Seconda lettera ai Corinzi (מכתב שני לקורינתים) 22

MODERN HEBREW BIBLE	Biblia Tysiąclecia
1 ויען ישוע ויסף דבר במשלים אליהם לאמר	1 A Jezus znowu w przypowieściach mówił do nich:
2 דומה מלכות השמים למלך בשר ודם אשר עשה חתנה לבנו	2 Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi.
3 וישלח את עבדיו לקרא הקרואים אל החתנה ולא אבו לבוא	3 Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść.
4 ויסף שלח עבדים אחרים לאמר אמרו אל הקרואים הנה ערכתי את סעודתי שורי ומריאי טבוחים והכל מוכן באו אל החתנה	4 Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę: woły i tuczne zwierzęta pobite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę!
5 והם לא שתו לבם לזאת וילכו להם זה אל שדהו וזה אל מסחרו	5 Lecz oni zlekceważyli to i poszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa,
6 והנשארים תפשו את עבדיו ויתעללו בם ויהרגום	6 a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy [ich], pozabijali.
7 ויקצף המלך וישלח צבאותיו ויאבד את המרצחים ההם ואת עירם שרף באש	7 Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić.
8 אז אמר אל עבדיו הן החתנה מוכנה והקרואים לא היו ראוים לה	8 Wtedy rzekł swoim sługom: Uczta wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni.
9 לכן לכו נא אל ראשי הדרכים וכל איש אשר תמצאו קראו אתו אל החתנה	9 Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie.
10 ויצאו העבדים ההם אל הדרכים ויאספו את כל אשר מצאו גם רעים גם טובים וימלא בית החתנה מסבים	10 Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala zapełniła się biesiadnikami.
11 ויהי כבוא המלך לראות את המסבים וירא בהם איש ולא היה לבוש בגדי חתנה	11 Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i zauważył tam człowieka, nie ubranego w strój weselny.
12 ויאמר אליו רעי איכה באת הנה ואין לך בגדי חתנה ויאלם	12 Rzekł do niego: Przyjacielu, jakże tu wszedłeś nie mając stroju weselnego? Lecz on oniemiał.
13 ויאמר המלך למשרתים אסרו ידיו ורגליו ונשאתם והשלכתם אותו אל החשך החיצון שם תהיה היללה וחרק השנים	13 Wtedy król rzekł sługom: Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
14 כי רבים הם הקרואים ומעטים הנבחרים	14 Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych.
15 וילכו הפרושים ויתיעצו איך יכשילהו בדבר	15 Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Go w mowie.
16 וישלחו אליו את תלמידיהם עם ההורדוסיים לאמר רבי ידענו כי איש אמת אתה ותורה באמת את דרך אלהים ולא תגור מפני איש כי אינך מכיר פני אדם	16 Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką.
17 לכן הגידה נא לנו את דעתך הנכון לנו לתת מס אל הקיסר אם לא	17 Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?
18 וישוע ידע את רשעתם ויאמר החנפים מה תנסוני	18 Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: Czemu Mnie wystawiacie na próbę, obłudnicy?
19 הראוני את מטבע המס ויביאו לו דינר	19 Pokażcie Mi monetę podatkową! Przynieśli Mu denara.
20 ויאמר אליהם של מי הצורה הזאת והמכתב אשר עליו	20 On ich zapytał: Czyj jest ten obraz i napis?
21 ויאמרו אליו של הקיסר ויאמר אליהם לכן תנו לקיסר את אשר לקיסר ולאלהים את אשר לאלהים	21 Odpowiedzieli: Cezara. Wówczas rzekł do nich: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.
22 וכשמעם את זאת תמהו ויעזבהו וילכו להם	22 Gdy to usłyszeli, zmieszali się i zostawiwszy Go, odeszli.
23 ביום ההוא נגשו אליו צדוקים האמרים כי אין תחית המתים וישאלו אתו לאמר	23 W owym dniu przyszli do Niego saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli go
24 רבי הן משה אמר איש כי ימות ובנים אין לו אחיו ייבם את אשתו והקים זרע לאחיו	24 w ten sposób: Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli kto umrze bezdzietnie, niech jego brat weźmie wdowę po nim i wzbudzi potomstwo swemu bratu.
25 ואתנו היו שבעה אחים והראשון נשא אשה וימת וזרע אין לו ויעזב את אשתו לאחיו	25 Otóż było u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł, a ponieważ nie miał potomstwa, zostawił swoją żonę bratu.
26 וכמו כן גם השני וכן גם השלישי עד השבעה	26 Tak samo drugi i trzeci - aż do siódmego.
27 ואחרי כלם מתה גם האשה	27 W końcu po wszystkich umarła ta kobieta.
28 ועתה בתחית המתים למי מן השבעה תהיה לאשה כי לכלם היתה	28 Do którego więc z tych siedmiu należeć będzie przy zmartwychwstaniu? Bo wszyscy ją mieli [ za żonę ].
29 ויען ישוע ויאמר להם טעים אתם באשר אינכם יודעים את הכתובים וגם את גבורת האלהים	29 Jezus im odpowiedział: Jesteście w błędzie, nie znając Pisma ani mocy Bożej.
30 כי בתחית המתים לא ישאו נשים ולא תנשאנה כי אם כמלאכי אלהים בשמים יהיו	30 Przy zmartwychwstaniu bowiem nie będą się ani żenić, ani za mąż wychodzić, lecz będą jak aniołowie Boży w niebie.
31 ועל דבר תחית המתים הלא קראתם את הנאמר לכם מפי האלהים לאמר	31 A co do zmartwychwstania umarłych, nie czytaliście, co wam Bóg powiedział w słowach:
32 אנכי אלהי אברהם ואלהי יצחק ואלהי יעקב והוא איננו אלהי המתים כי אם אלהי החיים	32 Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba? Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych.
33 וישמע המון העם וישתומממו על תורתו	33 A tłumy, słysząc to, zdumiewały się nad Jego nauką.
34 והפרושים כשמעם כי סכר פי הצדוקים ויועדו יחדו	34 Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem,
35 ואחד מהם מבין בתורה שאל אתו לנסותו לאמר	35 a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał , wystawiając Go na próbę:
36 רבי אי זו מצוה גדולה היא בתורה	36 Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?
37 ויאמר ישוע אליו ואהבת את יהוה אלהיך בכל לבבך ובכל נפשך ובכל מדעך	37 On mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem.
38 זאת היא המצוה הגדולה והראשונה	38 To jest największe i pierwsze przykazanie.
39 והשנית דומה לה ואהבת לרעך כמוך	39 Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.
40 בשתי המצות האלה כל התורה תלויה וגם הנביאים	40 Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.
41 ויהי בהקהל הפרושים וישאלם ישוע לאמר	41 Gdy faryzeusze byli zebrani, Jezus zadał im takie pytanie:
42 מה דעתכם על המשיח בן מי הוא ויאמרו אליו בן דוד	42 Co sądzicie o Mesjaszu? Czyim jest synem? Odpowiedzieli Mu: Dawida.
43 ויאמר אליהם ואיך קרא לו דוד ברוח אדון באמרו	43 Wtedy rzekł do nich: Jakżeż więc Dawid natchniony przez Ducha może nazywać Go Panem, gdy mówi:
44 נאם יהוה לאדני שב לימיני עד אשית איביך הדם לרגליך	44 Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje.
45 ועתה אם דוד קרא לו אדון איך הוא בנו	45 Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, to jak może być [tylko] jego synem?
46 ולא יכל איש לענות אתו דבר ולא ערב עוד איש את לבו מן היום ההוא לשאל אותו	46 I żaden z nich nie mógł Mu odpowiedzieć. Nikt też od owego dnia nie odważył się więcej Go pytać.