Livre des Psaumes 138

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 De tout mon cœur je te rends grâce, Seigneur, car tu as entendu les paroles de ma bouche; je te chante en présence des êtres divins.	1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ κυριε εδοκιμασας με και εγνως με
2 Je me prosterne devant ton temple saint, je rends gloire à ton nom pour ta grâce, ta vérité, car ta parole a surpassé tout éloge.	2 συ εγνως την καθεδραν μου και την εγερσιν μου συ συνηκας τους διαλογισμους μου απο μακροθεν
3 Le jour où j’appelais, tu m’as répondu, tu m’as rendu l’audace, la force.	3 την τριβον μου και την σχοινον μου συ εξιχνιασας και πασας τας οδους μου προειδες
4 Tous les rois de la terre, Seigneur, te rendront gloire, sitôt qu’ils entendront les paroles de ta bouche;	4 οτι ουκ εστιν λογος εν γλωσση μου
5 Ils célébreront tes voies et diront: “Grande est la gloire du Seigneur!	5 ιδου κυριε συ εγνως παντα τα εσχατα και τα αρχαια συ επλασας με και εθηκας επ' εμε την χειρα σου
6 Le Seigneur, de là-haut, voit ce qui est humble, et de très loin reconnaît les orgueilleux.”	6 εθαυμαστωθη η γνωσις σου εξ εμου εκραταιωθη ου μη δυνωμαι προς αυτην
7 Au milieu de l’épreuve tu me fais revivre, d’un geste tu arrêtes l’ennemi, et ta main me sauve.	7 που πορευθω απο του πνευματος σου και απο του προσωπου σου που φυγω
8 Comme le Seigneur prend soin de moi! tes bontés, Seigneur, n’auront pas de fin, tu ne peux interrompre l’œuvre de tes mains.	8 εαν αναβω εις τον ουρανον συ ει εκει εαν καταβω εις τον αδην παρει
	9 εαν αναλαβοιμι τας πτερυγας μου κατ' ορθρον και κατασκηνωσω εις τα εσχατα της θαλασσης
	10 και γαρ εκει η χειρ σου οδηγησει με και καθεξει με η δεξια σου
	11 και ειπα αρα σκοτος καταπατησει με και νυξ φωτισμος εν τη τρυφη μου
	12 οτι σκοτος ου σκοτισθησεται απο σου και νυξ ως ημερα φωτισθησεται ως το σκοτος αυτης ουτως και το φως αυτης
	13 οτι συ εκτησω τους νεφρους μου κυριε αντελαβου μου εκ γαστρος μητρος μου
	14 εξομολογησομαι σοι οτι φοβερως εθαυμαστωθην θαυμασια τα εργα σου και η ψυχη μου γινωσκει σφοδρα
	15 ουκ εκρυβη το οστουν μου απο σου ο εποιησας εν κρυφη και η υποστασις μου εν τοις κατωτατοις της γης
	16 το ακατεργαστον μου ειδοσαν οι οφθαλμοι σου και επι το βιβλιον σου παντες γραφησονται ημερας πλασθησονται και ουθεις εν αυτοις
	17 εμοι δε λιαν ετιμηθησαν οι φιλοι σου ο θεος λιαν εκραταιωθησαν αι αρχαι αυτων
	18 εξαριθμησομαι αυτους και υπερ αμμον πληθυνθησονται εξηγερθην και ετι ειμι μετα σου
	19 εαν αποκτεινης αμαρτωλους ο θεος ανδρες αιματων εκκλινατε απ' εμου
	20 οτι ερεις εις διαλογισμον λημψονται εις ματαιοτητα τας πολεις σου
	21 ουχι τους μισουντας σε κυριε εμισησα και επι τοις εχθροις σου εξετηκομην
	22 τελειον μισος εμισουν αυτους εις εχθρους εγενοντο μοι
	23 δοκιμασον με ο θεος και γνωθι την καρδιαν μου ετασον με και γνωθι τας τριβους μου
	24 και ιδε ει οδος ανομιας εν εμοι και οδηγησον με εν οδω αιωνια