Sapienza 2
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 1974 | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Dicono fra loro sragionando: "La nostra vita è breve e triste; non c'è rimedio, quando l'uomo muore, e non si conosce nessuno che liberi dagli inferi. | 1 Dixerunt enim cogitantes apud se non recte: “ Exiguum et cum taedio est tempus vitae nostrae, et non est refrigerium in fine hominis, et non est agnitus, qui sit reversus ab inferis. |
2 Siamo nati per caso e dopo saremo come se non fossimo stati. È un fumo il soffio delle nostre narici, il pensiero è una scintilla nel palpito del nostro cuore. | 2 Quia ex tempore nati sumus et post hoc erimus, tamquam non fuerimus, quoniam fumus flatus est in naribus nostris, et sermo scintilla in motu cordis nostri; |
3 Una volta spentasi questa, il corpo diventerà cenere e lo spirito si dissiperà come aria leggera. | 3 qua exstincta, cinis fiet corpus nostrum, et spiritus diffundetur tamquam mollis aer. |
4 Il nostro nome sarà dimenticato con il tempo e nessuno si ricorderà delle nostre opere. La nostra vita passerà come le tracce di una nube, si disperderà come nebbia scacciata dai raggi del sole e disciolta dal calore. | 4 Et nomen nostrum oblivioni tradetur per tempus, et nemo memoriam habebit operum nostrorum; et transibit vita nostra tamquam vestigium nubis, et sicut nebula dissolvetur, quae fugata est a radiis solis et a calore illius aggravata. |
5 La nostra esistenza è il passare di un'ombra e non c'è ritorno alla nostra morte, poiché il sigillo è posto e nessuno torna indietro. | 5 Umbrae enim transitus est tempus nostrum, et non est reversio finis nostri, quoniam consignata est, et nemo revertitur. |
6 Su, godiamoci i beni presenti, facciamo uso delle creature con ardore giovanile! | 6 Venite ergo, et fruamur bonis, quae sunt, et utamur creatura tamquam in iuventute sollicite. |
7 Inebriamoci di vino squisito e di profumi, non lasciamoci sfuggire il fiore della primavera, | 7 Vino pretioso et unguentis nos impleamus, et non praetereat nos flos temporis verni; |
8 coroniamoci di boccioli di rose prima che avvizziscano; | 8 coronemus nos calycibus rosarum, antequam marcescant, |
9 nessuno di noi manchi alla nostra intemperanza. Lasciamo dovunque i segni della nostra gioia perché questo ci spetta, questa è la nostra parte. | 9 nullum pratum exsors sit luxuriae nostrae; ubique relinquamus signa laetitiae, quoniam haec est pars nostra, et haec est sors. |
10 Spadroneggiamo sul giusto povero, non risparmiamo le vedove, nessun riguardo per la canizie ricca d'anni del vecchio. | 10 Opprimamus pauperem iustum et non parcamus viduae nec veterani revereamur canos multi temporis. |
11 La nostra forza sia regola della giustizia, perché la debolezza risulta inutile. | 11 Sit autem fortitudo nostra lex iustitiae; quod enim infirmum est, inutile invenitur. |
12 Tendiamo insidie al giusto, perché ci è di imbarazzo ed è contrario alle nostre azioni; ci rimprovera le trasgressioni della legge e ci rinfaccia le mancanze contro l'educazione da noi ricevuta. | 12 Circumveniamus ergo iustum, quoniam inutilis est nobis et contrarius est operibus nostris et improperat nobis peccata legis et diffamat in nos peccata disciplinae nostrae. |
13 Proclama di possedere la conoscenza di Dio e si dichiara figlio del Signore. | 13 Promittit se scientiam Dei habere et filium Dei se nominat. |
14 È diventato per noi una condanna dei nostri sentimenti; ci è insopportabile solo al vederlo, | 14 Factus est nobis in accusationem cogitationum nostrarum; gravis est nobis etiam ad videndum, |
15 perché la sua vita è diversa da quella degli altri, e del tutto diverse sono le sue strade. | 15 quoniam dissimilis est aliis vita illius, et immutatae sunt viae eius. |
16 Moneta falsa siam da lui considerati, schiva le nostre abitudini come immondezze. Proclama beata la fine dei giusti e si vanta di aver Dio per padre. | 16 Tamquam scoria aestimati sumus ab illo, et abstinet se a viis nostris tamquam ab immunditiis; beata dicit novissima iustorum et gloriatur patrem se habere Deum. |
17 Vediamo se le sue parole sono vere; proviamo ciò che gli accadrà alla fine. | 17 Videamus ergo, si sermones illius veri sint, et tentemus, quae in exitu eius erunt: |
18 Se il giusto è figlio di Dio, egli l'assisterà, e lo libererà dalle mani dei suoi avversari. | 18 si enim est verus filius Dei, suscipiet illum et liberabit eum de manibus contrariorum. |
19 Mettiamolo alla prova con insulti e tormenti, per conoscere la mitezza del suo carattere e saggiare la sua rassegnazione. | 19 Contumelia et tormento interrogemus eum, ut sciamus modestiam eius et probemus patientiam illius; |
20 Condanniamolo a una morte infame, perché secondo le sue parole il soccorso gli verrà". | 20 morte turpissima condemnemus eum: erit enim ei visitatio ex sermonibus illius ”. |
21 La pensano così, ma si sbagliano; la loro malizia li ha accecati. | 21 Haec cogitaverunt et erraverunt; excaecavit enim illos malitia eorum, |
22 Non conoscono i segreti di Dio; non sperano salario per la santità né credono alla ricompensa delle anime pure. | 22 et nescierunt sacramenta Dei neque mercedem speraverunt sanctitatis nec iudicaverunt honorem animarum immaculatarum. |
23 Sì, Dio ha creato l'uomo per l'immortalità; lo fece a immagine della propria natura. | 23 Quoniam Deus creavit hominem in incorruptibilitate et imaginem similitudinis suae fecit illum; |
24 Ma la morte è entrata nel mondo per invidia del diavolo; e ne fanno esperienza coloro che gli appartengono. | 24 invidia autem Diaboli mors introivit in orbem terrarum; experiuntur autem illam, qui sunt ex parte illius. |