Psalms 88

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 A canticle of a psalm for the sons of Core: unto the end, for Maheleth, to answer understanding of Eman the Ezrahite.	1 Ωιδη ψαλμου δια τους υιους Κορε, εις τον πρωτον μουσικον, επι Μαχαλαθ-λεανωθ, Μασχιλ του Αιμαν του Εζραιτου.>> Κυριε ο Θεος της σωτηριας μου, ημεραν και νυκτα εκραξα ενωπιον σου?
2 O Lord, the God of my salvation: I have cried in the day, and in the night before thee.	2 Ας ελθη ενωπιον σου η προσευχη μου? κλινον το ωτιον σου εις την κραυγην μου?
3 Let my prayer come in before thee: incline thy ear to my petition.	3 Διοτι ενεπλησθη κακων η ψυχη μου, και η ζωη μου πλησιαζει εις τον αδην.
4 For my soul is filled with evils: and my life hath drawn nigh to hell.	4 Συγκατηριθμηθην μετα των καταβαινοντων εις τον λακκον? εγεινα ως ανθρωπος μη εχων δυναμιν?
5 I am counted among them that go down to the pit: I am become as a man without help,	5 εγκαταλελειμμενος μεταξυ των νεκρων, ως οι πεφονευμενοι, κοιτωμενοι εν τω ταφω, τους οποιους δεν ενθυμεισαι πλεον, και οιτινες απεκοπησαν απο της χειρος σου.
6 free among the dead. Like the slain sleeping in the sepulchres, whom thou rememberest no more: and they are cast off from thy hand.	6 Μ' εβαλες εις τον κατωτατον λακκον, εις το σκοτος, εις τα βαθη.
7 They have laid me in the lower pit: in the dark places, and in the shadow of death.	7 Επ' εμε επεστηριχθη ο θυμος σου, και παντα τα κυματα σου επεφερες επ' εμε. Διαψαλμα.
8 Thy wrath is strong over me: and all thy waves thou hast brought in upon me.	8 Εμακρυνας τους γνωστους μου απ' εμου? με εκαμες βδελυγμα προς αυτους? απεκλεισθην και δεν δυναμαι να εξελθω.
9 Thou hast put away my acquaintance far from me: they have set me an abomination to themselves. I was delivered up, and came not forth:	9 Ο οφθαλμος μου ητονησεν απο της θλιψεως? σε επεκαλεσθην, Κυριε, ολην την ημεραν? ηπλωσα προς σε τας χειρας μου.
10 my eyes languished through poverty. All the day I cried to thee, O Lord: I stretched out my hands to thee.	10 Μηπως εις τους νεκρους θελεις καμει θαυμασια; η οι τεθνεωτες θελουσι σηκωθη και θελουσι σε αινεσει; Διαψαλμα.
11 Wilt thou shew wonders to the dead? or shall physicians raise to life, and give praise to thee?	11 Μηπως εν τω ταφω θελουσι διηγεισθαι το ελεος σου η την αληθειαν σου εν τη φθορα;
12 Shall any one in the sepulchre declare thy mercy: and thy truth in destruction?	12 Μηπως θελουσι γνωρισθη εν τω σκοτει τα θαυμασια σου και η δικαιοσυνη σου εν τω τοπω της ληθης.
13 Shall thy wonders be known in the dark; and thy justice in the land of forgetfulness?	13 Αλλ' εγω προς σε, Κυριε, εκραξα? και το πρωι η προσευχη μου θελει σε προφθασει.
14 But I, O Lord, have cried to thee: and in the morning my prayer shall prevent thee.	14 Δια τι, Κυριε, απορριπτεις την ψυχην μου, αποκρυπτεις το προσωπον σου απ' εμου;
15 Lord, why castest thou off my prayer: why turnest thou away thy face from me?	15 Ειμαι τεθλιμμενος και ψυχομαχων εκ νεοτητος? δοκιμαζω τους φοβους σου και ευρισκομαι εν αμηχανια.
16 I am poor, and in labours from my youth: and being exalted have been humbled and troubled.	16 Επ' εμε διηλθον αι οργαι σου? οι τρομοι σου με εφανισαν.
17 Thy wrath hath come upon me: and thy terrors have troubled me.	17 Ως υδατα με περιετριγυρισαν ολην την ημεραν? ομου με περιεκυκλωσαν.
18 They have come round about me like water all the day: they have compassed me about together.	18 Απεμακρυνας απ' εμου τον αγαπητον και τον φιλον? οι γνωστοι μου ειναι αφανεις.
19 Friend and neighbour thou hast put far from me: and my acquaintance, because of misery.