1 פּוֹלוֹס שְׁלִיחַ יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ בִּרְצוֹן אֱלֹהִים וְטִימוֹתִיּוֹס אָחִינוּ אֶל־קְהִלַּת אֱלֹהִים אֲשֶׁר בְּקוֹרִנְתּוֹס עִם כָּל־הַקְּדשִׁים אֲשֶׁר בַּאֲכַיָּא | 1 Παῦλος ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ διὰ θελήματος θεοῦ καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφὸς τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ σὺν τοῖς ἁγίοις πᾶσιν τοῖς οὖσιν ἐν ὅλῃ τῇ Ἀχαΐᾳ, |
2 חֶסֶד לָכֶם וְשָׁלוֹם מֵאֵת הָאֱלֹהִים אָבִינוּ וַאֲדֹנֵינוּ יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ | 2 χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. |
3 בָּרוּךְ הָאֱלֹהִים וַאֲבִי אֲדֹנֵינוּ יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ אַב הָרַחֲמִים וֵאלֹהֵי כָּל־הַנֶּחָמָה | 3 Εὐλογητὸς ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ θεὸς πάσης παρακλήσεως, |
4 הַמְנַחֵם אֹתָנוּ בְּכָל־לַחֲצֵנוּ עַד־שֶׁנּוּכַל לְנַחֵם הַנִּלְחָצִים בְּכָל־לַחַץ בַּנֶּחָמָה אֲשֶׁר אֲנַחְנוּ מְנֻחָמִים בָּהּ מֵאֵת הָאֱלֹהִים | 4 ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν εἰς τὸ δύνασθαι ἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἧς παρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ θεοῦ. |
5 כִּי כְּרֹב עִנּוּיֵי הַמָּשִׁיחַ בָּנוּ כֵּן תִּרְבֶּה נֶחָמָתֵנוּ עַל־יְדֵי הַמָּשִׁיחַ | 5 ὅτι καθὼς περισσεύει τὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς, οὕτως διὰ τοῦ Χριστοῦ περισσεύει καὶ ἡ παράκλησις ἡμῶν. |
6 וְהִנֵּה אִם־נִלָּחֵץ הוּא לְנֶחָמַתְכֶם וְלִישׁוּעַתְכֶם אֲשֶׁר יֵרָאֶה כֹחָהּ בְּסָבְלְכֶם הָעִנּוּיִם אֲשֶׁר נִסְבֹּל אֹתָן גַּם־אֲנַחְנוּ וְאִם־נְנֻחַם גַּם־הוּא לְנֶחָמַתְכֶם וְלִישׁוּעַתְכֶם | 6 εἴτε δὲ θλιβόμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας· εἴτε παρακαλούμεθα, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως τῆς ἐνεργουμένης ἐν ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν παθημάτων ὧν καὶ ἡμεῖς πάσχομεν. |
7 וְתִקְוָתֵנוּ בַעַדְכֶם נְכוֹנָה הִיא בַּאֲשֶׁר יָדַעְנוּ כִּי כַּאֲשֶׁר חֵלֶק לָכֶם בָּעִנּוּיִם כֵּן גַּם־חֵלֶק לָכֶם בַּנֶּחָמָה | 7 καὶ ἡ ἐλπὶς ἡμῶν βεβαία ὑπὲρ ὑμῶν εἰδότες ὅτι ὡς κοινωνοί ἐστε τῶν παθημάτων, οὕτως καὶ τῆς παρακλήσεως. |
8 כִּי לֹא־נְכַחֵד מִכֶּם אַחַי אֶת־צָרָתֵנוּ אֲשֶׁר מְצָאַתְנוּ בְּאַסְיָא אֲשֶׁר כָּבְדָה עָלֵינוּ עַד־לִמְאֹד וְיוֹתֵר מִכֹּחֵנוּ עַד כִּי־נוֹאַשְׁנוּ מִן־הַחַיִּים | 8 Οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὅτι καθ’ ὑπερβολὴν ὑπὲρ δύναμιν ἐβαρήθημεν ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν· |
9 וַאֲנַחְנוּ בִלְבָבֵנוּ חָרַצְנוּ לָנוּ אֶת־הַמָּוֶת לְמַעַן לֹא־נִהְיֶה בֹטְחִים בְּנַפְשֵׁנוּ כִּי אִם־בֵּאלֹהִים הַמְחַיֶּה אֶת־הַמֵּתִים | 9 ἀλλ’ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ’ ἑαυτοῖς ἀλλ’ ἐπὶ τῷ θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς· |
10 אֲשֶׁר הִצִּילָנוּ מִמָּוֶת כָּזֶה וְעוֹדֶנּוּ מַצִּיל וְלוֹ אֲנַחְנוּ מְקַוִּים כִּי יוֹסִיף לְהַצִּילֵנוּ | 10 ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐρρύσατο ἡμᾶς καὶ ῥύσεται, εἰς ὃν ἠλπίκαμεν [ὅτι] καὶ ἔτι ῥύσεται, |
11 בַּעֲזָרְכֶם אֹתָנוּ בִּתְפִלַּתְכֶם לְמַעַן יוֹדוּ רַבִּים בַּעֲדֵנוּ עַל־מַתְּנַת הַחֶסֶד שֶׁהָיְתָה לָּנוּ עַל־יְדֵי רַבִּים | 11 συνυπουργούντων καὶ ὑμῶν ὑπὲρ ἡμῶν τῇ δεήσει, ἵνα ἐκ πολλῶν προσώπων τὸ εἰς ἡμᾶς χάρισμα διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇ ὑπὲρ ἡμῶν. |
12 כִּי זֹאת הִיא תְהִלָּתֵנוּ עֵדוּת לְבָבֵנוּ אֲשֶׁר בְּתֹם וְישֶׁר אֱלֹהִים הִתְהַלַּכְנוּ בָעוֹלָם וּבְיוֹתֵר אִתְּכֶם וְלֹא־בְחָכְמַת הַבָּשָׂר כִּי אִם־בְּחֶסֶד אֱלֹהִים | 12 Ἡ γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστίν, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ τοῦ θεοῦ, [καὶ] οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ ἀλλ’ ἐν χάριτι θεοῦ, ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ, περισσοτέρως δὲ πρὸς ὑμᾶς. |
13 כִּי לֹא־נִכְתֹּב לָכֶם כִּי אִם־מַה־שֶּׁאַתֶּם קֹרְאִים אוֹ גַם־יֹדְעִים | 13 οὐ γὰρ ἄλλα γράφομεν ὑμῖν ἀλλ’ ἢ ἃ ἀναγινώσκετε ἢ καὶ ἐπιγινώσκετε· ἐλπίζω δὲ ὅτι ἕως τέλους ἐπιγνώσεσθε, |
14 וַאֲקַוֶּה כִּי כַּאֲשֶׁר יְדַעְתֶּם אֹתָנוּ לְמִקְצָת אַף־תֵּדְעוּ עַד־תַּכְלִית כִּי אֲנַחְנוּ תְּהִלַּתְכֶם כַּאֲשֶׁר גַּם־אַתֶּם תְּהִלָּתֵנוּ בְּיוֹם אֲדֹנֵינוּ יֵשׁוּעַ | 14 καθὼς καὶ ἐπέγνωτε ἡμᾶς ἀπὸ μέρους, ὅτι καύχημα ὑμῶν ἐσμεν καθάπερ καὶ ὑμεῖς ἡμῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ κυρίου [ἡμῶν] Ἰησοῦ. |
15 וּבַבִּטָּחוֹן הַזֶּה חָפַצְתִּי לָבוֹא אֲלֵיכֶם מֵרֹאשׁ לְמַעַן תְּקַבְּלוּ טוֹבָה פַּעֲמָיִם | 15 Καὶ ταύτῃ τῇ πεποιθήσει ἐβουλόμην πρότερον πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν, ἵνα δευτέραν χάριν σχῆτε, |
16 לַעֲבֹר בְּתוֹכְכֶם אֶל־מַקְדּוֹנְיָא וְלָשׁוּב מִמַּקְדּוֹנְיָא אֲלֵיכֶם וְאַתֶּם תְּשַׁלְּחוּנִי אֶל־אֶרֶץ יְהוּדָה | 16 καὶ δι’ ὑμῶν διελθεῖν εἰς Μακεδονίαν καὶ πάλιν ἀπὸ Μακεδονίας ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑφ’ ὑμῶν προπεμφθῆναι εἰς τὴν Ἰουδαίαν. |
17 וְעַתָּה הֲכִי נִמְהָר הָיִיתִי בַּעֲצָתִי אִם־אֲשֶׁר יָעַצְתִּי לְפִי הַבָּשָׂר יָעָצְתִּי וְהָיָה אֶצְלִי פַּעַם הֵן הֵן וּפַעַם לֹא לֹא | 17 τοῦτο οὖν βουλόμενος μήτι ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳ ἐχρησάμην; ἢ ἃ βουλεύομαι κατὰ σάρκα βουλεύομαι, ἵνα ᾖ παρ’ ἐμοὶ τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ; |
18 אָכֵן נֶאֱמָן הָאֱלֹהִים כִּי־דְבָרֵנוּ אֲלֵיכֶם לֹא הָיָה הֵן וָלֹא | 18 πιστὸς δὲ ὁ θεὸς ὅτι ὁ λόγος ἡμῶν ὁ πρὸς ὑμᾶς οὐκ ἔστιν ναὶ καὶ οὔ. |
19 כִּי בֶן־הָאֱלֹהִים יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ הַנִּקְרָא בְתוֹכְכֶם עַל־יָדֵינוּ עַל־יָדִי וְעַל־יְדֵי סִלְוָנוֹס וְטִימוֹתִיּוֹס הוּא לֹא הָיָה הֵן וָלֹא כִּי־הָיוֹ הָיָה בוֹ רַק־הֵן | 19 ὁ τοῦ θεοῦ γὰρ υἱὸς Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ἐν ὑμῖν δι’ ἡμῶν κηρυχθείς, δι’ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ καὶ Τιμοθέου, οὐκ ἐγένετο ναὶ καὶ οὒ ἀλλὰ ναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν. |
20 כִּי כָּל־הַבְטָחוֹת הָאֱלֹהִים כֻּלָּן בּוֹ הָיוּ הֵן וּבוֹ הָיוּ אָמֵן לִכְבוֹד הָאֱלֹהִים עַל־יָדֵינוּ | 20 ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι θεοῦ, ἐν αὐτῷ τὸ ναί· διὸ καὶ δι’ αὐτοῦ τὸ ἀμὴν τῷ θεῷ πρὸς δόξαν δι’ ἡμῶν. |
21 וְהַמְכוֹנֵן אוֹתָנוּ אִתְּכֶם בַּמָּשִׁיחַ וַאֲשֶׁר מְשָׁחָנוּ הוּא הָאֱלֹהִים | 21 ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς θεός, |
22 אֲשֶׁר גַּם־חֲתָמָנוּ וַאֲשֶׁר נָתַן בְּלִבֵּנוּ אֵת עֶרְבוֹן הָרוּחַ | 22 ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν. |
23 וַאֲנִי אֶת־הָאֱלֹהִים אֶקְרָא לִהְיוֹת עֵד לְנַפְשִׁי כִּי בַּעֲבוּר הֱיוֹתִי חָס עֲלֵיכֶם לֹא־בָאתִי עוֹד לְקוֹרִנְתּוֹס | 23 Ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον. |
24 לֹא שֶׁנִּמְשֹׁל בֶּאֱמוּנַתְכֶם כִּי אִם־עֹזְרִים אֲנַחְנוּ לְשִׂמְחַתְכֶם כִּי בָאֱמוּנָה עֲמַדְתֶּם | 24 οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν· τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε. |