Jó 30

NOVA VULGATA	LXX
1 Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei;	1 νυνι δε κατεγελασαν μου ελαχιστοι νυν νουθετουσιν με εν μερει ων εξουδενουν πατερας αυτων ους ουχ ηγησαμην ειναι αξιους κυνων των εμων νομαδων
2 quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et robur iuvenile perierat totum.	2 και γε ισχυς χειρων αυτων ινα τι μοι επ' αυτους απωλετο συντελεια
3 Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, serotino tempore fiebant turbo et vastatio;	3 εν ενδεια και λιμω αγονος οι φευγοντες ανυδρον εχθες συνοχην και ταλαιπωριαν
4 et mandebant herbas et arborum frutices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.	4 οι περικλωντες αλιμα επι ηχουντι οιτινες αλιμα ην αυτων τα σιτα ατιμοι δε και πεφαυλισμενοι ενδεεις παντος αγαθου οι και ριζας ξυλων εμασωντο υπο λιμου μεγαλου
5 De medio eiciebantur, clamabant contra eos tamquam fures;	5 επανεστησαν μοι κλεπται
6 ad ripas habitabant torrentium et in cavernis terrae et petrarum;	6 ων οι οικοι αυτων ησαν τρωγλαι πετρων
7 inter frutices rudebant, sub sentibus se congerebant;	7 ανα μεσον ευηχων βοησονται οι υπο φρυγανα αγρια διητωντο
8 filii stultorum et ignobilium et de terra penitus exturbati.	8 αφρονων υιοι και ατιμων ονομα και κλεος εσβεσμενον απο γης
9 Nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis in proverbium.	9 νυνι δε κιθαρα εγω ειμι αυτων και εμε θρυλημα εχουσιν
10 Abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur.	10 εβδελυξαντο δε με αποσταντες μακραν απο δε προσωπου μου ουκ εφεισαντο πτυελον
11 Pharetram enim suam aperuit et afflixit me et frenum in os meum immisit.	11 ανοιξας γαρ φαρετραν αυτου εκακωσεν με και χαλινον του προσωπου μου εξαπεστειλαν
12 Ad dexteram progenies surrexerunt; pedes meos subverterunt et complanaverunt contra me semitas ruinae.	12 επι δεξιων βλαστου επανεστησαν ποδα αυτων εξετειναν και ωδοποιησαν επ' εμε τριβους απωλειας αυτων
13 Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.	13 εξετριβησαν τριβοι μου εξεδυσεν γαρ μου την στολην
14 Quasi rupto muro et aperto irruerunt super me et sub ruinis devoluti sunt.	14 βελεσιν αυτου κατηκοντισεν με κεχρηται μοι ως βουλεται εν οδυναις πεφυρμαι
15 Versi sunt contra me in terrores, persequitur quasi ventus principatum meum, et velut nubes pertransiit salus mea.	15 επιστρεφονται δε μου αι οδυναι ωχετο μου η ελπις ωσπερ πνευμα και ωσπερ νεφος η σωτηρια μου
16 Nunc autem in memetipso effunditur anima mea; et possident me dies afflictionis.	16 και νυν επ' εμε εκχυθησεται η ψυχη μου εχουσιν δε με ημεραι οδυνων
17 Nocte os meum perforatur doloribus; et, qui me comedunt, non dormiunt.	17 νυκτι δε μου τα οστα συγκεκαυται τα δε νευρα μου διαλελυται
18 In multitudine roboris tenent vestimentum meum et quasi capitio tunicae succinxerunt me.	18 εν πολλη ισχυι επελαβετο μου της στολης ωσπερ το περιστομιον του χιτωνος μου περιεσχεν με
19 Proiecit me in lutum, et assimilatus sum favillae et cineri.	19 ηγησαι δε με ισα πηλω εν γη και σποδω μου η μερις
20 Clamo ad te, et non exaudis me; sto, et non respicis me.	20 κεκραγα δε προς σε και ουκ εισακουεις μου εστησαν και κατενοησαν με
21 Mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi.	21 επεβης δε μοι ανελεημονως χειρι κραταια με εμαστιγωσας
22 Elevasti me et quasi super ventum ponens dissolvisti me.	22 εταξας δε με εν οδυναις και απερριψας με απο σωτηριας
23 Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.	23 οιδα γαρ οτι θανατος με εκτριψει οικια γαρ παντι θνητω γη
24 Verumtamen non ad ruinam mittit manum; et in exitio eius erit salvatio.	24 ει γαρ οφελον δυναιμην εμαυτον χειρωσασθαι η δεηθεις γε ετερου και ποιησει μοι τουτο
25 An non flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi?	25 εγω δε επι παντι αδυνατω εκλαυσα εστεναξα δε ιδων ανδρα εν αναγκαις
26 Exspectabam bona, et venerunt mihi mala; praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae.	26 εγω δε επεχων αγαθοις ιδου συνηντησαν μοι μαλλον ημεραι κακων
27 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie; praevenerunt me dies afflictionis.	27 η κοιλια μου εξεζεσεν και ου σιωπησεται προεφθασαν με ημεραι πτωχειας
28 Taetro vultu incedebam sine consolatione, consurgens in turba clamabam.	28 στενων πεπορευμαι ανευ φιμου εστηκα δε εν εκκλησια κεκραγως
29 Frater fui draconum et socius struthionum.	29 αδελφος γεγονα σειρηνων εταιρος δε στρουθων
30 Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate.	30 το δε δερμα μου εσκοτωται μεγαλως τα δε οστα μου απο καυματος
31 Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.	31 απεβη δε εις παθος μου η κιθαρα ο δε ψαλμος μου εις κλαυθμον εμοι