Livre des Psaumes 49

BIBLES DES PEUPLES	Biblia Tysiąclecia
1 Au maître de chant. Psaume des fils de Coré.	1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm.
2 Écoutez ceci, tous les peuples, tous, prêtez l’oreille, habitants du monde,	2 Słuchajcie tego, wszystkiego narody, nakłońcie uszu, wszyscy, co świat zamieszkujecie,
3 enfants du peuple ou fils à papa, le riche aussi bien que le pauvre.	3 wy, niscy pochodzeniem, tak samo jak możni, bogaty na równi z ubogim!
4 Je veux dire des paroles de sagesse, ce qu’en mon cœur je médite donne à réfléchir.	4 Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślanie mego serca - roztropność.
5 Je cherche à bien entendre une maxime, puis j’explique mon énigme au son de la cithare.	5 Nakłonię mego ucha ku przypowieści, przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę.
6 Pourquoi craindrais-je dans les jours mauvais, quand je vois tout autour les traîtres et leurs méfaits.	6 Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, gdy otacza mnie złość podstępnych,
7 Leur assurance vient de leur fortune, eux qui se font gloire de leur grande richesse.	7 którzy ufają swoim dostatkom i chełpią się z ogromu swych bogactw?
8 Mais qui rachètera son frère et donnera à Dieu la rançon?	8 Nikt bowiem siebie samego nie może wykupić ani nie uiści Bogu ceny swego wykupu
9 Racheter la vie? C’est bien trop cher, et voilà tout fini à jamais.	9 - jego życie jest zbyt kosztowne i nie zdarzy się to nigdy -
10 Pourraient-ils vivre toujours et ne jamais passer par la tombe?	10 by móc żyć na wieki i nie doznać zagłady.
11 On voit que le sage meurt, tout comme le fou et l’imbécile. Ils périront, laissant à d’autres leur fortune.	11 Każdy bowiem widzi: mędrcy umierają, tak jednakowo ginie głupi i prostak, zostawiając obcym swoje bogactwa.
12 Leur tombe est leur maison définitive, d’âge en âge ils y seront à demeure: leur nom seulement restera sur leurs terres.	12 Groby są ich domami na wieki, ich mieszkaniem na wszystkie pokolenia, choć imionami swymi nazywali ziemie.
13 L’homme arrivé ne pense plus à rien, comme le bétail, il va à l’abattoir.	13 Bo człowiek nie będzie trwał w dostatku, przyrównany jest do bydląt, które giną.
14 Voilà où courent ceux qui comptent sur eux-mêmes, c’est là qu’aboutiront ceux qui s’écoutent parler.	14 Taka jest droga tych, co ufność pokładają w sobie, i taka przyszłość miłośników własnej mowy.
15 Comme des moutons ils sont parqués au séjour d’en bas, la mort les mène paître et leur impose sa loi. Ils sont le fantasme dissipé au matin, qui rentre chez lui au séjour d’en bas.	15 Do Szeolu są gnani jak owce, pasie ich śmierć, zejdą prosto do grobu, serca prawych zapanują nad nimi, rano zniknie ich postać, Szeol ich mieszkaniem.
16 Moi, par contre, Dieu me rachètera, il me réclamera au séjour d’en bas.	16 Lecz Bóg wyzwoli moją duszę z mocy Szeolu, bo mię zabierze.
17 Ne crains donc pas si tu vois l’homme s’enrichir, et sa maison puissante:	17 Nie obawiaj się, jeśli ktoś się wzbogaci, jeżeli wzrośnie zamożność jego domu:
18 il n’emportera rien de cela à sa mort, sa richesse ne le suivra pas.	18 bo kiedy umrze, nic z sobą nie weźmie, a jego zamożność nie pójdzie za nim.
19 Il se félicitait quand il vivait: “On pourra dire que tu t’es fait la vie belle”;	19 I chociaż w życiu sobie pochlebia: Będą cię sławić, że dobrześ się urządził,
20 mais il lui faut aller rejoindre ses pères et jamais il ne reverra la lumière.	20 musi iść do pokolenia swych przodków, do tych, co na wieki nie zobaczą światła.
21 L’homme arrivé ne pense plus à rien, comme le bétail, il va à l’abattoir.	21 Człowiek, co w dostatku żyje, ale się nie zastanawia, przyrównany jest do bydląt, które giną.