Ecclesiasticus 17

NOVA VULGATA	Biblia Tysiąclecia
1 Deus creavit de terra hominem et secundum imaginem suam fecit illum;	1 Pan stworzył człowieka z ziemi i znów go jej zwróci.
2 et iterum convertit illum in ipsam et secundum se vestivit illum virtute.	2 Odliczył ludziom dni i wyznaczył czas odpowiedni, oraz dał im władzę nad tym wszystkim, co jest na niej.
3 Numerum dierum et tempus dedit illi et dedit illi potestatem eorum, quae sunt super terram.	3 Przyodział ich w moc podobną do swojej i uczynił ich na swój obraz.
4 Posuit timorem illius super omnem carnem, ut dominaretur bestiarum et volatilium.	4 Uczynił ich groźnymi dla wszystkiego stworzenia, aby panowali nad zwierzętami i ptactwem.
5 Creavit illis consilium et linguam et oculos et aures et cor dedit illis excogitandi et disciplina intellectus replevit illos.	5 Otrzymali używanie pięciu władz Pana, jako szósty darował im po części umysł, a jako siódmy - rozum tłumaczący użycie władz Jego.
6 Creavit illis scientiam spiritus, sensu implevit cor illorum et mala et bona ostendit illis.	6 Dał im wolną wolę, język i oczy, uszy i serce zdolne do myślenia.
7 Posuit timorem suum super corda illorum ostendens illis magnalia operum suorum	7 Napełnił ich wiedzą i rozumem, o złu i dobru ich pouczył.
8 et dedit illis gloriari in mirabilibus illius, ut nomen sanctificationis collaudent et magnalia enarrent operum eius.	8 Położył oko swoje w ich sercu, aby im pokazać wielkość swoich dzieł.
9 Addidit illis disciplinam et legem vitae hereditavit illos.	9 I dał im przez wieki chełpić się swoimi dziwami.
10 Testamentum aeternum constituit cum illis et iustitiam et iudicia sua ostendit illis.	10 Imię świętości wychwalać będą i wielkość Jego dzieł opowiadać.
11 Et magnalia honoris eius vidit oculus illorum, et honorem vocis eius audierunt aures illorum, et dixit illis: “ Attendite ab omni iniquo ”.	11 Dodał im wiedzy i prawo życia dał im w dziedzictwo.
12 Et mandavit illis unicuique de proximo suo.	12 Przymierze wieczne zawarł z nimi i objawił im swoje prawa.
13 Viae illorum coram ipso sunt semper: non sunt absconsae ab oculis ipsius.	13 Wielkość majestatu widziały ich oczy i uszy ich słyszały okazałość Jego głosu.
14 In unamquamque gentem praeposuit rectorem,	14 Rzekł im: Trzymajcie się z dala od wszelkiej niesprawiedliwości! I dał każdemu przykazania co do jego bliźniego.
15 et pars Dei Israel factus est.	15 Przed Nim są zawsze ich drogi, nie skryją się przed Jego oczami.
16 Et omnia opera illorum velut sol in conspectu eius; et oculi eius sine intermissione inspicientes in viis eorum.	16 Ich drogi od młodości prowadzą do złego, i nie zdołali uczynić swych serc cielesnymi zamiast kamiennych.
17 Non sunt absconsae iniquitates illorum et omnia peccata eorum in conspectu Dei.	17 Dla każdego narodu ustanowił rządcę, ale Izrael jest działem Pana.
18 Eleemosyna viri quasi signaculum cum ipso, et gratiam hominis quasi pupillam conservabit.	18 Jego to jako pierworodnego karmi karnością, a udzielając światła miłości nie opuszcza go.
19 Et postea resurget et retribuet illis et retributionem unicuique in caput ipsorum convertet.	19 Wszystko, co czynią, jest przed Nim jak słońce, a oczy Jego są ustawicznie na ich drogach.
20 Paenitentibus autem dedit viam reditus et confirmavit deficientes sustinere et destinavit illis sortem veritatis.	20 Przed Nim nie zakryją się złe ich czyny i wszystkie ich grzechy są przed Panem.
21 Convertere ad Dominum et relinque peccata tua;
22 precare ante faciem Domini et minue offendicula.	22 Jałmużna męża jest u Niego jak pieczęć, a dobrodziejstwa człowieka chowa jak źrenicę oka.
23 Revertere ad Altissimum et avertere ab iniustitia tua et nimis odito exsecrationem.	23 Potem wreszcie powstanie i odda im, sprawi też, że odpłata każdemu z nich będzie dana.
24 Et cognosce iustitias et iudicia Dei et sta in sorte propositionis et orationis altissimi Dei.	24 Tym zaś, którzy się nawracają, daje drogę powrotu i pociesza tych, którym brakło wytrwałości.
25 Altissimum quis laudabit in inferis pro vivis et dantibus confessionem Deo?	25 Nawróć się do Pana, porzuć grzechy, błagaj przed obliczem [Jego], umniejsz zgorszenie!
26 Non demoreris in errore impiorum; ante mortem confitere: a mortuo, quasi nihil sit, perit confessio.	26 Wróć do Najwyższego, a odwróć się od niesprawiedliwości i miej występek w wielkiej nienawiści!
27 Confiteberis vivens, vivus et sanus confiteberis et laudabis Deum et gloriaberis in miserationibus illius.	27 Któż w Szeolu wielbić będzie Najwyższego, zamiast żyjących, którzy mogą oddawać Mu chwałę?
28 Quam magna misericordia Domini, et propitiatio illius convertentibus ad se!	28 Zmarły, jako ten, którego nie ma, nie może składać dziękczynienia, żyjący i zdrowy wychwala Pana.
29 Nec enim omnia possunt esse in hominibus, quoniam non est immortalis filius hominis.	29 Jakże wielkie jest miłosierdzie Pana i przebaczenie dla tych, którzy się do Niego nawracają,
30 Quid lucidius sole? Et hic deficiet. Aut quid nequius quam quod excogitavit caro et sanguis? Et hoc arguetur.	30 albowiem ludzie nie wszystko mogą i żaden człowiek nie jest nieśmiertelny.
31 Virtutem altitudinis caeli ipse conspicit, et omnes homines terra et cinis.	31 Cóż bardziej świecącego nad słońce? A przecież i ono ulega zaćmieniu; tak też ciało i krew skłania się do złego.