Ecclesiasticus 15

NOVA VULGATA	LXX
1 Qui timet Deum, faciet haec, et, qui continens est legis, apprehendet illam;	1 ο φοβουμενος κυριον ποιησει αυτο και ο εγκρατης του νομου καταλημψεται αυτην
2 et obviabit illi quasi mater honorificata et quasi mulier a virginitate suscipiet illum.	2 και υπαντησεται αυτω ως μητηρ και ως γυνη παρθενιας προσδεξεται αυτον
3 Cibabit illum pane vitae et intellectus et aqua sapientiae salutaris potabit illum, et firmabitur in illa et non flectetur	3 ψωμιει αυτον αρτον συνεσεως και υδωρ σοφιας ποτισει αυτον
4 et confidet in illam et non confundetur; et exaltabit illum prae proximis suis	4 στηριχθησεται επ' αυτην και ου μη κλιθη και επ' αυτης εφεξει και ου μη καταισχυνθη
5 et in medio ecclesiae aperiet os eius et adimplebit illum spiritu sapientiae et intellectus et stola gloriae vestiet illum;	5 και υψωσει αυτον παρα τους πλησιον αυτου και εν μεσω εκκλησιας ανοιξει το στομα αυτου
6 iucunditatem et exsultationem thesaurizabit super illum et nomine aeterno hereditabit illum.	6 ευφροσυνην και στεφανον αγαλλιαματος ευρησει και ονομα αιωνος κατακληρονομησει
7 Homines stulti non apprehendent illam, et homines sensati obviabunt illi; homines peccatores non videbunt eam, longe enim abest a superbia et dolo.	7 ου μη καταλημψονται αυτην ανθρωποι ασυνετοι και ανδρες αμαρτωλοι ου μη ιδωσιν αυτην
8 Viri mendaces non erunt illius memores; et viri veraces invenientur in illa et successum habebunt usque ad inspectionem Dei.	8 μακραν εστιν υπερηφανιας και ανδρες ψευσται ου μη μνησθησονται αυτης
9 Non est speciosa laus in ore peccatoris,	9 ουχ ωραιος αινος εν στοματι αμαρτωλου οτι ου παρα κυριου απεσταλη
10 quoniam non a Deo tributa est ei; sapientiae enim Dei astabit laus, et in ore sapientis dicetur laus, et dominator illius docebit eam.	10 εν γαρ σοφια ρηθησεται αινος και ο κυριος ευοδωσει αυτον
11 Ne dixeris: “ A Deo peccatum meum ” quae enim odit, ipse non facit.	11 μη ειπης οτι δια κυριον απεστην α γαρ εμισησεν ου ποιησει
12 Non dicas: “ Ille in me impegit ”; non enim necessarii sunt ei homines impii.	12 μη ειπης οτι αυτος με επλανησεν ου γαρ χρειαν εχει ανδρος αμαρτωλου
13 Omne exsecramentum erroris odit Dominus, et non erit amabile timentibus eum.	13 παν βδελυγμα εμισησεν ο κυριος και ουκ εστιν αγαπητον τοις φοβουμενοις αυτον
14 Deus ab initio constituit hominem et reliquit illum in manu consilii sui et dedit eum in manum concupiscentiae suae.	14 αυτος εξ αρχης εποιησεν ανθρωπον και αφηκεν αυτον εν χειρι διαβουλιου αυτου
15 Adiecit mandata et praecepta sua et intellegentiam ad faciendum placitum eius.	15 εαν θελης συντηρησεις εντολας και πιστιν ποιησαι ευδοκιας
16 Si volueris mandata servare, conservabunt te; si confidis in illo, etiam tu vives.	16 παρεθηκεν σοι πυρ και υδωρ ου εαν θελης εκτενεις την χειρα σου
17 Apposuit tibi aquam et ignem; ad quod volueris, porrige manum tuam.	17 εναντι ανθρωπων η ζωη και ο θανατος και ο εαν ευδοκηση δοθησεται αυτω
18 Ante hominem vita et mors, bonum et malum: quod placuerit ei, dabitur illi.	18 οτι πολλη η σοφια του κυριου ισχυρος εν δυναστεια και βλεπων τα παντα
19 Quoniam multa sapientia Dei, et fortis in potentia videns omnes sine intermissione.	19 και οι οφθαλμοι αυτου επι τους φοβουμενους αυτον και αυτος επιγνωσεται παν εργον ανθρωπου
20 Oculi Domini ad timentes eum, et ipse agnoscit omnem operam hominis.	20 ουκ ενετειλατο ουδενι ασεβειν και ουκ εδωκεν ανεσιν ουδενι αμαρτανειν
21 Nemini mandavit impie agere et nemini dedit spatium peccandi.
22 Non concupiscas multitudinem filiorum infidelium et iniquorum.