Księga Psalmów 137

Biblia Tysiąclecia	BIBLIA
1 Nad rzekami Babilonu - tam myśmy siedzieli i płakali, kiedyśmy wspominali Syjon.	1 A orillas de los ríos de Babilonia estábamos sentados y llorábamos, acordándonos de Sión;
2 Na topolach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy.	2 en los álamos de la orilla teníamos colgadas nuestras cítaras.
3 Bo tam żądali od nas pieśni ci, którzy nas uprowadzili, pieśni radości ci, którzy nas uciskali: Zaśpiewajcie nam jakąś z pieśni syjońskich!	3 Allí nos pidieron nuestros deportadores cánticos, nuestros raptores alegría: «¡Cantad para nosotros un cantar de Sión!»
4 Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie?	4 ¿Cómo podríamos cantar un canto de Yahveh en una tierra extraña?
5 Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, niech uschnie moja prawica!	5 ¡Jerusalén, si yo de ti me olvido, que se seque mi diestra!
6 Niech język mi przyschnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.	6 ¡Mi lengua se me pegue al paladar si de ti no me acuerdo, si no alzo a Jerusalén al colmo de mi gozo!
7 Przypomnij, Panie, synom Edomu, dzień Jeruzalem, kiedy oni mówili: Burzcie, burzcie - aż do jej fundamentów!	7 Acuérdate, Yahveh, contra los hijos de Edom, del día de Jerusalén, cuando ellos decían: ¡Arrasad, arrasadla hasta sus cimientos!
8 Córo Babilonu, niszczycielko, szczęśliwy, kto ci odpłaci za zło, jakie nam wyrządziłaś!	8 ¡Hija de Babel, devastadora, feliz quien te devuelva el mal que nos hiciste,
9 Szczęśliwy, kto schwyci i rozbije o skałę twoje dzieci.	9 feliz quien agarre y estrelle contra la roca a tus pequeños!