Livre d'Isaïe 32

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Un roi régnera avec justice et ses chefs gouverneront avec droiture.	1 ιδου γαρ βασιλευς δικαιος βασιλευσει και αρχοντες μετα κρισεως αρξουσιν
2 Chacun d’eux sera comme un abri contre le vent, un refuge dans la tempête, comme des cours d’eaux dans une terre aride, comme l’ombre d’un grand rocher dans un pays désert.	2 και εσται ο ανθρωπος κρυπτων τους λογους αυτου και κρυβησεται ως αφ' υδατος φερομενου και φανησεται εν σιων ως ποταμος φερομενος ενδοξος εν γη διψωση
3 Les yeux des voyants ne seront plus aveugles, les oreilles de ceux qui écoutent seront attentives.	3 και ουκετι εσονται πεποιθοτες επ' ανθρωποις αλλα τα ωτα δωσουσιν ακουειν
4 Les impatients s’appliqueront à comprendre et ceux qui bégaient parleront clairement sans hésiter.	4 και η καρδια των ασθενουντων προσεξει του ακουειν και αι γλωσσαι αι ψελλιζουσαι ταχυ μαθησονται λαλειν ειρηνην
5 On ne dira plus de l’homme sans conscience qu’il est noble, ni du fourbe qu’il est grand.	5 και ουκετι μη ειπωσιν τω μωρω αρχειν και ουκετι μη ειπωσιν οι υπηρεται σου σιγα
6 En effet, l’homme sans conscience dit ce qui heurte la conscience, et ses œuvres sont mauvaises; c’est un hypocrite qui blasphème contre Yahvé, il laisse l’affamé sans nourriture et retire l’eau à celui qui a soif.	6 ο γαρ μωρος μωρα λαλησει και η καρδια αυτου ματαια νοησει του συντελειν ανομα και λαλειν προς κυριον πλανησιν του διασπειραι ψυχας πεινωσας και τας ψυχας τας διψωσας κενας ποιησαι
7 Quant au fourbe, ses inventions sont méchantes, il ne pense qu’à perdre les humbles par ses paroles mensongères, alors qu’en face le pauvre dit la vérité.	7 η γαρ βουλη των πονηρων ανομα βουλευσεται καταφθειραι ταπεινους εν λογοις αδικοις και διασκεδασαι λογους ταπεινων εν κρισει
8 L’homme au cœur noble, par contre, a de nobles pensées, et ses actes aussi sont nobles.	8 οι δε ευσεβεις συνετα εβουλευσαντο και αυτη η βουλη μενει
9 Levez-vous, écoutez ma voix, femmes insouciantes! Prêtez l’oreille à ma parole, filles sans cervelle!	9 γυναικες πλουσιαι αναστητε και ακουσατε της φωνης μου θυγατερες εν ελπιδι ακουσατε τους λογους μου
10 Oui, dans un an et quelques jours, vous tremblerez, filles sans cervelle, car ce sera la vendange mais la récolte ne viendra pas.	10 ημερας ενιαυτου μνειαν ποιησασθε εν οδυνη μετ' ελπιδος ανηλωται ο τρυγητος πεπαυται ο σπορος και ουκετι μη ελθη
11 Soyez effrayées, insouciantes, tremblez, filles sans cervelle, retirez vos vêtements, dépouillez-vous, puis mettez un sac sur vos reins.	11 εκστητε λυπηθητε αι πεποιθυιαι εκδυσασθε γυμναι γενεσθε περιζωσασθε σακκους τας οσφυας
12 Devant les belles campagnes et les riches vignobles, lamentez-vous, frappez-vous les seins.	12 και επι των μαστων κοπτεσθε απο αγρου επιθυμηματος και αμπελου γενηματος
13 Car voici que les épines et les ronces grandissent sur la terre de mon peuple, et sur les maisons joyeuses de la ville en fête.	13 η γη του λαου μου ακανθα και χορτος αναβησεται και εκ πασης οικιας ευφροσυνη αρθησεται πολις πλουσια
14 32:19 Mais la forêt tombera sous la grêle tandis que la ville sera humiliée.	14 οικοι εγκαταλελειμμενοι πλουτον πολεως και οικους επιθυμητους αφησουσιν και εσονται αι κωμαι σπηλαια εως του αιωνος ευφροσυνη ονων αγριων βοσκηματα ποιμενων
15 32:14 La forteresse est abandonnée, la ville bruyante est déserte, l’Ophel et la tour fortifiée ont été ruinées pour toujours: elles font le bonheur des ânes sauvages, et les troupeaux y cherchent leur pâture.	15 εως αν επελθη εφ' υμας πνευμα αφ' υψηλου και εσται ερημος ο χερμελ και ο χερμελ εις δρυμον λογισθησεται
16 32:15 Mais alors l’Esprit se répandra sur nous d’en haut, le désert se changera en verger et ce verger sera ouvert à tout le monde.	16 και αναπαυσεται εν τη ερημω κριμα και δικαιοσυνη εν τω καρμηλω κατοικησει
17 32:16 La droiture aura sa tente dans le désert et la justice habitera le verger.	17 και εσται τα εργα της δικαιοσυνης ειρηνη και κρατησει η δικαιοσυνη αναπαυσιν και πεποιθοτες εως του αιωνος
18 32:17 La justice apportera la paix; le fruit de la justice sera la tranquillité et la sécurité pour toujours.	18 και κατοικησει ο λαος αυτου εν πολει ειρηνης και ενοικησει πεποιθως και αναπαυσονται μετα πλουτου
19 32:18 Mon peuple habitera des maisons paisibles, des demeures tranquilles dans des lieux sûrs.	19 η δε χαλαζα εαν καταβη ουκ εφ' υμας ηξει και εσονται οι ενοικουντες εν τοις δρυμοις πεποιθοτες ως οι εν τη πεδινη
20 Quel bonheur pour vous de semer au bord des eaux et de laisser paître en liberté le bœuf et l’âne!	20 μακαριοι οι σπειροντες επι παν υδωρ ου βους και ονος πατει