Vangelo secondo Matteo 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA TINTORI | NOVA VULGATA |
---|---|
1 E Gesù, seguitando a parlare, disse di nuovo ad essi in parabole: | 1 Et respondens Iesus dixit ite rum in parabolis eis dicens: |
2 Il regno dei cieli è simile ad un re il quale fece le nozze a suo figlio. | 2 “ Similefactum est regnum caelorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 E mandò i servi a chiamare gli invitati allo nozze, ma questi non volevano venire. | 3 Et misitservos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Mandò ancora altri servi, dicendo: Dite agli invitati: ecco il mio pranzo è già apparecchiato, si sono ammazzati i buoi e gli animali ingrassati, e tutto è pronto: venite alle nozze. | 4 Iterum misitalios servos dicens: “Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri meiet altilia occisa, et omnia parata; venite ad nuptias”. |
5 Ma quelli non se ne curarono, andando chi al campo, chi al negozio. | 5 Illi autemneglexerunt et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam; |
6 Altri poi, presi i servitori, li oltraggiarono e li uccisero. | 6 reliqui vero tenuerunt servos eius et contumelia affectos occiderunt. |
7 Udito l'avvenuto, il re pieno d'ira, mandò le sue milizie a sterminare quegli omicidi e a dar fuoco alle loro città. | 7 Rex autem iratus est et, missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos etcivitatem illorum succendit. |
8 Quindi disse ai suoi servi: Le nozze son pronte, ma gli invitati non ne eran degni. | 8 Tunc ait servis suis: “Nuptiae quidem parataesunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni; |
9 Andate dunque ai crocicchi delle strade e quanti troverete chiamateli alle nozze. | 9 ite ergo ad exitus viarum, etquoscumque inveneritis, vocate ad nuptias”. |
10 E usciti per le strade i servi di lui radunarono quanti trovarono, buoni e cattivi, e la sala delle nozze fu piena di convitati. | 10 Et egressi servi illi in vias,congregaverunt omnes, quos invenerunt, malos et bonos; et impletae sunt nuptiaediscumbentium. |
11 Or entrato il re a vederli, vi notò un uomo che non era in abito di nozze. | 11 Intravit autem rex, ut videret discumbentes, et vidit ibihominem non vestitum veste nuptiali |
12 E gli disse: Amico, come sei entrato qua senza la veste da nozze? E colui ammutolì. | 12 et ait illi: “Amice, quomodo hucintrasti, non habens vestem nuptialem?”. At ille obmutuit. |
13 Allora disse il re ai servi: Legatelo mani e piedi, e gettatelo fuori nel buio; ivi sarà pianto e strider di denti. | 13 Tunc dixit rexministris: “Ligate pedes eius et manus et mittite eum in tenebras exteriores:ibi erit fletus et stridor dentium”. |
14 Perchè molti sono i chiamati e pochigli eletti. | 14 Multi enim sunt vocati, pauci veroelecti ”. |
15 Allora i Farisei, ritiratisi, tennero consiglio per vedere come coglierlo in fallo nelle parole. | 15 Tunc abeuntes pharisaei consilium inierunt, ut caperent eum in sermone. |
16 È gli mandarono i propri discepoli con gli Erodiani, a dirgli: Maestro, sappiamo che sei veritiero e insegni la via di Dio secondo la verità e non ti curi di nessuno, chè non guardi in faccia alle persone. | 16 Etmittunt ei discipulos suos cum herodianis dicentes: “ Magister, scimus quiaverax es et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo; non enimrespicis personam hominum. |
17 Dicci dunque, che te ne pare? E' lecito o no pagare il tributo a Cesare? | 17 Dic ergo nobis quid tibi videatur: Licet censumdare Caesari an non? ”. |
18 Ma Gesù, conosciuta la loro malizia, disse: Perchè mi tentate, ipocriti? | 18 Cognita autem Iesus nequitia eorum, ait: “ Quidme tentatis, hypocritae? |
19 Mostratemi la moneta del tributo. Ed essi gli presentarono un denaro. | 19 Ostendite mihi nomisma census ”. At illiobtulerunt ei denarium. |
20 Ed egli domandò loro: Di chi è quest'immagine e riscrizione? | 20 Et ait illis: “ Cuius est imago haec etsuprascriptio? ”. |
21 Gli risposero: Di Cesare. Allora disse loro: Prendete dunque a Cesare quello che è di Cesare e a Dio quel che è di Dio. | 21 Dicunt ei: “ Caesaris ”. Tunc ait illis: “ Redditeergo, quae sunt Caesaris, Caesari et, quae sunt Dei, Deo ”. |
22 E quelli udito ciò, stupirono, e, lasciatolo, andarono via. | 22 Et audientesmirati sunt et, relicto eo, abierunt. |
23 In quello stesso giorno andarono a lui i Sadducei, i quali negano la risurrezione, e, interrogandolo, | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducaei, qui dicunt non esse resurrectionem,et interrogaverunt eum |
24 gli dissero: Maestro, Mosè ha detto: Se uno muore senza figli, il suo fratello ne sposi la vedova, e susciti prole al fratello. | 24 dicentes: “ Magister, Moyses dixit, si quis mortuusfuerit non habens filios, ut ducat frater eius uxorem illius et suscitet semenfratri suo. |
25 Or c'erano tra di noi sette fratelli: e il primo, presa moglie, morì, e, non avendo prole, lasciò la moglie al fratello. | 25 Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta,defunctus est et non habens semen reliquit uxorem suam fratri suo; |
26 Lo stesso fece il secondo e il terzo, fino al settimo. | 26 similitersecundus et tertius usque ad septimum. |
27 Finalmente dopo tutti morì anche la donna. | 27 Novissime autem omnium mulier defunctaest. |
28 Alla risurrezione, di qual dei sette sarà ìa moglie, chè tutti l'ebbero? | 28 In resurrectione ergo cuius erit de septem uxor? Omnes enim habuerunteam ”. |
29 Ma Gesù rispose loro: Voi sbagliate, non sapendo comprendere nè le scritture, nè la potenza di Dio. | 29 Respondens autem Iesus ait illis: “ Erratis nescientes Scripturasneque virtutem Dei; |
30 Perchè nella risurrezione nè s'ammoglieranno nè si mariteranno; ma saranno come gli angeli di Dio in cielo. | 30 in resurrectione enim neque nubent neque nubentur, sedsunt sicut angeli in caelo. |
31 In quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete letto quel che vi fu detto da Dio? | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis,quod dictum est vobis a Deo dicente: |
32 Io sono il Dio d'Àbramo, il Dio d'Isacco, il Dio di Giacobbe? Non è il Dio dei morti, ma dei vivi. | 32 “Ego sum Deus Abraham et Deus Isaac etDeus Iacob”? Non est Deus mortuorum sed viventium ”. |
33 E le turbe, che ascoltavano, stupivano della sua dottrina. | 33 Et audientes turbaemirabantur in doctrina eius. |
34 Ma i Farisei, saputo come aveva chiusa la bocca ai Sadducei, s'unirono insieme: | 34 Pharisaei autem audientes quod silentium imposuisset sadducaeis, conveneruntin unum. |
35 e lo interrogò uno di loro, dottore in legge, per tentarlo: s | 35 Et interrogavit unus ex eis legis doctor tentans eum: |
36 Maestro, qual'è il maggior comandamento della legge ? | 36 “Magister, quod est mandatum magnum in Lege? ”. |
37 E Gesù gii rispose: Amerai il Signore Dio tuo con tutto il tuo cuore, con tutta l'anima tua, con tutta la tua mente. | 37 Ait autem illi: “ DiligesDominum Deum tuum in toto corde tuo et in tota anima tua et in tota mente tua: |
38 Questo è il massimo e primo comandamento; | 38 hoc est magnum et primum mandatum. |
39 il secondo poi è simile a questo: Amerai il prossimo tuo come te stesso. | 39 Secundum autem simile est huic: Diligesproximum tuum sicut teipsum. |
40 Da questi due comandamenti dipende tutta la legge e i profeti. | 40 In his duobus mandatis universa Lex pendet etProphetae ”. |
41 Essendo adunque adunati i Farisei, Gesù li interrogò | 41 Congregatis autem pharisaeis, interrogavit eos Iesus |
42 dicendo: Che vi pare del Cristo? Di chi è figlio? Gli rispondono: Di David. | 42 dicens: “ Quid vobis videtur de Christo? Cuius filius est? ”. Dicunt ei: “David ”. |
43 Ed egli a loro: Come dunque David, in spirito, lo chiama Signore dicendo: | 43 Ait illis: “ Quomodo ergo David in Spiritu vocat eum Dominumdicens: |
44 Il Signore ha detto al mio Signore: Siedi alla mia destra, sinché io ponga i tuoi nemici a sgabello dei tuoi piedi? | 44 “Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos sub pedibus tuis”? |
45 Se dunque David lo chiama Signore, com'è suo figlio? | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius eius est? ”. |
46 E nessuno poteva replicargli parola: nè vi fu chi ardisse, da quel giorno in poi, d'interrogarlo. | 46 Et nemopoterat respondere ei verbum, neque ausus fuit quisquam ex illa die eum ampliusinterrogare. |