Livre d'Ézéchiel 3

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Il me dit: “Fils d’homme, mange ce que je te présente, mange-le, puis va parler à la maison d’Israël.”	1 και ειπεν προς με υιε ανθρωπου καταφαγε την κεφαλιδα ταυτην και πορευθητι και λαλησον τοις υιοις ισραηλ
2 J’ouvris la bouche et il me fit manger ce rouleau.	2 και διηνοιξα το στομα μου και εψωμισεν με την κεφαλιδα
3 Il me dit encore: “Fils d’homme, mange et remplis ton ventre avec ce rouleau que je te donne.” Je le mangeai donc, et dans ma bouche il était doux comme du miel.	3 και ειπεν προς με υιε ανθρωπου το στομα σου φαγεται και η κοιλια σου πλησθησεται της κεφαλιδος ταυτης της δεδομενης εις σε και εφαγον αυτην και εγενετο εν τω στοματι μου ως μελι γλυκαζον
4 Il me dit: “Fils d’homme, va vers la maison d’Israël et dis-leur mes paroles.	4 και ειπεν προς με υιε ανθρωπου βαδιζε εισελθε προς τον οικον του ισραηλ και λαλησον τους λογους μου προς αυτους
5 Tu n’es pas envoyé vers un peuple étranger dont la langue te serait difficile, mais vers la maison d’Israël.	5 διοτι ου προς λαον βαθυχειλον και βαρυγλωσσον συ εξαποστελλη προς τον οικον του ισραηλ
6 Si je t’envoyais vers des foules étrangères au parler obscur et à la langue difficile, dont tu ne comprends pas le langage, ils pourraient bien t’écouter.	6 ουδε προς λαους πολλους αλλοφωνους η αλλογλωσσους ουδε στιβαρους τη γλωσση οντας ων ουκ ακουση τους λογους αυτων και ει προς τοιουτους εξαπεστειλα σε ουτοι αν εισηκουσαν σου
7 Mais la maison d’Israël ne voudra pas t’écouter, car elle ne veut pas m’écouter; ils ont tous la tête dure et le cœur obstiné.	7 ο δε οικος του ισραηλ ου μη θελησωσιν εισακουσαι σου διοτι ου βουλονται εισακουειν μου οτι πας ο οικος ισραηλ φιλονεικοι εισιν και σκληροκαρδιοι
8 Aussi ai-je rendu ta face aussi dure que la leur, et ton front aussi dur que leur front.	8 και ιδου δεδωκα το προσωπον σου δυνατον κατεναντι των προσωπων αυτων και το νεικος σου κατισχυσω κατεναντι του νεικους αυτων
9 Je fais de ton front un diamant, plus dur que le rocher: tu ne les craindras pas, tu n’auras pas peur d’eux, car ils ne sont qu’une race de rebelles.”	9 και εσται δια παντος κραταιοτερον πετρας μη φοβηθης απ' αυτων μηδε πτοηθης απο προσωπου αυτων διοτι οικος παραπικραινων εστιν
10 Il me dit: “Fils d’homme, reçois dans ton cœur, écoute de tes oreilles, toutes mes paroles que je vais te dire;	10 και ειπεν προς με υιε ανθρωπου παντας τους λογους ους λελαληκα μετα σου λαβε εις την καρδιαν σου και τοις ωσιν σου ακουε
11 puis va, rends-toi chez les déportés, chez les gens de ton peuple. Tu leur parleras et tu leur diras: Ainsi parle Yahvé…! qu’ils écoutent ou n’écoutent pas.”	11 και βαδιζε εισελθε εις την αιχμαλωσιαν προς τους υιους του λαου σου και λαλησεις προς αυτους και ερεις προς αυτους ταδε λεγει κυριος εαν αρα ακουσωσιν εαν αρα ενδωσιν
12 Alors l’esprit m’enleva tandis que j’entendais derrière moi une acclamation formidable: “Bénie soit la Gloire de Yahvé, de son Lieu Saint elle rayonne!”	12 και ανελαβεν με πνευμα και ηκουσα κατοπισθεν μου φωνην σεισμου μεγαλου ευλογημενη η δοξα κυριου εκ του τοπου αυτου
13 J’entendis les ailes des êtres qui battaient l’une contre l’autre, j’entendis aussi le bruit des roues: ce fut un énorme vacarme.	13 και ειδον φωνην πτερυγων των ζωων πτερυσσομενων ετερα προς την ετεραν και φωνη των τροχων εχομενη αυτων και φωνη του σεισμου
14 L’esprit m’avait enlevé, il m’avait emporté. Je restai plein d’amertume, l’esprit fiévreux, car la main de Yahvé pesait fortement sur moi.	14 και το πνευμα εξηρεν με και ανελαβεν με και επορευθην εν ορμη του πνευματος μου και χειρ κυριου εγενετο επ' εμε κραταια
15 Lorsque j’arrivai à Tel-Aviv, chez les déportés installés sur les bords du fleuve Kébar, je restai sept jours comme hébété au milieu d’eux.	15 και εισηλθον εις την αιχμαλωσιαν μετεωρος και περιηλθον τους κατοικουντας επι του ποταμου του χοβαρ τους οντας εκει και εκαθισα εκει επτα ημερας αναστρεφομενος εν μεσω αυτων
16 Au bout de sept jours une parole de Yahvé me fut adressée:	16 και εγενετο μετα τας επτα ημερας λογος κυριου προς με λεγων
17 “Fils d’homme, je t’ai placé comme un guetteur pour la maison d’Israël: si tu entends une parole qui sort de ma bouche, aussitôt tu les avertiras de ma part.	17 υιε ανθρωπου σκοπον δεδωκα σε τω οικω ισραηλ και ακουση εκ στοματος μου λογον και διαπειληση αυτοις παρ' εμου
18 Si je dis au méchant: Tu vas mourir! et si toi tu ne l’avertis pas, si tu ne parles pas de façon que ce méchant revienne de sa mauvaise conduite et ainsi sauve sa vie, ce méchant mourra à cause de sa faute, mais je te demanderai compte de son sang.	18 εν τω λεγειν με τω ανομω θανατω θανατωθηση και ου διεστειλω αυτω ουδε ελαλησας του διαστειλασθαι τω ανομω αποστρεψαι απο των οδων αυτου του ζησαι αυτον ο ανομος εκεινος τη αδικια αυτου αποθανειται και το αιμα αυτου εκ χειρος σου εκζητησω
19 Par contre, si tu avertis le méchant et qu’il ne veut pas renoncer à sa méchanceté et à sa mauvaise conduite, lui mourra à cause de sa faute, mais toi tu auras sauvé ta vie.	19 και συ εαν διαστειλη τω ανομω και μη αποστρεψη απο της ανομιας αυτου και της οδου αυτου ο ανομος εκεινος εν τη αδικια αυτου αποθανειται και συ την ψυχην σου ρυση
20 “Si le juste cesse de faire le bien et commet l’injustice, je mettrai une pierre devant lui pour le faire tomber et il mourra. Si tu ne l’as pas averti, il mourra à cause de son péché, on oubliera les bonnes actions qu’il avait faites, mais à toi je te demanderai compte de son sang.	20 και εν τω αποστρεφειν δικαιον απο των δικαιοσυνων αυτου και ποιηση παραπτωμα και δωσω την βασανον εις προσωπον αυτου αυτος αποθανειται οτι ου διεστειλω αυτω και εν ταις αμαρτιαις αυτου αποθανειται διοτι ου μη μνησθωσιν αι δικαιοσυναι αυτου ας εποιησεν και το αιμα αυτου εκ της χειρος σου εκζητησω
21 Par contre, si tu avertis le juste pour qu’il ne pèche pas et qu’il reste sans pécher, il vivra grâce à ton avertissement, et toi tu auras sauvé ta vie.”	21 συ δε εαν διαστειλη τω δικαιω του μη αμαρτειν και αυτος μη αμαρτη ο δικαιος ζωη ζησεται οτι διεστειλω αυτω και συ την σεαυτου ψυχην ρυση
22 La main de Yahvé fut sur moi et il me dit: “Lève-toi, sors vers la vallée; là je te parlerai.”	22 και εγενετο επ' εμε χειρ κυριου και ειπεν προς με αναστηθι και εξελθε εις το πεδιον και εκει λαληθησεται προς σε
23 Alors je me lève et je sors vers la vallée. Là je vois la Gloire de Yahvé: elle se tient là, tout comme lorsque j’ai vu la Gloire sur les bords du fleuve Kébar. Aussitôt je tombe sur ma face.	23 και ανεστην και εξηλθον εις το πεδιον και ιδου εκει δοξα κυριου ειστηκει καθως η ορασις και καθως η δοξα ην ειδον επι του ποταμου του χοβαρ και πιπτω επι προσωπον μου
24 Voici que l’esprit entre en moi et me fait tenir sur mes jambes; et Lui me parle et me dit: “Va, enferme-toi dans ta maison.	24 και ηλθεν επ' εμε πνευμα και εστησεν με επι ποδας μου και ελαλησεν προς με και ειπεν μοι εισελθε και εγκλεισθητι εν μεσω του οικου σου
25 Regarde, fils d’homme, comme on te met des liens, on te ligote; tu ne pourras plus sortir pour partager avec eux.	25 και συ υιε ανθρωπου ιδου δεδονται επι σε δεσμοι και δησουσιν σε εν αυτοις και ου μη εξελθης εκ μεσου αυτων
26 Je fais que ta langue se colle à ton palais: te voilà muet et tu cesses de leur faire des reproches parce qu’ils sont une race de rebelles.	26 και την γλωσσαν σου συνδησω και αποκωφωθηση και ουκ εση αυτοις εις ανδρα ελεγχοντα διοτι οικος παραπικραινων εστιν
27 Mais plus tard je te parlerai, je t’ouvrirai la bouche et tu leur diras: Voici ce que dit Yahvé! écoute celui qui veut écouter, et celui qui ne veut pas, qu’il n’écoute pas, puisque c’est une race de rebelles.”	27 και εν τω λαλειν με προς σε ανοιξω το στομα σου και ερεις προς αυτους ταδε λεγει κυριος ο ακουων ακουετω και ο απειθων απειθειτω διοτι οικος παραπικραινων εστιν