ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 31

LXX	Biblija Hrvatski
1 τω δαυιδ συνεσεως μακαριοι ων αφεθησαν αι ανομιαι και ων επεκαλυφθησαν αι αμαρτιαι	1 Zborovođi. Psalam. Davidov.
2 μακαριος ανηρ ου ου μη λογισηται κυριος αμαρτιαν ουδε εστιν εν τω στοματι αυτου δολος	2 Tebi se, Jahve, utječem, o, da se ne postidim nikada: u svojoj me pravdi izbavi!
3 οτι εσιγησα επαλαιωθη τα οστα μου απο του κραζειν με ολην την ημεραν	3 Prikloni k meni uho svoje, pohiti da me oslobodiš! Budi mi hrid zaštite, tvrđava spasenja.
4 οτι ημερας και νυκτος εβαρυνθη επ' εμε η χειρ σου εστραφην εις ταλαιπωριαν εν τω εμπαγηναι ακανθαν διαψαλμα	4 Jer ti si hrid moja, tvrđava moja, radi svoga imena vodi me i ravnaj.
5 την αμαρτιαν μου εγνωρισα και την ανομιαν μου ουκ εκαλυψα ειπα εξαγορευσω κατ' εμου την ανομιαν μου τω κυριω και συ αφηκας την ασεβειαν της αμαρτιας μου διαψαλμα	5 Izvuci me iz mreže koju mi zapeše, jer ti si moje utočište.
6 υπερ ταυτης προσευξεται πας οσιος προς σε εν καιρω ευθετω πλην εν κατακλυσμω υδατων πολλων προς αυτον ουκ εγγιουσιν	6 U tvoje ruke duh svoj predajem: otkupi me, Jahve, Bože vjerni.
7 συ μου ει καταφυγη απο θλιψεως της περιεχουσης με το αγαλλιαμα μου λυτρωσαι με απο των κυκλωσαντων με διαψαλμα	7 Ti mrziš one koji štuju ništavne kumire, a ja se u Jahvu uzdam.
8 συνετιω σε και συμβιβω σε εν οδω ταυτη η πορευση επιστηριω επι σε τους οφθαλμους μου	8 Radosno ću klicat’ tvojoj milosti, jer si na moju bijedu pogledao, pomogao u tjeskobi duši mojoj.
9 μη γινεσθε ως ιππος και ημιονος οις ουκ εστιν συνεσις εν χαλινω και κημω τας σιαγονας αυτων αγξαι των μη εγγιζοντων προς σε	9 Nisi me predao u ruke dušmana, noge si mi na prostran put izveo.
10 πολλαι αι μαστιγες του αμαρτωλου τον δε ελπιζοντα επι κυριον ελεος κυκλωσει	10 Smiluj mi se, Jahve, jer sam u tjeskobi, od jada slabi mi oko, duša i tijelo.
11 ευφρανθητε επι κυριον και αγαλλιασθε δικαιοι και καυχασθε παντες οι ευθεις τη καρδια	11 Život mi se troši u gorčini, ljeta moja u jecanju. U muci mi se iscrpila snaga i kosti su moje klonule.
	12 Dušmanima svojim postao sam ruglo, susjedima podsmijeh, a znancima strašilo; koji me vide vani, bježe od mene.
	13 Nestalo me k’o mrtvaca iz sjećanja ljudi, postadoh k’o razbijena posuda.
	14 Čujem šaputanje mnogih, užas odasvud: sastaju se protiv mene i smišljaju kako da mi život oduzmu.
	15 A ja se, Jahve, u tebe uzdam; govorim: Ti si Bog moj!
	16 U tvojoj je ruci sudbina moja: istrgni me iz ruke dušmana i onih koji me progone!
	17 Rasvijetli lice nad slugom svojim, po svojoj me dobroti spasi.
	18 Jahve, ne bilo me stid što tebe zazvah! Neka se postide zlotvori, nek’ u podzemlju zamuknu.
	19 Nek’ zanijeme usne lažljive koje protiv pravednika govore drsko, oholo i prezirno.
	20 O, kako je velika, Jahve, tvoja dobrota, koju čuvaš za one koji te se boje, koju iskazuješ onima što se tebi utječu naočigled sinovima čovječjim.
	21 Zaklanjaš ih štitom lica svoga od zavjera ljudskih; u šatoru svom ih skrivaš od jezika svadljivih.
	22 Blagoslovljen Jahve jer me obasu čudesnom dobrotom u gradu tvrdom.
	23 U tjeskobi svojoj već mišljah: »Odbačen sam od pogleda tvoga.« Ali ti si čuo glas mog zaziva dok sam tebi vapio.
	24 Ljubite Jahvu, svi sveti njegovi: čuva Jahve svoje vjernike, a po zasluzi vraća onima koji postupaju oholo.
	25 Budite hrabri i jaka srca, svi koji se u Jahvu uzdate!