Ecclesiasticus 1
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL |
---|---|
1 Omnis sapientia a Domino Deo est et cum illo fuit semper et est ante aevum. | 1 Alle Weisheit stammt vom Herrn und ewig ist sie bei ihm. |
2 Arenam maris et pluviae guttas et dies saeculi quis dinumeravit? Altitudinem caeli et latitudinem terrae et profundum abyssi quis mensus est? | 2 Den Sand des Meeres, die Tropfen des Regens und die Tage der Vorzeit, wer hat sie gezählt? |
3 Sapientiam Dei praecedentem omnia quis investigavit? | 3 Die Höhe des Himmels, die Breite der Erde und die Tiefe des Meeres, wer hat sie gemessen? |
4 Prior omnium creata est sapientia, et intellectus prudentiae ab aevo. | 4 Früher als sie alle ist die Weisheit erschaffen, von Ewigkeit her die verständige Einsicht. |
5 Fons sapientiae verbum Dei in excelsis, et ingressus illius mandata aeterna. | 5 [] |
6 Radix sapientiae cui revelata est? Et astutias illius quis agnovit? | 6 Die Wurzel der Weisheit - wem wurde sie enthüllt, ihre Pläne - wer hat sie durchschaut? |
7 Disciplina sapientiae cui revelata est et manifestata? Et multiplicem peritiam illius quis intellexit? | 7 [] |
8 Unus est Altissimus, creator omnipotens et rex potens et metuendus nimis, sedens super thronum suum et dominans, Deus. | 8 Nur einer ist weise, höchst Ehrfurcht gebietend: der auf seinem Thron sitzt, der Herr. |
9 Ipse creavit illam in spiritu sancto et vidit et dinumeravit et mensus est; | 9 Er hat sie geschaffen, geschaut und gezählt, sie ausgegossen über all seine Werke. |
10 et effudit illam super omnia opera sua et super omnem carnem secundum largitatem suam et praebuit illam diligentibus se. | 10 Den Menschen ist sie unterschiedlich zugeteilt; er spendet sie denen, die ihn fürchten. |
11 Timor Domini gloria et gloriatio et laetitia et corona exsultationis. | 11 Die Gottesfurcht ist Ruhm und Ehre, Hoheit ist sie und eine prächtige Krone. |
12 Timor Domini delectabit cor et dabit laetitiam et gaudium et longitudinem dierum. | 12 Die Gottesfurcht macht das Herz froh, sie gibt Freude, Frohsinn und langes Leben. |
13 Timenti Dominum bene erit in extremis, et in die defunctionis suae benedicetur. | 13 Dem Gottesfürchtigen geht es am Ende gut, am Tag seines Todes wird er gepriesen. |
14 Dilectio Dei honorabilis sapientia; | 14 Anfang der Weisheit ist die Gottesfurcht, den Glaubenden ist sie angeboren. |
15 quibus autem apparuerit, dispertit eam in visionem sui ipsius et in agnitione magnalium suorum. | 15 Bei den Frommen hat sie einen dauernden Wohnsitz und bei ihren Nachkommen wird sie bleiben. |
16 Initium sapientiae timor Domini, et cum fidelibus in vulva concreata est; cum hominibus veritatis ab aevo fundata est et semini eorum se credet. | 16 Fülle der Weisheit ist die Gottesfurcht, sie labt die Menschen mit ihren Früchten. |
17 Timor Domini scientiae religiositas; | 17 Ihr ganzes Haus füllt sie mit Schätzen an, die Speicher mit ihren Gütern. |
18 religiositas custodiet et iustificabit cor, iucunditatem atque gaudium dabit. | 18 Krone der Weisheit ist die Gottesfurcht, sie lässt Heil und Gesundheit sprossen. |
19 | 19 Verständnis und weise Einsicht gießt sie aus, sie erhöht den Ruhm aller, die an ihr fest halten. |
20 Plenitudo sapientiae est timere Deum; et inebriat eos fructibus suis. | 20 Wurzel der Weisheit ist die Gottesfurcht, ihre Zweige sind langes Leben. |
21 Omnem domum illius implebit rebus pretiosis et receptacula thesauris illius. | 21 Die Gottesfurcht hält Sünden fern, wer in ihr verbleibt, vertreibt allen Zorn. |
22 Corona sapientiae timor Domini, repollens pacem et salutis fructum: | 22 Ungerechter Zorn kann nicht Recht behalten, wütender Zorn bringt zu Fall. |
23 utraque autem sunt dona Dei. | 23 Der Geduldige hält aus bis zur rechten Zeit, doch dann erfährt er Freude. |
24 Scientiam et intellectum prudentiae sapientia effundit quasi pluviam; et gloriam tenentium se exaltat. | 24 Bis zur rechten Zeit hält er mit seinen Worten zurück, dann werden viele seine Klugheit preisen. |
25 Radix sapientiae est timere Dominum, et rami illius longaevi. | 25 In den Kammern der Weisheit liegen kluge Sinnsprüche, doch dem Sünder ist die Gottesfurcht ein Gräuel. |
26 In thesauris sapientiae intellectus et scientiae religiositas; exsecratio autem peccatoribus sapientia. | 26 Begehrst du Weisheit, so halte die Gebote und der Herr wird dir die Weisheit schenken. |
27 Timor Domini expellit peccatum; cum autem adsit, omnem avertit iram. | 27 Denn die Gottesfurcht ist Weisheit und Bildung, an Treue und Demut hat Gott Gefallen. |
28 Nam, qui sine timore est, non poterit iustificari; iracundia enim animositatis illius subversio illi erit. | 28 Sei nicht misstrauisch gegen die Gottesfurcht und nahe ihr nicht mit zwiespältigem Herzen! |
29 Usque in tempus sustinebit patiens, et postea erit redditio iucunditatis. | 29 Sei kein Heuchler vor den Menschen und hab Acht auf deine Lippen! |
30 Bonus sensus usque in tempus abscondet verba illius, et labia multorum enarrabunt sensum illius. | 30 Überhebe dich nicht, damit du nicht fällst und Schande über dich bringst; sonst enthüllt der Herr, was du verbirgst, und bringt dich zu Fall inmitten der Gemeinde, weil du dich der Gottesfurcht genaht hast, obwohl dein Herz voll Trug war. |
31 In thesauris sapientiae parabola disciplinae; | |
32 exsecratio autem peccatori cultura Dei. | |
33 Fili, concupiscens sapientiam conserva iustitiam, et Deus praebebit illam tibi. | |
34 Sapientia enim et disciplina timor Domini, et quod beneplacitum est illi, | |
35 fides et mansuetudo. | |
36 Ne sis incredibilis timori Domini et ne accesseris ad illum duplici corde. | |
37 Ne fueris hypocrita in conspectu hominum et cave a labiis tuis. | |
38 Ne extollas teipsum, ne forte cadas et adducas animae tuae inhonorationem, | |
39 et revelet Deus absconsa tua et in medio synagogae elidat te; | |
40 quoniam accessisti maligne ad timorem Domini, et cor tuum plenum est dolo et fallacia. |