Jób könyve 18

KÁLDI-NEOVULGÁTA	Biblia Tysiąclecia
1 És felelt a súhi Bildád, és ezt mondta:	1 I zabrał głos Bildad z Szuach, i rzekł:
2 »Mikor értek a szóbeszéd végére? Előbb térjetek észre, s úgy beszéljünk!	2 Dokądże tego łowienia słowami? Pomyślcie, potem zaś mówmy!
3 Miért tartsanak minket állatoknak, és miért legyünk tisztátalanok a szemetekben?	3 Czyśmy podobni do zwierząt, jesteśmy nieczyści w twych oczach?
4 Te marcangolod magadat dühödben; kedvedért talán néptelenné váljék a föld, s a sziklák elmozduljanak helyükből?	4 Ten człowiek gniewem rozdarty. Czyż przez cię wyludni się ziemia lub skała miejsce swe zmieni?
5 Nemde kialszik a gonosznak világossága, és nem fénylik tüzének lángja.	5 Tak światło grzesznika zagaśnie, iskra już jego nie błyśnie,
6 Sátrában a fény elsötétül, s elalszik a mécses felette.	6 światło w namiocie się skończy i lampa się nad nim dopali.
7 Erőteljes lépései elernyednek, és fondorlata földre teríti;	7 Męski krok jego niepewny, zamiar gotuje upadek,
8 hálóba akad lábával, verem fonadéka fölött járkál;	8 bo nogi zawiodą go w sieć, porusza się, lecz między sidłami.
9 lábát csapda fogja és hurok szorítja;	9 Pętlica chwyciła się pięty, pułapka zamknęła się nad nim.
10 tőr van elrejtve számára a földön, és kelepce vár rá az ösvényen;	10 Zasadzka na ziemi ukryta, potrzask nań czeka na drodze.
11 mindenfelől rémség ijeszti és fonja be lábát.	11 Zewsząd upiory go dręczą, kroczą ciągle w ślad za nim.
12 Erejét éhség fogyasztja, és bordáit koplalás emészti.	12 Czeka na niego Żarłoczna, Śmierć czyha u boku.
13 Elsorvasztja bőre szépségét s elemészti tagjait a halál elsőszülöttje;	13 Pożre mu członki ciała, pożre mu członki - zaraza.
14 kiragadja őt sátrából, amelyben bizakodott, és elküldi az iszonyat királyához.	14 Wygnanego z namiotu, bez nadziei, do Króla Strachów powiodą.
15 Olyan sátorban lakik, amely már nincs is, és ként szórnak lakóhelye fölé.	15 Zamieszka w namiocie - nie swoim; sypie się po nim siarkę.
16 Alul elszáradnak a gyökerei, felül pedig eltapossák termését.	16 Korzenie pod nim niszczeją, a nad nim pożółkły już liście.
17 Elvész emléke a föld színéről, nem említik nevét az utcákon;	17 Ginie wspomnienie w ojczyźnie, zanika imię na rynku.
18 a világosságból a sötétségbe taszítják, és elüldözik a föld kerekségéről.	18 Ze światła rzucą go w ciemność, wypędzą z zaludnionej ziemi;
19 Nem marad népe közt sem fia, sem sarja, és szállásán nincsenek hátrahagyottak.	19 ni syn w narodzie, ni dziedzic, nikt już po nim nie zostanie.
20 Ítélete napjától megrémülnek a nyugatiak, s iszonyat szállja meg a kelet lakóit.	20 Mieszkańcy Zachodu zdziwieni, grozą przejęty lud Wschodu:
21 Így járnak a bűnösök hajlékai, s ilyen a lakóhelye annak, aki Istennel nem törődik.«	21 Więc takie mieszkanie grzesznika tu miejsce tego, kto Boga znać nie chce?