1 Je suis comme les roses de Sharon, comme le lys des vallées. | 1 Εγω ειμαι το ανθος του Σαρων και το κρινον των κοιλαδων. |
2 Comme un lys parmi les broussailles, telle est ma compagne entre toutes les filles. ELLE: | 2 Καθως το κρινον μεταξυ των ακανθων, ουτως ειναι η αγαπητη μου μεταξυ των νεανιδων. |
3 Comme un pommier entre les arbustes, tel est mon aimé parmi les garçons. J’ai recherché son ombre et je m’y suis assise: son fruit était doux à mon palais. | 3 Καθως η μηλεα μεταξυ των δενδρων του δασους, ουτως ειναι ο αγαπητος μου μεταξυ των νεανισκων? επεθυμησα την σκιαν αυτου και εκαθησα υπ' αυτην, και ο καρπος αυτου ητο γλυκυς εις τον ουρανισκον μου. |
4 Il m’a menée à la cave des vins; là sa devise surplombait ma tête: Amour! | 4 Με εφερεν εις τον οικον του οινου, και η σημαια αυτου επ' εμε η αγαπη. |
5 Soutenez-moi avec des raisins secs, réconfortez-moi avec des pommes, car je défaille d’amour! | 5 Υποστηριξατε με με γλυκισματα δυναμωτικα, αναψυξατε με με μηλα? διοτι ειμαι τετρωμενη υπο αγαπης. |
6 Son bras gauche s’est glissé sous ma tête, de sa main droite il me presse contre lui. LUI: | 6 Η αριστερα αυτου ειναι υπο την κεφαλην μου, και η δεξια αυτου με εναγκαλιζεται. |
7 Je vous en prie, filles de Jérusalem, par les gazelles et les biches des champs: ne l’éveillez pas, ne réveillez pas son amour, avant qu’elle ne veuille! ELLE: | 7 Σας ορκιζω, θυγατερες Ιερουσαλημ, εις τας δορκαδας και εις τας ελαφους του αγρου, να μη εξεγειρητε μηδε να εξυπνησητε την αγαπην μου, εωσου θεληση. |
8 La voix de mon aimé! C’est lui! D’un saut il franchit les montagnes; il bondit de colline en colline, | 8 Φωνη του αγαπητου μου Ιδου, αυτος ερχεται πηδων επι τα ορη, σκιρτων επι τους λοφους. |
9 semblable à la gazelle, mon aimé, ou aux petits des biches. Voici qu’il s’est arrêté! il est là derrière notre mur, cherchant à voir par la fenêtre, observant à travers le grillage. | 9 Ο αγαπητος μου ειναι ομοιος με δορκαδα η με σκυμνον ελαφου? ιδου, ισταται οπισθεν του τοιχου ημων, κυτταζει εξω δια των θυριδων, προκυπτει δια των δικτυωτων. |
10 Mon aimé a répondu, il m’a dit: LUI: Lève-toi et viens, ma compagne, ma colombe: | 10 Αποκρινεται ο αγαπητος μου και λεγει προς εμε, Σηκωθητι, αγαπητη μου, ωραια μου, και ελθε? |
11 voici l’hiver passé, les pluies ont fait leur temps, s’en sont allées. | 11 Διοτι ιδου, ο χειμων παρηλθεν, η βροχη διεβη, απηλθε? |
12 Sur la terre apparaissent les fleurs, l’heure des chansons est proche, la tourterelle s’est fait entendre sur notre terre. | 12 τα ανθη φαινονται εν τη γη? ο καιρος του ασματος εφθασε, και η φωνη της τρυγονος ηκουσθη εν τη γη ημων? |
13 Le figuier a mûri ses premiers fruits, la vigne en fleur exhale son parfum. Lève-toi, ma compagne, belle colombe, viens! | 13 η συκη εξεφερε τους ολυνθους αυτης, και αι αμπελοι με τα ανθη της σταφυλης διαδιδουσιν ευωδιαν? σηκωθητι, αγαπητη μου, ωραια μου, και ελθε? |
14 Ma colombe au creux des rochers, dans les retraites escarpées, montre-moi ton visage, et que j’entende ta voix, car ta voix est douce, et ton visage charmant. ELLE: | 14 Ω περιστερα μου, ητις εισαι εν ταις σχισμαις του βραχου, εν τοις αποκρυφοις των κρημνων, δειξον μοι την οψιν σου, καμε με να ακουσω την φωνην σου? διοτι η φωνη σου ειναι γλυκεια και η οψις σου ωραια. |
15 Attrapez-nous les renards, les sales petits renards qui ravagent nos vignes; voyez que nos vignes sont en fleur! | 15 Πιασατε εις ημας τας αλωπεκας, τας μικρας αλωπεκας, αιτινες αφανιζουσι τας αμπελους? διοτι αι αμπελοι ημων ανθουσιν. |
16 Mon aimé est à moi, et je suis à lui, berger qui fait paître parmi les lys. | 16 Ο αγαπητος μου ειναι εις εμε και εγω εις αυτον? ποιμαινει μεταξυ των κρινων. |
17 Avant que ne souffle la brise du soir, et que déjà les ombres s’effacent, reviens! Imite, bien-aimé, la gazelle ou le petit de la biche, reparais sur les monts de l’alliance! ELLE: | 17 Εωσου πνευση η αυρα της ημερας και φυγωσιν αι σκιαι, επιστρεψον, αγαπητε μου? γινου ομοιος με δορκαδα η με σκυμνον ελαφου επι τα ορη τα διεσχισμενα. |