Livre d'Isaïe 40

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 “Consolez, consolez mon peuple, dit Yahvé votre Dieu.	1 Παρηγορειτε, παρηγορειτε τον λαον μου, λεγει ο Θεος σας.
2 Parlez au cœur de Jérusalem, criez-lui ce message: son esclavage a pris fin, sa dette est payée, Yahvé lui a rendu au double pour toutes ses fautes.”	2 Λαλησατε παρηγορητικα προς την Ιερουσαλημ, και φωνησατε προς αυτην, οτι ο καιρος της ταπεινωσεως αυτης επληρωθη, οτι η ανομια αυτης συνεχωρηθη? διοτι ελαβεν εκ της χειρος Κυριου διπλασιον δια πασας τας αμαρτιας αυτης.
3 Une voix crie: “Ouvrez dans le désert la route de Yahvé, tracez dans la steppe un chemin pour notre Dieu.	3 Φωνη βοωντος εν τη ερημω, Ετοιμασατε την οδον του Κυριου. ευθειας καμετε εν τη ερημω τας τριβους του Θεου ημων.
4 Toute vallée sera comblée, toute montagne et toute colline abaissée, les hauteurs se changeront en plaines, et les monts en larges vallées.	4 Πασα φαραγξ θελει υψωθη και παν ορος και βουνος θελει ταπεινωθη? και τα σκολια θελουσι γεινει ευθεα? και οι τραχεις τοποι ομαλοι?
5 La Gloire de Yahvé va se révéler, et tous les mortels ensemble le verront, car la bouche de Yahvé a parlé.”	5 και η δοξα του Κυριου θελει φανερωθη και πασα σαρξ ομου θελει ιδει? διοτι το στομα του Κυριου ελαλησε.
6 Une voix m’a dit: “Crie!” J’ai répondu: “Que dois-je crier?” “Que toute chair est comme l’herbe, et sa grâce comme la fleur des champs.	6 Φωνη λεγουσα, Φωνησον? και ειπε, Τι να φωνησω; πασα σαρξ ειναι χορτος και πασα η δοξα αυτης ως ανθος του αγρου.
7 L’herbe se dessèche et la fleur se fane, lorsque sur elles passe le souffle de Yahvé.	7 Ο χορτος εξηρανθη, το ανθος εμαρανθη? διοτι πνευμα Κυριου επνευσεν επ' αυτο? χορτος τη αληθεια ειναι ο λαος.
8 L’herbe se dessèche et la fleur se fane, mais la parole de notre Dieu demeure à jamais.”	8 Ο χορτος εξηρανθη, το ανθος εμαρανθη? ο λογος ομως του Θεου ημων μενει εις τον αιωνα.
9 Monte sur une hauteur, toi qui portes à Sion la nouvelle, élève avec force ta voix, toi qui portes à Jérusalem ses nouvelles. N’aie pas peur de crier, dis aux villes de Juda: Voici votre Dieu!	9 Συ, ο φερων εις την Σιων αγαθας αγγελιας, αναβα εις το ορος το υψηλον? συ, ο φερων αγαθας αγγελιας εις την Ιερουσαλημ, υψωσον ισχυρως την φωνην σου? υψωσον? μη φοβου? ειπε προς τας πολεις του Ιουδα, Ιδου, ο Θεος υμων.
10 Le Seigneur Yahvé vient avec puissance, son bras lui a tout soumis. Il apporte avec lui son butin: voyez devant lui ses récompenses.	10 Ιδου, Κυριος ο Θεος θελει ελθει μετα δυναμεως και ο βραχιων αυτου θελει εξουσιαζει δι' αυτον? ιδου, ο μισθος αυτου ειναι μετ' αυτου και η αμοιβη αυτου ενωπιον αυτου.
11 Comme un berger il fait paître son troupeau, et son bras le rassemble, il porte les agneaux sur sa poitrine, il mène les brebis qui allaitent.	11 Θελει βοσκησει το ποιμνιον αυτου ως ποιμην? θελει συναξει τα αρνια δια του βραχιονος αυτου και βαστασει εν τω κολπω αυτου? και θελει οδηγει τα θηλαζοντα.
12 Qui a refermé sa main sur les eaux de la mer, qui a pris les dimensions du ciel ou recueilli tous les sables du globe? Qui a pesé les montagnes à la balance, qui a mis les collines sur le plateau?	12 Τις εμετρησε τα υδατα εν τω κοιλωματι της χειρος αυτου και εσταθμισε τους ουρανους με την σπιθαμην και συμπεριελαβεν εν μετρω το χωμα της γης και εζυγισε τα ορη δια στατηρος και τους λοφους δια πλαστιγγος;
13 Et qui a pris la mesure de l’esprit de Yahvé? Où est le conseiller qui l’assiste?	13 Τις εσταθμισε το πνευμα του Κυριου η εγεινε συμβουλος αυτου και, εδιδαξεν αυτον;
14 A-t-il guidé quelqu’un, l’a-t-il éclairé, lui a-t-il enseigné l’art de juger, lui a-t-il fait connaître les voies de la sagesse et montré les moyens les plus efficaces?	14 Μετα τινος συνεβουλευθη, και τις εσυνετισεν αυτον και εδιδαξεν αυτον την οδον της κρισεως και παρεδωκεν εις αυτον επιστημην και εδειξεν εις αυτον την οδον της συνεσεως;
15 Les nations sont pour lui la goutte au bord du seau, la poussière qu’on néglige sur le plateau de la balance. Et les îles! Elles pèsent comme un grain de sable.	15 Ιδου, τα εθνη ειναι ως σανις απο καδου και λογιζονται ως η λεπτη σκονη της πλαστιγγος? ιδου, η μετατοπιζει τας νησους ως σκονην.
16 Il ne trouverait pas assez de bois au Liban, ses animaux ne lui suffiraient pas pour un holocauste.	16 Και ο Λιβανος δεν ειναι ικανος εις καυσιν ουδε τα ζωα αυτου ικανα εις ολοκαυτωμα.
17 Les nations sont comme rien devant lui, c’est un zéro, elles ne valent pas pour lui.	17 Παντα τα εθνη ενωπιον αυτου ειναι ως μηδεν? λογιζονται παρ' αυτω ολιγωτερον παρα το μηδεν και την ματαιοτητα.
18 À qui voulez-vous comparer Dieu? quelle image pourrez-vous en donner?	18 Με τινα λοιπον θελετε εξομοιωσει τον Θεον; η τι ομοιωμα θελετε προσαρμοσει εις αυτον;
19 une statue, peut-être, coulée par un artisan, que l’orfèvre a plaquée d’or, avec des chaînes d’argent?	19 Ο τεχνιτης χωνευει εικονα γλυπτην, και ο χρυσοχοος εκτεινει χρυσον επ' αυτην και χυνει αργυρας αλυσεις.
20 Ou bien le bois qu’on a choisi non périssable, travaillé par un expert, solidement fixé pour que rien ne l’ébranle?	20 Ο πτωχος καμνων προσφοραν εκλεγει ξυλον ασηπτον? και ζητει εις εαυτον επιδεξιον τεχνιτην, δια να κατασκευαση εικονα γλυπτην μη σαλευομενην.
21 Ne l’avez-vous donc pas appris, entendu? Ne vous l’a-t-on pas dit depuis le début pour que vous sachiez comment la terre fut mise en place?	21 Δεν εγνωρισατε; δεν ηκουσατε; δεν ανηγγελθη προς εσας εξ αρχης; δεν ενοησατε απο καταβολης της γης;
22 Yahvé habite plus haut que la voûte sur la terre: de là ses habitants paraissent des sauterelles. Il a étendu les cieux comme un voile, il les a déroulés, et c’est la tente où il demeure.	22 Αυτος ειναι ο καθημενος επι τον γυρον της γης και οι κατοικοι αυτης ειναι ως ακριδες? ο εκτεινων τους ουρανους ως παραπετασμα και εξαπλονων αυτους ως σκηνην προς κατοικησιν?
23 Il sait réduire à rien les puissants, anéantir ceux qui gouvernent le monde.	23 ο φερων τους ηγεμονας εις το μηδεν και καθιστων ως ματαιοτητα τους κριτας της γης.
24 À peine sont-ils plantés, à peine sont-ils semés, à peine la tige a-t-elle pris racines, que lui, d’un souffle les dessèche, et le tourbillon comme pailles les emporte.	24 Αλλ' ουδε θελουσι φυτευθη? αλλ' ουδε θελουσι σπαρθη? αλλ' ουδε θελει ριζωθη εν τη γη το στελεχος αυτων? μονον να πνευση επ' αυτους, θελουσι παραυτα ξηρανθη και ο ανεμοστροβιλος θελει αναρπασει αυτους ως αχυρον.
25 À qui voulez-vous me comparer? dit le Saint. Quelqu’un est-il mon égal?	25 Με τινα λοιπον θελετε με εξομοιωσει και θελω εξισωθη; λεγει ο Αγιος.
26 Regardez au-dessus de vous: dites-moi qui les a créées? Vous avez là son armée, il les a déployées, et toutes il les connaît par leur nom; son autorité, sa force sont telles, que pas une n’échappe.	26 Σηκωσατε υψηλα τους οφθαλμους σας και ιδετε, τις εποιησε ταυτα; Ο εξαγων το στρατευμα αυτων κατα αριθμον? ο ονομαστι καλων ταυτα παντα εν τη μεγαλειοτητι της δυναμεως αυτου, διοτι ειναι ισχυρος εις εξουσιαν? δεν λειπει ουδεν.
27 Pourquoi dis-tu, Jacob, pourquoi répètes-tu, Israël: “Yahvé ne voit pas, mon Dieu ne s’occupe pas de ma cause?”	27 Δια τι λεγεις, Ιακωβ, και λαλεις, Ισραηλ, Η οδος μου ειναι κεκρυμμενη απο του Κυριου και η κρισις μου παραμελειται υπο του Θεου μου;
28 Ne l’as-tu donc pas appris, entendu? Yahvé est un Dieu éternel, il a créé jusqu’aux extrémités du monde. Il ne se fatigue pas, il ne se lasse pas; sa sagesse est impénétrable.	28 Δεν εγνωρισας; δεν ηκουσας, οτι ο αιωνιος Θεος, ο Κυριος, ο Ποιητης των ακρων της γης, δεν ατονει και δεν αποκαμνει; δεν εξιχνιαζεται η φρονησις αυτου.
29 Il rend des forces à qui est fatigué, donne de l’énergie à celui qui est faible.	29 Διδει ισχυν εις τους ητονημενους και αυξανει την δυναμιν εις τους αδυνατους.
30 Même les jeunes se fatiguent; mais lorsqu’ils sont las et chancellent,	30 Και οι νεοι θελουσιν ατονησει και αποκαμει, και οι εκλεκτοι νεοι θελουσιν αδυνατησει πανταπασιν?
31 ceux qui s’appuient sur Yahvé retrouvent des forces; il leur pousse des ailes comme à l’aigle, ils courent et ne se fatiguent pas, ils marchent et ne se lassent pas.	31 αλλ' οι προσμενοντες τον Κυριον θελουσιν ανανεωσει την δυναμιν αυτων? θελουσιν αναβη με πτερυγας ως αετοι? θελουσι τρεξει και δεν θελουσιν αποκαμει? θελουσι περιπατησει και δεν θελουσιν ατονησει.