Job 11

DOUAI-RHEIMS	LXX
1 Then Sophar the Naamathite answered, and said:	1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει
2 Shall not he that speaketh much, hear also? or shall a man full of talk be justified?	2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος
3 Shall men hold their peace to thee only? and when thou hast mocked others, shall no man confute thee?	3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι
4 For thou hast said: My word is pure, and I am clean in thy sight.	4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου
5 And I wish that God would speak with thee, and would open his lips to thee,	5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου
6 That he might shew thee the secrets of wisdom, and that his law is manifold, and thou mightest understand that he exacteth much less of thee, than thy iniquity deserveth.	6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας
7 Peradventure thou wilt comprehend the steps of God, and wilt find out the Almighty perfectly?	7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ
8 He is higher than heaven, and what wilt thou do ? he is deeper than hell, and how wilt thou know?	8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας
9 The measure of him is longer than the earth, and broader than the sea.	9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης
10 If he shall overturn all things, or shall press them together, who shall contradict him?	10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας
11 For he knoweth the vanity of men, and when he seeth iniquity, doth he not consider it?	11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται
12 A vain man is lifted up into pride, and thinketh himself born free like a wild ass's colt.	12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη
13 Rut thou hast hardened thy heart, and hast spread thy hands to him.	13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον
14 If thou wilt put away from thee the iniquity that is in thy hand, and lot not injustice remain in thy tabernacle:	14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω
15 Then mayst thou lift up thy face without spot, and thou shalt be steadfast, and shalt not fear.	15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης
16 Thou shalt also forget misery, and remember it only as waters that are passed away.	16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση
17 And brightness like that of the noonday, shall arise to thee at evening: and when thou shalt think thyself consumed, thou shalt rise as the day star.	17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη
18 And thou shalt have confidence, hope being set before thee, and being buried thou shalt sleep secure.	18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη
19 Thou shalt rest, and there shall be none to make thee afraid: and many shall entreat thy face.	19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται
20 But the eyes of the wicked shall decay, and the way to escape shall fail them, and their hope the abomination of the soul.	20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται