1 Paroles de Qohélet: c’est le fils de David, roi d’Israël à Jérusalem. | 1 ρηματα εκκλησιαστου υιου δαυιδ βασιλεως ισραηλ εν ιερουσαλημ |
2 Rien qui tienne! disait Qohélet, rien qui tienne: on n’a de prise sur rien! | 2 ματαιοτης ματαιοτητων ειπεν ο εκκλησιαστης ματαιοτης ματαιοτητων τα παντα ματαιοτης |
3 Que reste-t-il à l’homme de toute sa peine quand il s’affaire ainsi sous le soleil? | 3 τις περισσεια τω ανθρωπω εν παντι μοχθω αυτου ω μοχθει υπο τον ηλιον |
4 Une génération s’en va, une autre vient; la terre, elle, reste là toujours. | 4 γενεα πορευεται και γενεα ερχεται και η γη εις τον αιωνα εστηκεν |
5 Le soleil s’est levé, le soleil s’est couché, et toujours pressé il revient au départ. | 5 και ανατελλει ο ηλιος και δυνει ο ηλιος και εις τον τοπον αυτου ελκει |
6 Soufflant du nord, et puis du sud, le vent tourne et retourne et revient sur ses tours. | 6 ανατελλων αυτος εκει πορευεται προς νοτον και κυκλοι προς βορραν κυκλοι κυκλων πορευεται το πνευμα και επι κυκλους αυτου επιστρεφει το πνευμα |
7 Tous les fleuves vont à la mer, et la mer jamais n’est pleine; sur les mêmes rives qui voyaient leur cours ils ont repris leur course. | 7 παντες οι χειμαρροι πορευονται εις την θαλασσαν και η θαλασσα ουκ εσται εμπιμπλαμενη εις τοπον ου οι χειμαρροι πορευονται εκει αυτοι επιστρεφουσιν του πορευθηναι |
8 Il y a trop à dire: on s’en fatiguerait; personne ne saurait tout dire. L’œil ne terminera pas de voir, l’oreille n’aura jamais fini d’entendre. | 8 παντες οι λογοι εγκοποι ου δυνησεται ανηρ του λαλειν και ουκ εμπλησθησεται οφθαλμος του οραν και ου πληρωθησεται ους απο ακροασεως |
9 Mais ce qui arrivera, c’est ce qui est arrivé, et tout ce qu’on fera, on l’a déjà fait: il n’y a rien de neuf sous le soleil! | 9 τι το γεγονος αυτο το γενησομενον και τι το πεποιημενον αυτο το ποιηθησομενον και ουκ εστιν παν προσφατον υπο τον ηλιον |
10 Quelque chose arrive et l’on te dit: “Regarde: voilà du nouveau!” Mais non, les choses qui sont là sous nos yeux, on les a eues déjà aux siècles passés. | 10 ος λαλησει και ερει ιδε τουτο καινον εστιν ηδη γεγονεν εν τοις αιωσιν τοις γενομενοις απο εμπροσθεν ημων |
11 On ne se souvient pas des choses d’autrefois: ce sera pareil pour les affaires récentes, et tout ce qui peut venir dans le futur, un jour personne ne s’en souviendra. | 11 ουκ εστιν μνημη τοις πρωτοις και γε τοις εσχατοις γενομενοις ουκ εσται αυτοις μνημη μετα των γενησομενων εις την εσχατην |
12 Moi, Qohélet, j’ai été roi d’Israël à Jérusalem, | 12 εγω εκκλησιαστης εγενομην βασιλευς επι ισραηλ εν ιερουσαλημ |
13 et je me suis appliqué à comprendre tout ce qui se fait sous le ciel, à en acquérir la sagesse. Mais c’est une tâche ingrate que Dieu a donnée là aux humains: il y a tout pour les humilier. | 13 και εδωκα την καρδιαν μου του εκζητησαι και του κατασκεψασθαι εν τη σοφια περι παντων των γινομενων υπο τον ουρανον οτι περισπασμον πονηρον εδωκεν ο θεος τοις υιοις του ανθρωπου του περισπασθαι εν αυτω |
14 J’ai regardé de près tout ce qui se fait sous le soleil: on ne tient rien, on court après le vent! | 14 ειδον συν παντα τα ποιηματα τα πεποιημενα υπο τον ηλιον και ιδου τα παντα ματαιοτης και προαιρεσις πνευματος |
15 On ne peut pas redresser ce qui est tordu, on ne corrige pas ce qui manque. | 15 διεστραμμενον ου δυνησεται του επικοσμηθηναι και υστερημα ου δυνησεται του αριθμηθηναι |
16 J’ai dû me convaincre: “Me voici grand, et plus avancé dans la sagesse que tous ceux qui avant moi ont régné à Jérusalem. J’ai accumulé les connaissances et le savoir. | 16 ελαλησα εγω εν καρδια μου τω λεγειν εγω ιδου εμεγαλυνθην και προσεθηκα σοφιαν επι πασιν οι εγενοντο εμπροσθεν μου εν ιερουσαλημ και καρδια μου ειδεν πολλα σοφιαν και γνωσιν |
17 Je me suis appliqué à voir où sont la sagesse et la science, la sottise et la folie. Mais maintenant je le vois: même cela c’est courir après le vent. | 17 και εδωκα καρδιαν μου του γνωναι σοφιαν και γνωσιν παραβολας και επιστημην εγνων οτι και γε τουτ' εστιν προαιρεσις πνευματος |
18 Plus grande est la sagesse, plus grands sont les chagrins; celui qui progresse en sagesse, s’enfonce aussi dans la souffrance.” | 18 οτι εν πληθει σοφιας πληθος γνωσεως και ο προστιθεις γνωσιν προσθησει αλγημα |