1 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר נִדְחַק הֲמוֹן הָעָם לִשְׁמֹעַ אֶת־דְּבַר הָאֱלֹהִים וְהוּא עֹמֵד עַל־יַד יַם־גִּנֵּיסָר | 1 Factum est autem, cum turbæ irruerunt in eum ut audirent verbum Dei, et ipse stabat secus stagnum Genesareth. |
2 וַיַּרְא שְׁתֵּי אֳנִיּוֹת עֹמְדוֹת עַל־יַד הַיָּם וְהַדַּיָּגִים יָצְאוּ מֵהֶן וַיִּרְחֲצוּ אֵת הַמִּכְמֹרוֹת | 2 Et vidit duas naves stantes secus stagnum : piscatores autem descenderant, et lavabant retia. |
3 וַיֵּרֶד אֶל־אַחַת מִן־הָאֳנִיּוֹת אֲשֶׁר הִיא לְשִׁמְעוֹן וַיְבַקֵּשׁ מִמֶּנּוּ לְהוֹלִיכוֹ מְעַט מִן־הַיַּבָּשָׁה אֶל־הַיָּם וַיֵּשֶׁב וַיְלַמֵּד אֶת־הָעָם מִתּוֹךְ הָאֳנִיָּה | 3 Ascendens autem in unam navim, quæ erat Simonis, rogavit eum a terra reducere pusillum. Et sedens docebat de navicula turbas.
|
4 וַיְכַל לְדַבֵּר וַיֹּאמֶר אֶל־שִׁמְעוֹן הוֹלִיכָה אֶל־עֹמֶק הַיָּם וְהוֹרִידוּ אֶת־מִכְמְרוֹתֵיכֶם לָצוּד | 4 Ut cessavit autem loqui, dixit ad Simonem : Duc in altum, et laxate retia vestra in capturam. |
5 וַיַּעַן שִׁמְעוֹן וַיֹּאמֶר אֵלָיו מוֹרֶה כָּל־הַלַּיְלָה יָגַעְנוּ וְלֹא לָכַדְנוּ מְאוּמָה אַךְ עַל־פִּי דְבָרְךָ אוֹרִיד אֶת־הַמִּכְמֹרֶת | 5 Et respondens Simon, dixit illi : Præceptor, per totam noctem laborantes nihil cepimus : in verbo autem tuo laxabo rete. |
6 וַיַּעֲשֹוּ־כֵן וַיִּלְכְּדוּ דָגִים הַרְבֵּה מְאֹד וַתִּקָּרַע מִכְמַרְתָּם | 6 Et cum hoc fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam : rumpebatur autem rete eorum. |
7 וַיָּנִיפוּ יָד אֶל־חַבְרֵיהֶם אֲשֶׁר בָּאֳנִיָּה הַשֵּׁנִית לָבוֹא אֲלֵיהֶם וּלְעָזְרָם וַיָּבֹאוּ וַיְמַלְאוּ אֶת־שְׁתֵּי הָאֳנִיּוֹת עַד־כִּי שָׁקָעוּ | 7 Et annuerunt sociis, qui erant in alia navi, ut venirent, et adjuvarent eos. Et venerunt, et impleverunt ambas naviculas, ita ut pene mergerentur. |
8 וַיְהִי כִּרְאוֹת שִׁמְעוֹן פֶּטְרוֹס אֶת־זֹאת וַיִּפֹּל לְבִרְכֵּי יֵשׁוּעַ וַיֹּאמַר אֲדֹנִי צֵא־נָא מֵעִמִּי כִּי־אִישׁ חוֹטֵא אָנֹכִי | 8 Quod cum videret Simon Petrus, procidit ad genua Jesu, dicens : Exi a me, quia homo peccator sum, Domine. |
9 כִּי שַׁמָּה הֶחֱזִיקָה אוֹתוֹ וְאֶת־כֹּל אֲשֶׁר אִתּוֹ עַל־צֵיד הַדָּגִים אֲשֶׁר צָדוּ | 9 Stupor enim circumdederat eum, et omnes qui cum illo erant, in captura piscium, quam ceperant : |
10 וְכֵן גַּם אֶת־יַעֲקֹב וְאֶת־יוֹחָנָן בְּנֵי זַבְדַּי אֲשֶׁר הִתְחַבְּרוּ עִם־שִׁמְעוֹן וַיֹּאמֶר יֵשׁוּעַ אֶל־שִׁמְעוֹן אַל־תִּירָא מֵעַתָּה צוֹד תָּצוּד אֲנָשִׁים | 10 similiter autem Jacobum et Joannem, filios Zebedæi, qui erant socii Simonis. Et ait ad Simonem Jesus : Noli timere : ex hoc jam homines eris capiens. |
11 וַיּוֹלִיכוּ אֶת־הָאֳנִיּוֹת אֶל־הַיַּבָּשָׁה וַיַּעַזְבוּ אֶת־הַכֹּל וַיֵּלְכוּ אַחֲרָיו | 11 Et subductis ad terram navibus, relictis omnibus, secuti sunt eum.
|
12 וַיְהִי בִּהְיוֹתוֹ בְּאַחַת הֶעָרִים וְהִנֵּה־אִישׁ מָלֵא צָרַעַת וַיַּרְא אֶת־יֵשׁוּעַ וַיִּפֹּל עַל־פָּנָיו וַיִּתְחַנֵּן אֵלָיו לֵאמֹר אֲדֹנִי אִם־תַּחְפֹּץ תּוּכַל לְטַהֲרֵנִי | 12 Et factum est, cum esset in una civitatum, et ecce vir plenus lepra, et videns Jesum, et procidens in faciem, rogavit eum, dicens : Domine, si vis, potes me mundare. |
13 וַיִּשְׁלַח אֶת־יָדוֹ וַיִּגַּע־בּוֹ וַיֹּאמֶר חָפֵץ אָנֹכִי טְהָר וּפִתְאֹם סָרָה מִמֶּנּוּ הַצָּרָעַת | 13 Et extendens manum, tetigit eum dicens : Volo : mundare. Et confestim lepra discessit ab illo. |
14 וַיָּעַד בּוֹ לְבִלְתִּי סַפֵּר לְאִישׁ כִּי אִם־לֵךְ וְהֵרָאֵה אֶל־הַכֹּהֵן וְהַקְרֵב קָרְבָּן עַל־טָהֳרָתְךָ כַּאֲשֶׁר צִוָּה משֶׁה לְעֵדוּת לָהֶם | 14 Et ipse præcepit illi ut nemini diceret : sed, Vade, ostende te sacerdoti, et offer pro emundatione tua, sicut præcepit Moyses, in testimonium illis. |
15 וְשָׁמְעוֹ הוֹלֵךְ הָלוֹךְ וְגָדֵל וַיִּקָּבְצוּ עַם רַב לִשְׁמוֹעַ וּלְהֵרָפֵא בְיָדוֹ מִתַּחֲלוּאֵיהֶם | 15 Perambulabat autem magis sermo de illo : et conveniebant turbæ multæ ut audirent, et curarentur ab infirmitatibus suis. |
16 וְהוּא סָר אֶל־הַמִּדְבָּרוֹת וַיִּתְפַּלָּל | 16 Ipse autem secedebat in desertum, et orabat.
|
17 וַיְהִי בְּאַחַד הַיָּמִים וְהוּא מְלַמֵּד וַיֵּשְׁבוּ שָׁם פְּרוּשִׁים וּמוֹרֵי הַתּוֹרָה אֲשֶׁר בָּאוּ מִכָּל־כְּפָרֵי הַגָּלִיל וּמִיהוּדָה וִירוּשָׁלָיִם וּגְבוּרַת יְהוָֹה הָיְתָה־בּוֹ לִרְפּוֹא | 17 Et factum est in una dierum, et ipse sedebat docens. Et erant pharisæi sedentes, et legis doctores, qui venerant ex omni castello Galilææ, et Judææ, et Jerusalem : et virtus Domini erat ad sanandum eos. |
18 וְהִנֵּה אֲנָשִׁים נוֹשְׂאִים אִישׁ בַּמִּטָּה וְהוּא נְכֵה אֵבָרִים וַיְבַקְשׁוּ לַהֲבִיאוֹ הַבַּיְתָה וְלָשֹוּם לְפָנָיו | 18 Et ecce viri portantes in lecto hominem, qui erat paralyticus : et quærebant eum inferre, et ponere ante eum. |
19 וְלֹא־מָצְאוּ דֶרֶךְ לְהַכְנִיסוֹ מֵרֹב הָעָם וַיַּעֲלוּ הַגָּגָה וַיּוֹרִידֻהוּ וְאֶת־עַרְשׂוֹ בֵּין הָרְעָפִים לְתוֹךְ הַבַּיִת לִפְנֵי יֵשׁוּעַ | 19 Et non invenientes qua parte illum inferrent præ turba, ascenderunt supra tectum, et per tegulas summiserunt eum cum lecto in medium ante Jesum. |
20 וַיַּרְא אֶת־אֱמוּנָתָם וַיֹּאמֶר אֵלָיו בֶּן־אָדָם נִסְלְחוּ־לְךָ חַטֹּאתֶיךָ | 20 Quorum fidem ut vidit, dixit : Homo, remittuntur tibi peccata tua. |
21 וַיָּחֵלּוּ הַסּוֹפְרִים וְהַפְּרוּשִׁים לַחֲשֹׁב מַחֲשָׁבוֹת לֵאמֹר מִי הוּא זֶה הַמְדַבֵּר גִּדּוּפִים מִי יוּכַל לִסְלֹחַ חֲטָאִים מִבַּלְעֲדֵי הָאֱלֹהִים לְבַדּוֹ | 21 Et cœperunt cogitare scribæ et pharisæi, dicentes : Quis est hic, qui loquitur blasphemias ? quis potest dimittere peccata, nisi solus Deus ? |
22 וַיֵּדַע יֵשׁוּעַ אֶת־מַחְשְׁבוֹתָם וַיַּעַן וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם מָה אַתֶּם חשְׁבִים בִּלְבַבְכֶם | 22 Ut cognovit autem Jesus cogitationes eorum, respondens, dixit ad illos : Quid cogitatis in cordibus vestris ? |
23 מַה הוּא הַנָּקֵל הֶאָמֹר נִסְלְחוּ־לְךָ חַטֹּאתֶיךָ אִם־אָמֹר קוּם וְהִתְהַלֵּךְ | 23 Quid est facilius dicere : Dimittuntur tibi peccata : an dicere : Surge, et ambula ? |
24 אַךְ לְמַעַן תֵּדְעוּן כִּי בֶן־הָאָדָם יֶשׁ־לוֹ הַשָּׁלְטָן בָּאָרֶץ לִסְלֹחַ חֲטָאִים וַיֹּאמֶר אֶל־נְכֵה הָאֵבָרִים אֹמֵר אֲנִי אֵלֶיךָ קוּם וְשָׂא אֶת־עַרְשְׂךָ וְלֶךְ־לְךָ אֶל־בֵּיתֶךָ | 24 Ut autem sciatis quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata, (ait paralytico) tibi dico, surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam. |
25 וַיְמַהֵר וַיָּקָם לְעֵינֵיהֶם וַיִּשָּׂא אֵת מִשְׁכָּבוֹ וַיֵּלֶךְ־לוֹ אֶל־בֵּיתוֹ מְהַלֵּל אֶת־הָאֱלֹהִים | 25 Et confestim consurgens coram illis, tulit lectum in quo jacebat : et abiit in domum suam, magnificans Deum. |
26 וְשַׁמָּה הֶחֱזִיקָה אֶת־כֻּלָּם וַיְבָרְכוּ אֶת־הָאֱלֹהִים וַיִּמָּלְאוּ יִרְאָה וַיֹּאמְרוּ כִּי נִפְלָאוֹת רָאִינוּ הַיּוֹם | 26 Et stupor apprehendit omnes, et magnificabant Deum. Et repleti sunt timore, dicentes : Quia vidimus mirabilia hodie.
|
27 וַיְהִי אַחֲרֵי כֵן וַיַּרְא מוֹכֵס וּשְׁמוֹ לֵוִי יוֹשֵׁב בְּבֵית הַמֶּכֶס וַיֹּאמֶר אֵלָיו לְכָה אַחֲרָי | 27 Et post hæc exiit, et vidit publicanum nomine Levi, sedentem ad telonium, et ait illi : Sequere me. |
28 וַיַּעֲזֹב אֶת־הַכֹּל וַיָּקָם וַיֵּלֶךְ אַחֲרָיו | 28 Et relictis omnibus, surgens secutus est eum. |
29 וַיַּעַשׂ־לוֹ לֵוִי מִשְׁתֶּה גָדוֹל בְּבֵיתוֹ וְעַם־רַב שֶׁל־מוֹכְסִים וַאֲנָשִׁים אֲחֵרִים הָיוּ מְסֻבִּים עִמָּהֶם | 29 Et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua : et erat turba multa publicanorum, et aliorum qui cum illis erant discumbentes. |
30 וַיִּלּוֹנוּ הַסּוֹפְרִים אֲשֶׁר בָּהֶם וְהַפְּרוּשִׁים עַל־תַּלְמִידָיו וַיֹּאמְרוּ לָמָה אַתֶּם אֹכְלִים וְשֹׁתִים עִם־הַמּוֹכְסִים וְהַחַטָּאִים | 30 Et murmurabant pharisæi et scribæ eorum, dicentes ad discipulos ejus : Quare cum publicanis et peccatoribus manducatis et bibitis ? |
31 וַיַּעַן יֵשׁוּעַ וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם הַבְּרִיאִים אֵינָם צְרִיכִים לְרֹפֵא כִּי אִם־הַחֹלִים | 31 Et respondens Jesus, dixit ad illos : Non egent qui sani sunt medico, sed qui male habent. |
32 לֹא בָאתִי לִקְרוֹא הַצַּדִּיקִים כִּי אִם־הַחַטָּאִים לִתְשׁוּבָה | 32 Non veni vocare justos, sed peccatores ad pœnitentiam.
|
33 וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו הֵן תַּלְמִידֵי יוֹחָנָן צָמִים הַרְבֵּה וְאֹמְרִים תְּחִנּוֹת וְגַם תַּלְמִידֵי הַפְּרוּשִׁים עֹשִׂים כֵּן וְתַלְמִידֶיךָ אֹכְלִים וְשֹׁתִים | 33 At illi dixerunt ad eum : Quare discipuli Joannis jejunant frequenter, et obsecrationes faciunt, similiter et pharisæorum : tui autem edunt et bibunt ? |
34 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם הֲתוּכְלוּ אֲנֹס בְּנֵי הַחֻפָּה לָצוּם וְהֶחָתָן עוֹד עִמָּהֶם | 34 Quibus ipse ait : Numquid potestis filios sponsi, dum cum illis est sponsus, facere jejunare ? |
35 וְאוּלָם יָמִים בָּאִים וְלֻקַּח מֵאִתָּם הֶחָתָן אָז יָצוּמוּ בַּיָּמִים הָהֵמָּה | 35 Venient autem dies, cum ablatus fuerit ab illis sponsus : tunc jejunabunt in illis diebus. |
36 וַיְדַבֵּר אֲלֵיהֶם גַּם אֶת־הַמָּשָׁל הַזֶּה אֵין אִישׁ מַעֲלֶה טְלַאי שֶׁל־בֶּגֶד חָדָשׁ עַל־בֶּגֶד בָּלוּי כִּי אָז גַּם הֶחָדָשׁ יִקָּרֵעַ וְגַם לֹא־יִשְׁוֶה הַטְּלַאי הֶחָדָשׁ לַבָּלוּי | 36 Dicebat autem et similitudinem ad illos : Quia nemo commissuram a novo vestimento immittit in vestimentum vetus : alioquin et novum rumpit, et veteri non convenit commissura a novo. |
37 וְאֵין אִישׁ נֹתֵן יַיִן חָדָשׁ בְּנֹאדוֹת בָּלִים כִּי אָז הַיַּיִן הֶחָדָשׁ יְבַקַּע אֶת־הַנֹּאדוֹת וְהוּא יִשָּׁפֵךְ וְהַנֹּאדוֹת יֹאבֵדוּ | 37 Et nemo mittit vinum novum in utres veteres : alioquin rumpet vinum novum utres, et ipsum effundetur, et utres peribunt : |
38 אַךְ יֻתַּן הַיַּיִן הֶחָדָשׁ בְּנֹאדוֹת חֲדָשִׁים וּשְׁנֵיהֶם יַחְדָּו יִשָּׁמֵרוּ | 38 sed vinum novum in utres novos mittendum est, et utraque conservantur. |
39 וַאֲשֶׁר שָׁתָה יַיִן יָשָׁן אֵינֶנּוּ חָפֵץ עוֹד בְּיַיִן חָדָשׁ כִּי יֹאמַר הַיָּשָׁן הוּא נָעִים מִמֶּנּוּ | 39 Et nemo bibens vetus, statim vult novum : dicit enim : Vetus melius est. |