα οσιου, οσιος θελεις εισθαι, μετα ανδρος τελειου, τελειος θελεις εισθαι?	26 Cum sancto sanctus eris et cum viro innocente innocens eris;
27 μετα καθαρου, καθαρος θελεις εισθαι? και μετα διεστραμμενου διεστραμμενα θελεις φερθη.	27 cum electo electus eris et cum perverso callidus eris.
28 Και θελεις σωσει λαον τεθλιμμενον? επι δε τους υπερηφανους οι οφθαλμοι σου ειναι, δια να ταπεινωσης αυτους,	28 Et populum pauperem salvum facies et oculos superborum humiliabis,
29 διοτι συ εισαι ο λυχνος μου, Κυριε? και ο Κυριος θελει φωτισει το σκοτος μου.	29 quia tu lucerna mea, Domine, et Deus meus illuminat tenebras meas.
30 Διοτι δια σου θελω διασπασει στρατευμα? δια του Θεου μου θελω υπερπηδησει τειχος.	30 In te enim aggrediar hostium turmas, in Deo meo transiliam murum.
31 Του Θεου, η οδος αυτου ειναι αμωμος, ο λογος του Κυριου ειναι δεδοκιμασμενος? ειναι ασπις παντων των ελπιζοντων επ' αυτον.	31 Deus, immaculata via eius, eloquium Domini igne examinatum; scutum est omnium sperantium in se.
32 Διοτι τις Θεος, πλην του Κυριου; και τις φρουριον, πλην του Θεου ημων?	32 Quoniam quis est Deus praeter Dominum? Et quae rupes praeter Deum nostrum?
33 ο Θεος ειναι το κραταιον οχυρωμα μου? και καθιστων αμωμον την οδον μου.	33 Deus, qui accinxit me fortitudine et complanavit perfectam viam meam,
34 Καμνει τους ποδας μου ως των ελαφων και με στηνει επι τους υψηλους τοπους μου.	34 coaequans pedes meos cervis et super excelsa statuens me;
35 Διδασκει τας χειρας μου εις πολεμον, και εκαμε τοξον χαλκουν τους βραχιονας μου.	35 docens manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea.
36 Και εδωκας εις εμε την ασπιδα της σωτηριας σου? και η αγαθοτης σου με εμεγαλυνεν.	36 Dedisti mihi clipeum salutis tuae, et exauditio tua magnificavit me.
37 Συ επλατυνας τα βηματα μου υποκατω μου, και οι ποδες μου δεν εκλονισθησαν.	37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmati tali mei.
38 Κατεδιωξα τους εχθρους μου και ηφανισα αυτους? και δεν επεστρεψα εωσου συνετελεσα αυτους.	38 Persequebar inimicos meos et conterebam et non convertebar, donec consumerem eos.
39 Και συνετελεσα αυτους, και δεν ηδυνηθησαν να ανεγερθωσιν? και επεσον υπο τους ποδας μου.	39 Consumpsi eos et confregi, ut non consurgerent: ceciderunt sub pedibus meis.
40 Και περιεζωσας με δυναμιν εις πολεμον? συνεκαμψας υποκατω μου τους επανισταμενους επ' εμε.	40 Accinxisti me fortitudine ad proelium, incurvasti insurgentes in me subtus me.
41 Και εκαμες τους εχθρους μου να στρεψωσιν εις εμε τα νωτα, και εξωλοθρευσα τους μισουντας με.	41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum, odientes me, et disperdidi eos.
42 Περιεβλεψαν, αλλ' ουδεις ο σωζων? εβοησαν προς τον Κυριον, και δεν εισηκουσεν αυτων.	42 Clamaverunt, et non erat qui salvaret, ad Dominum, et non exaudivit eos.
43 Και κατελεπτυνα αυτους ως την σκονην της γης? συνετριψα αυτους ως τον πηλον της οδου και κατεπατησα αυτους.	43 Contrivi eos ut pulverem terrae, quasi lutum platearum comminui eos.
44 Και ηλευθερωσας με εκ των αντιλογιων του λαου μου? κατεστησας με κεφαλην εθνων? λαος, τον οποιον δεν εγνωρισα, εδουλευσεν εις εμε.	44 Salvasti me a contradictionibus populi mei, constituisti me in caput gentium. Populus, quem ignorabam, servit mihi,
45 Ξενοι υπεταχθησαν εις εμε? μολις ηκουσαν, και υπηκουσαν εις εμε.	45 filii alieni blandiuntur mihi, auditu auris oboediunt mihi.
46 Ξενοι παρελυθησαν και κατετρομαξαν εκ των αποκρυφων τοπων αυτων.	46 Filii alieni defluunt et contremiscunt ex arcibus suis.
47 Ζη Κυριος? και ευλογημενον το φρουριον μου? και ας υψωθη ο Θεος, το φρουριον της σωτηριας μου.	47 Vivit Dominus, et benedicta petra mea, et exaltetur Deus, petra salutis meae.
48 Ο Θεος, ο εκδικων με και υποταττων τους λαους υποκατω μου?	48 Deus, qui das vindictas mihi et deicis populos sub me.
49 Και ο εξαγαγων με εκ των εχθρων μου? συ, ναι, με υψονεις υπερανω των επανισταμενων επ' εμε? ηλευθερωσας με απο ανδρος αδικου.	49 Qui educis me ab inimicis meis et ab insurgentibus in me elevas me; a viro iniquo liberas me.
50 Δια τουτο θελω σε υμνει, Κυριε, μεταξυ των εθνων και εις το ονομα σου θελω ψαλλει.	50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo:
51 Αυτος μεγαλυνει τας σωτηριας του βασιλεως αυτου? και καμνει ελεος εις τον κεχρισμενον αυτου, εις τον Δαβιδ και εις το σπερμα αυτου εως αιωνος.	51 Magnificat salutes regis sui et facit misericordiam christo suo David et semini eius in sempiternum ”.