| 1 μακαριος ανηρ ος ουκ ωλισθησεν εν τω στοματι αυτου και ου κατενυγη εν λυπη αμαρτιων | 1 Szczęśliwy mąż, który nie potknął się ustami i nie jest przybity smutkiem grzechów. |
| 2 μακαριος ου ου κατεγνω η ψυχη αυτου και ος ουκ επεσεν απο της ελπιδος αυτου | 2 Szczęśliwy, którego własna dusza nie potępia i kto nie stracił swojej nadziei. |
| 3 ανδρι μικρολογω ου καλος ο πλουτος και ανθρωπω βασκανω ινα τι χρηματα | 3 Dla człowieka skąpego bogactwa nie są dobrem, a sknerze na co pieniądze? |
| 4 ο συναγων απο της ψυχης αυτου συναγει αλλοις και εν τοις αγαθοις αυτου τρυφησουσιν ετεροι | 4 Ten, który gromadzi od ust sobie odejmując, dla innych gromadzi, a z jego dostatków inni wystawnie żyć będą. |
| 5 ο πονηρος εαυτω τινι αγαθος εσται και ου μη ευφρανθησεται εν τοις χρημασιν αυτου | 5 Kto jest zły dla siebie, czyż będzie dobry dla innych? - nie ucieszy się on swoimi pieniędzmi. |
| 6 του βασκαινοντος εαυτον ουκ εστιν πονηροτερος και τουτο ανταποδομα της κακιας αυτου | 6 Nie ma gorszego człowieka niż ten, który jest sknerą dla siebie samego, i to jest odpłatą za jego przewrotność: |
| 7 καν ευ ποιη εν ληθη ποιει και επ' εσχατων εκφαινει την κακιαν αυτου | 7 jeśli coś dobrego zrobi, przez zapomnienie to uczyni, a na ostatek okaże swą przewrotność. |
| 8 πονηρος ο βασκαινων οφθαλμω αποστρεφων προσωπον και υπερορων ψυχας | 8 Zły jest, kto zazdrosnym okiem patrzy, odwraca oblicze i z góry spogląda na innych. |
| 9 πλεονεκτου οφθαλμος ουκ εμπιπλαται μεριδι και αδικια πονηρα αναξηραινει ψυχην | 9 Oko chciwca nie zadowoli się tym, co posiada, a niegodziwa przewrotność wysusza duszę. |
| 10 οφθαλμος πονηρος φθονερος επ' αρτω και ελλιπης επι της τραπεζης αυτου | 10 Oko złe zazdrości chleba, i brakuje go na jego stole. |
| 11 τεκνον καθως εαν εχης ευ ποιει σεαυτον και προσφορας κυριω αξιως προσαγε | 11 Synu, stosownie do swej zamożności, staraj się o siebie, a ofiary Panu godnie przynoś! |
| 12 μνησθητι οτι θανατος ου χρονιει και διαθηκη αδου ουχ υπεδειχθη σοι | 12 Pamiętaj, że śmierć nie zwleka, a przymierze Szeolu nie zostało ci odkryte. |
| 13 πριν σε τελευτησαι ευ ποιει φιλω και κατα την ισχυν σου εκτεινον και δος αυτω | 13 Zanim umrzesz, czyń dobrze przyjacielowi i według swej możności wydobądź coś i daj mu! |
| 14 μη αφυστερησης απο αγαθης ημερας και μερις επιθυμιας αγαθης μη σε παρελθατω | 14 Nie pozbawiaj się dobra dzisiejszego, a przedmiot szlachetnego pożądania niech cię nie mija! |
| 15 ουχι ετερω καταλειψεις τους πονους σου και τους κοπους σου εις διαιρεσιν κληρου | 15 Czyż zostawisz drugiemu owoc swoich prac i trudy twoje na podział losem? |
| 16 δος και λαβε και απατησον την ψυχην σου οτι ουκ εστιν εν αδου ζητησαι τρυφην | 16 Dawaj, bierz i staraj się o rozrywki dla siebie, albowiem w Szeolu na próżno szukać przyjemności. |
| 17 πασα σαρξ ως ιματιον παλαιουται η γαρ διαθηκη απ' αιωνος θανατω αποθανη | 17 Wszelkie ciało starzeje się jak odzienie, i to jest odwieczne prawo: Na pewno umrzesz. |
| 18 ως φυλλον θαλλον επι δενδρου δασεος τα μεν καταβαλλει αλλα δε φυει ουτως γενεα σαρκος και αιματος η μεν τελευτα ετερα δε γενναται | 18 Jak gęste liście na bujnym drzewie, jedne spadają, a drugie wyrastają, podobnie pokolenia ciała i krwi, jedno umiera a drugie się rodzi. |
| 19 παν εργον σηπομενον εκλειπει και ο εργαζομενος αυτο μετ' αυτου απελευσεται | 19 Każde dzieło podlegające zepsuciu przepadnie i razem z nim pójdzie jego wykonawca. |
| 20 μακαριος ανηρ ος εν σοφια μελετησει και ος εν συνεσει αυτου διαλεχθησεται | 20 Szczęśliwy mąż, który się ćwiczy w mądrości i który się radzi swego rozumu, |
| 21 ο διανοουμενος τας οδους αυτης εν καρδια αυτου και εν τοις αποκρυφοις αυτης εννοηθησεται | 21 który rozważa drogi jej w swym sercu i zastanawia się nad jej ukrytymi sprawami. |
| 22 εξελθε οπισω αυτης ως ιχνευτης και εν ταις οδοις αυτης ενεδρευε | 22 Wyjdź za nią jak tropiciel i na drogach jej przygotuj zasadzkę! |
| 23 ο παρακυπτων δια των θυριδων αυτης και επι των θυρωματων αυτης ακροασεται | 23 Kto zaglądać będzie przez jej okna, kto słucha przy jej drzwiach; |
| 24 ο καταλυων συνεγγυς του οικου αυτης και πηξει πασσαλον εν τοις τοιχοις αυτης | 24 kto zamieszka blisko jej domu i wbije kołek w jej ściany; |
| 25 στησει την σκηνην αυτου κατα χειρας αυτης και καταλυσει εν καταλυματι αγαθων | 25 kto postawi namiot swój przy jej boku - ten zajmie miejsce w szczęśliwym mieszkaniu, |
| 26 θησει τα τεκνα αυτου εν τη σκεπη αυτης και υπο τους κλαδους αυτης αυλισθησεται | 26 postawi swe dzieci pod jej dachem i pod jej gałęziami będzie przebywał. |
| 27 σκεπασθησεται υπ' αυτης απο καυματος και εν τη δοξη αυτης καταλυσει | 27 Ona zasłoni go przed żarem i odpoczywać będzie w jej chwale. |