Ecclesiasticus 2

NOVA VULGATA	LXX
1 Fili, accedens ad servitutem Dei sta in iustitia et timore et praepara animam tuam ad tentationem.	1 τεκνον ει προσερχη δουλευειν κυριω ετοιμασον την ψυχην σου εις πειρασμον
2 Dirige cor tuum et sustine, inclina aurem tuam et suscipe verba intellectus et ne sollicitus sis in tempore calamitatis.	2 ευθυνον την καρδιαν σου και καρτερησον και μη σπευσης εν καιρω επαγωγης
3 Sustine sustentationes Dei, coniungere Deo et ne laxes, ut sapiens fias in viis tuis.	3 κολληθητι αυτω και μη αποστης ινα αυξηθης επ' εσχατων σου
4 Omne, quod tibi applicitum fuerit, accipe et in dolore sustine et in humilitate tua patientiam habe,	4 παν ο εαν επαχθη σοι δεξαι και εν αλλαγμασιν ταπεινωσεως σου μακροθυμησον
5 quoniam in igne probatur aurum et argentum, homines vero receptibiles in camino humiliationis.	5 οτι εν πυρι δοκιμαζεται χρυσος και ανθρωποι δεκτοι εν καμινω ταπεινωσεως
6 Crede Deo, et recuperabit te, et spera in illum, et diriget viam tuam; serva timorem illius et in illo veterasce.	6 πιστευσον αυτω και αντιλημψεται σου ευθυνον τας οδους σου και ελπισον επ' αυτον
7 Metuentes Dominum, sustinete misericordiam eius et non deflectatis ab illo, ne cadatis.	7 οι φοβουμενοι τον κυριον αναμεινατε το ελεος αυτου και μη εκκλινητε ινα μη πεσητε
8 Qui timetis Dominum, credite illi, et non evacuabitur merces vestra.	8 οι φοβουμενοι κυριον πιστευσατε αυτω και ου μη πταιση ο μισθος υμων
9 Qui timetis Dominum, sperate in bona et in oblectationem aevi et in misericordiam.	9 οι φοβουμενοι κυριον ελπισατε εις αγαθα και εις ευφροσυνην αιωνος και ελεος
10 Qui timetis Dominum, diligite illum, et illuminabuntur corda vestra.	10 εμβλεψατε εις αρχαιας γενεας και ιδετε τις ενεπιστευσεν κυριω και κατησχυνθη η τις ενεμεινεν τω φοβω αυτου και εγκατελειφθη η τις επεκαλεσατο αυτον και υπερειδεν αυτον
11 Respicite, filii, generationes antiquas et videte: quis speravit in Domino et confusus est?	11 διοτι οικτιρμων και ελεημων ο κυριος και αφιησιν αμαρτιας και σωζει εν καιρω θλιψεως
12 Aut quis permansit in mandatis eius et derelictus est? Aut quis invocavit eum, et despexit illum?	12 ουαι καρδιαις δειλαις και χερσιν παρειμεναις και αμαρτωλω επιβαινοντι επι δυο τριβους
13 Quoniam pius et misericors est Dominus et remittet in die tribulationis peccata et protector est omnibus exquirentibus se in veritate.	13 ουαι καρδια παρειμενη οτι ου πιστευει δια τουτο ου σκεπασθησεται
14 Vae duplici corde et labiis scelestis et manibus dissolutis et peccatori terram ingredienti duabus viis!	14 ουαι υμιν τοις απολωλεκοσιν την υπομονην και τι ποιησετε οταν επισκεπτηται ο κυριος
15 Vae dissolutis corde, qui non credunt, et ideo non protegentur!	15 οι φοβουμενοι κυριον ουκ απειθησουσιν ρηματων αυτου και οι αγαπωντες αυτον συντηρησουσιν τας οδους αυτου
16 Vae vobis, qui perdidistis sustinentiam et qui dereliquistis vias rectas et divertistis in vias pravas!	16 οι φοβουμενοι κυριον ζητησουσιν ευδοκιαν αυτου και οι αγαπωντες αυτον εμπλησθησονται του νομου
17 Et quid facietis, cum inspicere coeperit Dominus?	17 οι φοβουμενοι κυριον ετοιμασουσιν καρδιας αυτων και ενωπιον αυτου ταπεινωσουσιν τας ψυχας αυτων
18 Qui timent Dominum, non erunt incredibiles verbo illius; et, qui diligunt illum, conservabunt viam illius.	18 εμπεσουμεθα εις χειρας κυριου και ουκ εις χειρας ανθρωπων ως γαρ η μεγαλωσυνη αυτου ουτως και το ελεος αυτου
19 Qui timent Dominum, inquirent quae beneplacita sunt ei; et, qui diligunt eum, replebuntur lege ipsius.
20 Qui timent Dominum, praeparabunt corda sua et in conspectu illius sanctificabunt animas suas.
21 Qui timent Dominum, custodiunt mandata illius et patientiam habebunt usque ad inspectionem illius
22 dicentes: “ Si paenitentiam non egerimus, incidemus in manus Domini et non in manus hominum;
23 secundum enim magnitudinem ipsius, sic et misericordia illius ”.