1 ¿No es una milicia lo que hace el hombre en la tierra? ¿no son jornadas de mercenario sus jornadas? | 1 ποτερον ουχι πειρατηριον εστιν ο βιος ανθρωπου επι της γης και ωσπερ μισθιου αυθημερινου η ζωη αυτου |
2 Como esclavo que suspira por la sombra, o como jornalero que espera su salario, | 2 η ωσπερ θεραπων δεδοικως τον κυριον αυτου και τετευχως σκιας η ωσπερ μισθωτος αναμενων τον μισθον αυτου |
3 así meses de desencanto son mi herencia, y mi suerte noches de dolor. | 3 ουτως καγω υπεμεινα μηνας κενους νυκτες δε οδυνων δεδομεναι μοι εισιν |
4 Al acostarme, digo: «¿Cuándo llegará el día?» Al levantarme: «¿Cuándo será de noche?», y hasta el crepúsculo ahíto estoy de sobresaltos. | 4 εαν κοιμηθω λεγω ποτε ημερα ως δ' αν αναστω παλιν ποτε εσπερα πληρης δε γινομαι οδυνων απο εσπερας εως πρωι |
5 Mi carne está cubierta de gusanos y de costras terrosas, mi piel se agrieta y supura. | 5 φυρεται δε μου το σωμα εν σαπρια σκωληκων τηκω δε βωλακας γης απο ιχωρος ξυων |
6 Mis días han sido más raudos que la lanzadera, han desaparecido al acabarse el hilo. | 6 ο δε βιος μου εστιν ελαφροτερος λαλιας απολωλεν δε εν κενη ελπιδι |
7 Recuerda que mi vida es un soplo, que mis ojos no volverán a ver la dicha. | 7 μνησθητι ουν οτι πνευμα μου η ζωη και ουκετι επανελευσεται ο οφθαλμος μου ιδειν αγαθον |
8 El ojo que me miraba ya no me verá, pondrás en mí tus ojos y ya no existiré. | 8 ου περιβλεψεται με οφθαλμος ορωντος με οι οφθαλμοι σου εν εμοι και ουκετι ειμι |
9 Una nube se disipa y pasa, así el que baja al seol no sube más. | 9 ωσπερ νεφος αποκαθαρθεν απ' ουρανου εαν γαρ ανθρωπος καταβη εις αδην ουκετι μη αναβη |
10 No regresa otra vez a su casa, no vuelve a verle su lugar. | 10 ουδ' ου μη επιστρεψη ετι εις τον ιδιον οικον ουδε μη επιγνω αυτον ετι ο τοπος αυτου |
11 Por eso yo no he de contener mi boca, hablaré en la angustia de mi espíritu, me quejaré en la amargura de mi alma. | 11 αταρ ουν ουδε εγω φεισομαι τω στοματι μου λαλησω εν αναγκη ων ανοιξω πικριαν ψυχης μου συνεχομενος |
12 ¿Acaso soy yo el Mar, soy el monstruo marino, para que pongas guardia contra mí? | 12 ποτερον θαλασσα ειμι η δρακων οτι κατεταξας επ' εμε φυλακην |
13 Si digo: «Mi cama me consolará, compartirá mi lecho mis lamentos», | 13 ειπα οτι παρακαλεσει με η κλινη μου ανοισω δε προς εμαυτον ιδια λογον τη κοιτη μου |
14 con sueños entonces tú me espantas, me sobresaltas con visiones. | 14 εκφοβεις με ενυπνιοις και εν οραμασιν με καταπλησσεις |
15 ¡Preferiría mi alma el estrangulamiento, la muerte más que mis dolores! | 15 απαλλαξεις απο πνευματος μου την ψυχην μου απο δε θανατου τα οστα μου |
16 Ya me disuelvo, no he de vivir por siempre; ¡déjame ya; sólo un soplo son mis días! | 16 ου γαρ εις τον αιωνα ζησομαι ινα μακροθυμησω αποστα απ' εμου κενος γαρ μου ο βιος |
17 ¿Qué es el hombre para que tanto de él te ocupes, para que pongas en él tu corazón, | 17 τι γαρ εστιν ανθρωπος οτι εμεγαλυνας αυτον η οτι προσεχεις τον νουν εις αυτον |
18 para que le escrutes todas las mañanas y a cada instante le escudriñes? | 18 η επισκοπην αυτου ποιηση εως το πρωι και εις αναπαυσιν αυτον κρινεις |
19 ¿Cuándo retirarás tu mirada de mí? ¿no me dejarás ni el tiempo de tragar saliva? | 19 εως τινος ουκ εας με ουδε προιη με εως αν καταπιω τον πτυελον μου εν οδυνη |
20 Si he pecado, ¿qué te he hecho a ti, oh guardián de los hombres? ¿Por qué me has hecho blanco tuyo? ¿Por qué te sirvo de cuidado? | 20 ει εγω ημαρτον τι δυναμαι σοι πραξαι ο επισταμενος τον νουν των ανθρωπων δια τι εθου με κατεντευκτην σου ειμι δε επι σοι φορτιον |
21 ¿Y por qué no toleras mi delito y dejas pasar mi falta? Pues ahora me acostaré en el polvo, me buscarás y ya no existiré. | 21 και δια τι ουκ εποιησω της ανομιας μου ληθην και καθαρισμον της αμαρτιας μου νυνι δε εις γην απελευσομαι ορθριζων δε ουκετι ειμι |