Ecclésiaste 8

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Qui est devenu un sage, qui est capable d’expliquer les choses? La sagesse chez un homme illumine son visage et transforme ce qu’il avait de dur.	1 Τις ειναι ως ο σοφος; και τις γνωριζει την λυσιν των πραγματων; η σοφια του ανθρωπου φαιδρυνει το προσωπον αυτου, και η σκληροτης του προσωπου αυτου θελει μεταβληθη.
2 Observe l’ordre du roi, puisque tu lui as juré fidélité devant Dieu.	2 Εγω σε συμβουλευω να φυλαττης την προσταγην του βασιλεως, και δια τον ορκον του Θεου.
3 Si tu veux t’éloigner de lui, pense-le deux fois, ne te mets pas dans une mauvaise affaire: ce que le roi veut, il le fera.	3 Μη σπευδε να φυγης απ' εμπροσθεν αυτου? μη εμμενης εις πραγμα κακον? διοτι παν ο, τι θεληση, καμνει.
4 La parole du roi sera le point final: personne ne lui dira “Que fais-tu là?”	4 Εν τω λογω του βασιλεως ειναι εξουσια? και τις θελει ειπει προς αυτον, Τι καμνεις;
5 “Celui qui garde les commandements ne craindra pas le malheur. Celui qui a la sagesse en son cœur verra venir l’heure du jugement.	5 Ο φυλαττων την προσταγην δεν θελει δοκιμασει πραγμα κακον? και η καρδια του σοφου γνωριζει τον καιρον και τον τροπον.
6 Car l’heure du jugement viendra pour toute chose”. C’est vrai, mais c’est une grande misère pour les humains	6 Παντι πραγματι ειναι καιρος και τροπος? οθεν η αθλιοτης του ανθρωπου ειναι πολλη επ' αυτον?
7 que de ne pas savoir ce qui leur arrivera: qui leur dira comment les choses se passeront?	7 διοτι δεν γνωριζει τι θελει συμβη? επειδη τις δυναται να απαγγειλη προς αυτον πως θελει ακολουθησει;
8 Aucun homme n’est maître du souffle de vie, aucun n’est maître du jour de sa mort. C’est un combat impitoyable et il n’y a pas de méchanceté qui puisse nous sauver.	8 Δεν υπαρχει ανθρωπος εχων εξουσιαν επι του πνευματος, ωστε να εμποδιζη το πνευμα? ουδε εχων εξουσιαν επι της ημερας του θανατου? και εν τω πολεμω δεν ειναι αποφυγη? και η ασεβεια δεν θελει ελευθερωσει τους εχοντας αυτην.
9 Tout cela je l’ai vu lorsque j’ai réfléchi sur tout ce qui se passe sous le soleil, sur la façon qu’ont les hommes de dominer les uns sur les autres et de se faire du mal.	9 Παντα ταυτα ειδον, και προσηλωσα τον νουν μου εις παν εργον, το οποιον γινεται υπο τον ηλιον? ειναι καιρος καθ' ον ο ανθρωπος εξουσιαζει ανθρωπον προς βλαβην αυτου.
10 C’est ainsi que j’ai vu des hommes mauvais accompagnés à leur tombeau depuis le lieu saint, et dans la ville on oubliait tout ce mal qu’ils avaient fait. Voilà encore une chose qui nous déroute:	10 Και ουτως ειδον τους ασεβεις ενταφιασθεντας, οιτινες ηλθον και απηλθον απο της γης της αγιας και ελησμονηθησαν εν τη πολει, οπου ειχον πραξει ουτω? και τουτο ματαιοτης.
11 comme les actions mauvaises ne sont pas immédiatement jugées et punies, les fils d’Adam trouvent là un encouragement à faire le mal.	11 Επειδη η κατα του πονηρου εργου αποφασις δεν εκτελειται ταχεως, δια τουτο η καρδια των υιων των ανθρωπων ειναι ολη εκδοτος εις το να πραττη το κακον.
12 Car le pécheur a beau faire cent fois ce qui est mal, on lui laisse tout son temps. (Je sais pourtant que le bonheur est pour ceux qui craignent Dieu et qui le respectent.	12 Αν και ο αμαρτωλος πραττη κακον, εκατοντακις και μακροημερευη, εγω ομως γνωριζω βεβαιως οτι θελει εισθαι καλον εις τους φοβουμενους τον Θεον, οιτινες φοβουνται απο προσωπου αυτου?
13 Le bonheur n’est pas pour le méchant; il ne prolongera pas ses jours, mais il passera comme une ombre, parce qu’il n’a pas la crainte de Dieu.)	13 εις δε τον ασεβη δεν θελει εισθαι καλον, και δεν θελουσι μακρυνθη αι ημεραι αυτου, αιτινες παρερχονται ως σκια? διοτι δεν φοβειται απο προσωπου του Θεου.
14 Voilà ce qui est déroutant sur cette terre: il y a des justes à qui arrive tout ce qui conviendrait aux méchants pour tout ce qu’ils ont fait, et il y a des méchants à qui arrive ce qui conviendrait aux justes: cela encore n’a pas de sens.	14 Υπαρχει ματαιοτης, ητις γινεται επι της γης? οτι ειναι, δικαιοι εις τους οποιους συμβαινει κατα τα εργα των ασεβων, και ειναι ασεβεις εις τους οποιους συμβαινει κατα τα εργα των δικαιων? ειπα οτι και τουτο ματαιοτης.
15 Pour ma part, j’aime qu’on goûte la joie, car le seul bonheur pour l’homme sous le soleil, c’est de manger et de boire, et de se réjouir: c’est là sa part tandis qu’il trime tout au long des jours comptés de sa vie sous le soleil, tels que Dieu les lui donne.	15 Δια τουτο εγω επηνεσα την ευφροσυνην? διοτι ο ανθρωπος δεν εχει καλητερον υπο τον ηλιον, ειμη να τρωγη και να πινη και να ευφραινηται? και τουτο θελει μεινει εις αυτον απο του κοπου αυτου εν ταις ημεραις της ζωης αυτου, τας οποιας ο Θεος εδωκεν εις αυτον υπο τον ηλιον.
16 Comme je m’appliquais à connaître et que j’observais toutes les activités auxquelles on se livre sur la terre, j’ai vu que l’œil humain n’a de repos ni de jour ni de nuit.	16 Αφου εδωκα την καρδιαν μου εις το να γνωρισω την σοφιαν και να ιδω τον περισπασμον τον γινομενον επι της γης, διοτι ουτε ημεραν ουτε νυκτα δεν βλεπουσιν υπνον εις τους οφθαλμους αυτων?
17 J’ai observé l’œuvre de Dieu dans son ensemble: l’homme ne peut pas trouver un sens à l’œuvre qui se fait sous le soleil. L’homme a beau se fatiguer et chercher, il ne trouve pas, et même quand le sage prétend savoir, il n’a rien trouvé.	17 τοτε ειδον παν το εργον του Θεου, οτι ανθρωπος δεν δυναται να ευρη το εργον το οποιον εγεινεν υπο τον ηλιον? επειδη οσον και αν κοπιαση ο ανθρωπος ζητων, βεβαιως δεν θελει ευρει? ετι δε και ο σοφος εαν ειπη να γνωριση αυτο, δεν θελει δυνηθη να ευρη.