Jób könyve 30

KÁLDI-NEOVULGÁTA	Biblia Tysiąclecia
1 Most pedig olyanok űznek belőlem csúfot, akik korban utánam vannak, akiknek atyáit nem tartottam arra érdemesnek, hogy nyájam kutyái közé állítsam!	1 A teraz śmieją się ze mnie wiekiem ode mnie młodsi. Ich ojców umieścić nie chciałem z psami przy mojej trzodzie:
2 Semmire sem mennék kezük erejével, még az életre sem látszanak méltóknak,	2 bo cóż mi po pracy ich rąk, gdy siły ich opuściły,
3 ínségtől és éhségtől aszottak és a sivatagon tengődnek, mocskosok az ínségtől s a nyomorúságtól,	3 wynędzniali z biedy i głodu? Zrywają rośliny pustyni, ziemi od dawna jałowej.
4 füveket és fakérget rágcsálnak, és borókagyökér a kenyerük,	4 Żywią się malwą i liśćmi krzewów. Chlebem ich - korzeń jałowca.
5 a völgyekben tépik őket, és ha egyre ráakadnak, odafutnak nagy hűhóval.	5 Społeczność się ich wyrzeka, krzyczy się na nich jak na złodzieja,
6 A hegyi folyók vadonjaiban laknak, a föld üregeiben és kavicsokon;	6 mieszkają na brzegu rzeki, w jamach podziemnych i skałach.
7 még örömet is találnak ebben, és élvezetnek veszik, hogy tövisek alatt laknak;	7 Między krzewami zawodzą, stłoczeni, nocują pod cierniem;
8 balgák, senkik fiai, akik számba sem jönnek a földön.	8 jak synów przestępcy i głupca wypędza się ich z ojczyzny.
9 Most, íme, ezek faragnak rám nótákat és vesznek a nyelvükre engem.	9 A teraz jestem przedmiotem ich fraszek i tematem wesołych pieśni,
10 Irtóznak, messze húzódnak el tőlem, nem átallják, hogy képembe köpjenek,	10 brzydzą się, omijają z dala, nie wstydzą się pluć mi w twarz.
11 mert Isten megnyitotta a tegezét és rám lőtt, számba zabolát vetett.	11 Cięciwę mą On zluźnił, zwalił mnie, wytrącił mi wodze z ust moich.
12 Jobbom felől hirtelen rám szakadtak csapásaim, s elgáncsolták lábamat; elnyomtak útjaikkal, mint valami árvízzel,	12 Motłoch mi stanął po prawej stronie, nogom mym odejść rozkazał, na zgubne skierował mnie drogi.
13 széthányták ösvényeimet, leselkedtek utánam és legyűrtek, és nem volt, aki segítsen.	13 Zniszczył mą ścieżkę, starał się o moją zagładę, nie było żadnego sprzeciwu.
14 Rám rohantak, úgy mint a faltörésen és a megnyitott ajtón át, ide hömpölyögtek, hogy nyomorgassanak.	14 Wszedł poprzez wyłom szeroki, wpadł jak zawierucha.
15 Semmivé lettem; elragadtad kívánságomat, mint a szél, boldogságom elvonult, mint a felhő.	15 Nagły strach mnie ogarnął, jak burza porwał mi szczęście. Uciecha minęła jak chmura.
16 Most pedig önmagát emészti a lelkem, és megragadnak az ínség napjai.	16 We łzach rozpływa się dusza, zgnębiły mnie dni niedoli,
17 Fájdalom járja át csontjaimat éjjel, s akik rágódnak rajtam, nem pihennek.	17 nocą kości me jak piec rozpalone, cierpienie moje nie milknie.
18 Sokaságuk miatt tönkremegy a ruhám, körülvettek engem, mint a ruha fejnyílása.	18 Suknia mocno do mnie przywarła, szczelnie przylega tunika,
19 Sárhoz lettem hasonló, olyan vagyok, mint a por és hamu.	19 gwałtownie do błota On mnie wrzucił, podobny jestem do pyłu i piasku.
20 Kiáltok hozzád, de nem hallgatsz meg engem, állok előtted, de nem vetsz ügyet rám.	20 Ciebie błagam o pomoc. Bez echa. Stałem, a nie zważałeś na mnie.
21 Kegyetlen lettél hozzám, és kemény kézzel fordulsz ellenem.	21 Stałeś się dla mnie okrutny. Uderzasz potężną prawicą.
22 Felemeltél, szél hátára kaptál, azután levágtál erővel.	22 Porywasz, zezwalasz unosić wichrowi, rozwiewasz moją nadzieję.
23 Tudom, hogy átadsz a halálnak, hol hajlék van minden élő részére.	23 Wiem, że mnie prowadzisz do śmierci, wspólnego miejsca żyjących.
24 Te azonban nem az ő megrontásukra nyújtod ki kezedet és ha összeroskadnak, te leszel a megmentő!	24 Czy zniszczonemu nie podaje się ręki? W nieszczęściu nie woła się o pomoc?
25 Sirattam hajdan azt, akinek kemény volt a napja, és sajnálta lelkem a szegényt.	25 Czy nie płakałem z innym w dzień smutku? Współczuła z biedakiem ma dusza.
26 Jót reméltem, de rossz jött rám, fényt vártam, de sötétség tört elő.	26 Czekałem na szczęście - a przyszło zło, szukałem światła - a nastał mrok.
27 Forr a bensőm és nem tud megnyugodni, nyomor napjai törtek rám.	27 Wnętrze mi kipi, nie milczy, bo spadły na mnie dni klęski.
28 Szomorúan járok, napfény nélkül, felkelek a gyülekezetben és kiáltok.	28 Chodzę sczerniały, spalony od słońca, powstaję w gromadzie, by krzyczeć.
29 Testvére lettem a sakáloknak és társa a struccmadaraknak.	29 Stałem się bratem szakali i sąsiadem młodych strusiów:
30 Megfeketült rajtam a bőröm, és láztól kiégtek csontjaim.	30 Ma skóra nad piec rozpalona, a kości me - nad wiatr piekący,
31 Zokogásra fordult a lantom, és sírásra fuvolám szava!	31 stąd gra mi harfa żałobnie, a głos piszczałki posmętniał.