Lettera ai Galati - האיגרת אל הגלטים 14

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַיְהִי יוֹמַיִם לִפְנֵי חַג הַפֶּסַח וְהַמַּצּוֹת וַיְבַקְשׁוּ הַכֹּהֲנִים הַגְּדוֹלִים וְהַסּוֹפְרִים אֵיךְ־יִתְפְּשֻׂהוּ בְעָרְמָה לַהֲמִיתוֹ	1 وكان الفصح وايام الفطير بعد يومين. وكان رؤساء الكهنة والكتبة يطلبون كيف يمسكونه بمكر ويقتلونه.
2 וַיֹּאמְרוּ אַךְ־לֹא בֶחָג פֶּן־תִּהְיֶה מְהוּמָה בָּעָם	2 ولكنهم قالوا ليس في العيد لئلا يكون شغب في الشعب
3 וַיְהִי בִּהְיוֹתוֹ בְּבֵית־הִינִי בֵּית שִׁמְעוֹן הַמְצֹרָע וַיַּסֵּב אֶל־הַשֻּׁלְחָן וַתָּבֹא אִשָּׁה וּבְיָדָהּ פַּךְ־שֶׁמֶן נֵרְדְּ זַךְ וְיָקָר מְאֹד וַתִּשְׁבֹּר אֶת־הַפַּךְ וַתִּצֹּק עַל־רֹאשׁוֹ	3 وفيما هو في بيت عنيا في بيت سمعان الابرص وهو متكئ جاءت امرأة معها قارورة طيب ناردين خالص كثير الثمن. فكسرت القارورة وسكبته على راسه.
4 וְיֵּשׁ אֲשֶׁר מִתְרָעֲמִים אִישׁ אֶל־רֵעֵהוּ לֵאמֹר עַל־מֶה הָיָה אִבּוּד הַשֶּׁמֶן הַזֶּה	4 وكان قوم مغتاظين في انفسهم فقالوا لماذا كان تلف الطيب هذا.
5 כִּי רָאוּי הָיָה זֶה לְהִמָּכֵר בְּיוֹתֵר מִשְּׁלשׁ מֵאוֹת דִּינַר וּלְתִתּוֹ לָעֲנִיִּים וַיִּגְעֲרוּ בָּהּ	5 لانه كان يمكن ان يباع هذا باكثر من ثلاث مئة دينار ويعطى للفقراء. وكانوا يؤنبونها.
6 וַיֹּאמֶר יֵשׁוּעַ הַנִּיחוּ לָהּ לָמָּה תֹגְיוּן נַפְשָׁהּ מַעֲשֶׂה טוֹב עָשְׂתָה עִמָּדִי	6 اما يسوع فقال اتركوها. لماذا تزعجونها. قد عملت بي عملا حسنا.
7 כִּי הָעֲנִיִּים תָּמִיד עִמָּכֶם וּכְשֶׁתִּרְצוּ תּוּכְלוּ לְהֵיטִיב לָהֶם וְאָנֹכִי לֹא־אֶהְיֶה אִתְּכֶם תָּמִיד	7 لان الفقراء معكم في كل حين ومتى اردتم تقدرون ان تعملوا بهم خيرا. واما انا فلست معكم في كل حين.
8 אֵת אֲשֶׁר הָיָה לְאֵל יָדָהּ עָשָׂתָה קִדְּמָה לִמְשׁוֹחַ אֶת־גּוּפִי לְחָנְטוֹ	8 عملت ما عندها. قد سبقت ودهنت بالطيب جسدي للتكفين.
9 אָמֵן אֹמֵר אֲנִי לָכֶם כִּי בַּאֲשֶׁר תִּקָּרֵא הַבְּשׂוֹרָה הַזֹּאת אֶל־כָּל־הָעוֹלָם גַּם אֶת־אֲשֶׁר עָשְׂתָה הִיא יְסֻפַּר לְזִכָּרוֹן לָהּ	9 الحق اقول لكم حيثما يكرز بهذا الانجيل في كل العالم يخبر ايضا بما فعلته هذه تذكارا لها
10 וִיהוּדָה אִישׁ־קְרִיּוֹת אֶחָד מִשְּׁנֵים הֶעָשָׂר הָלַךְ אֶל־רָאשֵׁי הַכֹּהֲנִים לִמְסֹר אוֹתוֹ אֲלֵיהֶם	10 ثم ان يهوذا الاسخريوطي واحدا من الاثني عشر مضى الى رؤساء الكهنة ليسلمه اليهم.
11 וְהֵם כְּשָׁמְעָם שָׂמְחוּ וַיֹּאמְרוּ לָתֶת־לוֹ כָסֶף וַיְבַקֵּשׁ תֹּאֲנָה לְמָסְרוֹ	11 ولما سمعوا فرحوا ووعدوه ان يعطوه فضة. وكان يطلب كيف يسلمه في فرصة موافقة ‎
12 וַיְהִי בָּרִאשׁוֹן לְחַג הַמַּצּוֹת עֵת זְבֹחַ הַפָּסַח וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו תַּלְמִידָיו אֵיפֹה תַחְפֹּץ לֶאֱכֹל אֶת־הַפֶּסַח וְנֵלְכָה וְנָכִין	12 وفي اليوم الاول من الفطير حين كانوا يذبحون الفصح قال له تلاميذه اين تريد ان نمضي ونعد لتأكل الفصح.
13 וַיִּשְׁלַח שְׁנַיִם מִתַּלְמִידָיו וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם לְכוּ הָעִירָה וְיִפְגַּע אֶתְכֶם אִישׁ נֹשֵׂא צַפַּחַת הַמָּיִם לְכוּ אַחֲרָיו	13 فارسل اثنين من تلاميذه وقال لهما اذهبا الى المدينة فيلاقيكما انسان حامل جرة ماء. اتبعاه.
14 וּבַאֲשֶׁר יָבוֹא שָׁמָּה אִמְרוּ לְבַעַל הַבַּיִת כֹּה אָמַר הָרַב אַיֵּה הַמָּלוֹן אֲשֶׁר אֹכְלָה שָּׁם אֶת־הַפֶּסַח עִם־תַּלְמִידָי	14 وحيثما يدخل فقولا لرب البيت ان المعلّم يقول اين المنزل حيث آكل الفصح مع تلاميذي.
15 וְהוּא יַרְאֶה אֶתְכֶם עֲלִיָּה גְדוֹלָה מֻצָּעָה וּמוּכָנָה וְשָׁם הָכִינוּ לָנוּ	15 فهو يريكما علّية كبيرة مفروشة معدة. هناك اعدا لنا.
16 וַיֵּצְאוּ תַלְמִידָיו וַיָּבֹאוּ הָעִירָה וַיִּמְצְאוּ כַּאֲשֶׁר דִּבֶּר לָהֶם וַיָּכִינוּ אֶת־הַפָּסַח	16 فخرج تلميذاه وأتيا الى المدينة ووجدا كما قال لهما. فأعدا الفصح
17 וַיְהִי בָּעֶרֶב וַיָּבֹא עִם־שְׁנֵים הֶעָשָׂר	17 ولما كان المساء جاء مع الاثني عشر.
18 וַיַּסֵּבּוּ וַיֹּאכֵלוּ וַיֹּאמֶר יֵשׁוּעַ אָמֵן אֹמֵר אֲנִי לָכֶם אֶחָד מִכֶּם הָאֹכֵל אִתִּי יִמְסְרֵנִי	18 وفيما هم متكئون يأكلون قال يسوع الحق اقول لكم ان واحدا منكم يسلمني. الآكل معي.
19 וַיָּחֵלּוּ לְהִתְעַצֵּב וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו זֶה אַחַר זֶה הֲכִי אֲנִי הוּא	19 فابتدأوا يحزنون ويقولون له واحدا فواحدا هل انا. وآخر هل انا.
20 וַיַּעַן וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם אֶחָד מִשְּׁנֵים הֶעָשָׂר הוּא הַטֹּבֵל עִמִּי בַּקְּעָרָה	20 فاجاب وقال لهم. هو واحد من الاثني عشر الذي يغمس معي في الصحفة.
21 הֵן בֶּן־הָאָדָם הָלֹךְ יֵלֵךְ כַּאֲשֶׁר כָּתוּב עָלָיו אֲבָל אוֹי לָאִישׁ הַהוּא אֲשֶׁר עַל־יָדוֹ יִמָּסֵר בֶּן־הָאָדָם טוֹב לָאִישׁ הַהוּא שֶׁלֹּא נוֹלָד	21 ان ابن الانسان ماض كما هو مكتوب عنه. ولكن ويل لذلك الرجل الذي به يسلم ابن الانسان. كان خيرا لذلك الرجل لو لم يولد
22 וַיְהִי בְאָכְלָם וַיִּקַּח יֵשׁוּעַ לֶחֶם וַיְבָרֶךְ וַיִּבְצַע וַיִּתֵּן לָהֶם וַיֹּאמַר קְחוּ אִכְלוּ זֶה הוּא גוּפִי	22 وفيما هم يأكلون اخذ يسوع خبزا وبارك وكسر واعطاهم وقال خذوا كلوا هذا هو جسدي.
23 וַיִּקַח אֶת־הַכּוֹס וַיְבָרֶךְ וַיִּתֵּן לָהֶם וַיִּשְׁתּוּ מִמֶּנָּה כֻּלָּם	23 ثم اخذ الكاس وشكر واعطاهم فشربوا منها كلهم.
24 וַיֹּאמֶר לָהֶם זֶה הוּא דָמִי דַּם־הַבְּרִית הַחֲדָשָׁה הַנִּשְׁפָּךְ בְּעַד רַבִּים	24 وقال لهم هذا هو دمي الذي للعهد الجديد الذي يسفك من اجل كثيرين.
25 אָמֵן אֹמֵר אֲנִי לָכֶם שָׁתֹה לֹא־אֶשְׁתֶּה עוֹד מִתְּנוּבַת הַגֶּפֶן עַד־הַיּוֹם הַהוּא אֲשֶׁר אֶשְׁתֶּה אוֹתָהּ חֲדָשָׁה בְּמַלְכוּת הָאֱלֹהִים	25 الحق اقول لكم اني لا اشرب بعد من نتاج الكرمة الى ذلك اليوم حينما اشربه جديدا في ملكوت الله.
26 וְאַחֲרֵי גָּמְרָם אֶת־הַהַלֵּל וַיֵּצְאוּ אֶל־הַר הַזֵּיתִים	26 ثم سبّحوا وخرجوا الى جبل الزيتون
27 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם יֵשׁוּעַ אַתֶּם כֻּלְּכֶם תִּכָּשְׁלוּ בִי בַּלַּיְלָה הַזֶּה כִּי כָתוּב אַכֶּה אֶת־הָרֹעֶה וּתְפוּצֶיןָ הַצֹּאן	27 وقال لهم يسوع ان كلكم تشكون فيّ في هذه الليلة. لانه مكتوب اني اضرب الراعي فتتبدد الخراف.
28 וְאַחֲרֵי קוּמִי מִן הַמֵּתִים אֵלֵךְ לִפְנֵיכֶם הַגָּלִילָה	28 ولكن بعد قيامي اسبقكم الى الجليل.
29 וַיֹּאמֶר אֵלָיו פֶּטְרוֹס גַּם אִם־כֻּלָּם יִכָּשְׁלוּ אֲנִי לֹא אֶכָּשֵׁל	29 فقال له بطرس وان شك الجميع فانا لا اشك.
30 וַיֹּאמֶר אֵלָיו יֵשׁוּעַ אָמֵן אֹמֵר אֲנִי לְךָ כִּי הַיּוֹם בַּלַּיְלָה הַזֶּה בְּטֶרֶם יִקְרָא הַתַּרְנְגוֹל פַּעֲמַיִם אַתָּה תְכַחֶשׁ־בִּי שָׁלשׁ פְּעָמִים	30 فقال له يسوع الحق اقول لك انك اليوم في هذه الليلة قبل ان يصيح الديك مرتين تنكرني ثلاث مرات.
31 וַיּוֹסֶף לְדַבֵּר בְּחָזְקָה וַיֹּאמֶר גַּם כִּי־יִהְיֶה עָלַי לָמוּת אִתְּךָ כַּחֵשׁ לֹא־אֲכַחֵשׁ בָּךְ וְכֵן אָמְרוּ גַּם־כֻּלָּם	31 فقال باكثر تشديد ولو اضطررت ان اموت معك لا انكرك. وهكذا قال ايضا الجميع
32 וַיָּבֹאוּ אֶל־חָצֵר גַּת־שְׁמָנִים שְׁמוֹ וַיֹּאמֶר אֶל־תַּלְמִידָיו שְׁבוּ־לָכֶם פֹּה עַד אֲשֶׁר אֶתְפַּלָּל	32 وجاءوا الى ضيعة اسمها جثسيماني فقال لتلاميذه اجلسوا ههنا حتى اصلّي.
33 וַיִּקַּח אִתּוֹ אֶת־פֶּטְרוֹס וְאֶת־יַעֲקֹב וְאֶת־יוֹחָנָן וַיָּחֶל לְהַשְׁמִים וְלָמוּג	33 ثم اخذ معه بطرس ويعقوب ويوحنا وابتدأ يدهش ويكتئب.
34 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם נַפְשִׁי מָרָה־לִי עַד־מָוֶת עִמְדוּ־פֹה וּשְׁקֹדוּ	34 فقال لهم نفسي حزينة جدا حتى الموت. امكثوا هنا واسهروا.
35 וַיַּעֲבֹר מִשָּׁם מְעַט וָהָלְאָה וַיִּפֹּל אַרְצָה וַיִּתְפַּלֵּל אֲשֶׁר אִם־יוּכַל הֱיוֹת תַּעֲבָר־נָא מֵעָלָיו הַשָּׁעָה הַזֹּאת	35 ثم تقدم قليلا وخرّ على الارض وكان يصلّي لكي تعبر عنه الساعة ان امكن.
36 וַיֹּאמֶר אַבָּא אָבִי הַכֹּל תּוּכָל הַעֲבֵר־נָא מֵעָלַי אֶת־הַכּוֹס הַזֹּאת אַךְ־לֹא אֶת־אֲשֶׁר אֲנִי רוֹצֶה כִּי אִם־אֵת אֲשֶׁר־אַתָּה	36 وقال يا ابا الآب كل شيء مستطاع لك. فاجز عني هذه الكاس. ولكن ليكن لا ما اريد انا بل ما تريد انت.
37 וַיָּבֹא וַיִּמְצָאֵם יְשֵׁנִים וַיֹּאמֶר אֶל־פֶּטְרוֹס שִׁמְעוֹן הֲתִישַׁן הֲכִי־לֹא יָכֹלְתָּ לִשְׁקֹד שָׁעָה אֶחָת	37 ثم جاء ووجدهم نياما فقال لبطرس يا سمعان انت نائم. أما قدرت ان تسهر ساعة واحدة.
38 שִׁקְדוּ וְהִתְפַּלְלוּ פֶּן־תָּבֹאוּ לִידֵי נִסָּיוֹן הֵן הָרוּחַ הִיא חֲפֵצָה וְהַבָּשָׂר רָפֶה	38 اسهروا وصلّوا لئلا تدخلوا في تجربة. اما الروح فنشيط واما الجسد فضعيف.
39 וַיֹּסֶף לָסוּר וַיִּתְפַּלֵּל בְּאָמְרוֹ עוֹד־הַפַּעַם כַּדְּבָרִים הָהֵמָּה	39 ومضى ايضا وصلّى قائلا ذلك الكلام بعينه.
40 וַיָּשָׁב וַיִּמְצָאֵם שֵׁנִית יְשֵׁנִים כִּי עֵינֵיהֶם הָיוּ כְבֵדוֹת וְלֹא יָדְעוּ מַה־יַּעֲנֻהוּ	40 ثم رجع ووجدهم ايضا نياما اذ كانت اعينهم ثقيلة فلم يعلموا بماذا يجيبونه.
41 וַיָּבֹא פַּעַם שְׁלִישִׁית וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם מֵעַתָּה נוּמוּ וְנוּחוּ רַב־לִי כִּי־בָאָה הַשָּׁעָה הִנֵּה בֶן־הָאָדָם נִמְסַר בִּידֵי חַטָּאִים	41 ثم جاء ثالثة وقال لهم ناموا الآن واستريحوا. يكفي. قد أتت الساعة. هوذا ابن الانسان يسلم الى ايدي الخطاة.
42 קוּמוּ וְנֵלֵכָה הִנֵּה הַמּוֹסֵר אוֹתִי קָרֵב	42 قوموا لنذهب. هوذا الذي يسلمني قد اقترب
43 עוֹדֶנּוּ מְדַבֵּר וִיהוּדָה בָא וְהוּא אֶחָד מִשְּׁנֵים הֶעָשָׂר וְעִמּוֹ הָמוֹן רַב בַּחֲרָבוֹת וּבְמַקְלוֹת מֵאֵת הַכֹּהֲנִים הַגְּדוֹלִים וְהַסּוֹפְרִים וְהַזְּקֵנִים	43 وللوقت فيما هو يتكلم اقبل يهوذا واحد من الاثني عشر ومعه جمع كثير بسيوف وعصي من عند رؤساء الكهنة والكتبة والشيوخ.
44 וְהַמּוֹסֵר אוֹתוֹ נָתַן לָהֶם אוֹת לֵאמֹר הָאִישׁ אֲשֶׁר אֶשָּקֵהוּ זֶה הוּא אֹתוֹ תִפְשֹוּ וְהוֹלִיכֻהוּ אַל־יִמָּלֵט	44 وكان مسلمه قد اعطاهم علامة قائلا الذي اقبّله هو هو. امسكوه وامضوا به بحرص.
45 הוּא בָא וְהוּא נִגַּשׁ אֵלָיו וַיֹּאמֶר רַבִּי רַבִּי וַיְנַשֶּק־לוֹ	45 فجاء للوقت وتقدم اليه قائلا يا سيدي يا سيدي. وقبله.
46 וַיִּשְׁלְחוּ־בוֹ אֶת־יְדֵיהֶם וַיִּתְפְּשֻׂהוּ	46 فألقوا ايديهم عليه وامسكوه.
47 וְאֶחָד מִן־הָעֹמְדִים אֶצְלוֹ שָׁלַף אֶת־חַרְבּוֹ וַיַּךְ אֶת־עֶבֶד הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל וַיְקַצֵּץ אֶת־אָזְנוֹ	47 فاستل واحد من الحاضرين السيف وضرب عبد رئيس الكهنة فقطع اذنه
48 וַיַּעַן יֵשׁוּעַ וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם כְּמוֹ עַל־פָּרִיץ יְצָאתֶם עָלַי בַּחֲרָבוֹת וּבְמַקְלוֹת לְתָפְשֵׂנִי	48 فاجاب يسوع وقال لهم كانه على لص خرجتم بسيوف وعصي لتأخذوني.
49 וְיוֹם יוֹם הָיִיתִי אֶצְלְכֶם מְלַמֵּד בַּמִּקְדָּשׁ וְלֹא הֶחֱזַקְתֶּם בִּי אֲבָל לְמַעַן יִמָּלְאוּ הַכְּתוּבִים	49 كل يوم كنت معكم في الهيكل اعلّم ولم تمسكوني. ولكن لكي تكمل الكتب.
50 וַיַּעַזְבוּ אוֹתוֹ כֻּלָּם וַיָּנוּסוּ	50 فتركه الجميع وهربوا.
51 וְנַעַר אֶחָד הָלַךְ אַחֲרָיו מְעֻטָּף בְּסָדִין לְכַסּוֹת אֶת־עֶרְוָתוֹ וַיֹּאחֲזֻהוּ הַנְּעָרִים	51 وتبعه شاب لابسا ازارا على عريه فامسكه الشبان.
52 וְהוּא עָזַב אֶת־הַסָּדִין בְּיָדָם וַיָּנָס עָרֹם מִפְּנֵיהֶם	52 فترك الازار وهرب منهم عريانا
53 וַיּוֹלִיכוּ אֶת־יֵשׁוּעַ אֶל־הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל וַיִּקָּהֲלוּ אִתּוֹ כָּל־הַכֹּהֲנִים הַגְּדוֹלִים וְהַזְּקֵנִים וְהַסּוֹפְרִים	53 فمضوا بيسوع الى رئيس الكهنة فاجتمع معه جميع رؤساء الكهنة والشيوخ والكتبة.
54 וּפֶטְרוֹס הָלַךְ אַחֲרָיו מֵרָחוֹק עַד־לַחֲצַר הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל פְּנִימָה וַיֵּשֶׁב שָׁם עִם־הַמְשָׁרְתִים וַיִּתְחַמֵּם נֶגֶד הָאוּר	54 وكان بطرس قد تبعه من بعيد الى داخل دار رئيس الكهنة وكان جالسا بين الخدام يستدفئ عند النار.
55 וְרָאשֵׁי הַכֹּהֲנִים וְכָל־הַסַּנְהֶדְרִין בִּקְשׁוּ עֵדוּת עַל־יֵשׁוּעַ לַהֲמִיתוֹ וְלֹא מָצָאוּ	55 وكان رؤساء الكهنة والمجمع كله يطلبون شهادة على يسوع ليقتلوه فلم يجدوا.
56 כִּי רַבִּים עָנוּ בוֹ עֵדוּת שָׁקֶר אַךְ הָעֵדֻיּוֹת לֹא הָיוּ שָׁוֺת	56 لان كثيرين شهدوا عليه زورا ولم تتفق شهاداتهم.
57 וַיָּקוּמוּ אֲנָשִׁים וַיַּעֲנוּ בוֹ עֵדוּת שָׁקֶר לֵאמֹר	57 ثم قام قوم وشهدوا عليه زورا قائلين.
58 שָׁמַעְנוּ אֹתוֹ אֹמֵר אֲנִי אֶהֱרֹס אֶת־הַהֵיכָל הַזֶּה מַעֲשֵׂה יְדֵי אָדָם וְלִשְׁלשֶׁת יָמִים אֶבְנֶה הֵיכָל אַחֵר אֲשֶׁר אֵינֶנּוּ מַעֲשֵׂה יְדֵי אָדָם	58 نحن سمعناه يقول اني انقض هذا الهيكل المصنوع بالايادي وفي ثلاثة ايام ابني آخر غير مصنوع باياد.
59 וְגַם־בָּזֹאת עֵדוּתָם לֹא שָׁוָתָה	59 ولا بهذا كانت شهادتهم تتفق.
60 וַיָּקָם הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל וַיַּעֲמֹד בַּתָּוֶךְ וַיִּשְׁאַל אֶת־יֵשׁוּעַ לֵאמֹר הַאֵינְךָ מֵשִׁיב דָּבָר עַל־אֲשֶׁר אֵלֶּה עֹנִים בָּךְ	60 فقام رئيس الكهنة في الوسط وسأل يسوع قائلا أما تجيب بشيء. ماذا يشهد به هؤلاء عليك.
61 וְהוּא הֶחֱרִישׁ וְלֹא הֵשִׁיב דָּבָר וַיּוֹסֶף עוֹד הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל לִשְׁאֹל אֹתוֹ וַיֹּאמֶר אֵלָיו הַאַתָּה הוּא הַמָּשִׁיחַ בֶּן־הַמְבֹרָךְ	61 اما هو فكان ساكتا ولم يجب بشيء. فسأله رئيس الكهنة ايضا وقال له أانت المسيح ابن المبارك.
62 וַיֹּאמֶר יֵשׁוּעַ אֲנִי הוּא וְאַתֶּם תִּרְאוּ אֶת־בֶּן־הָאָדָם יוֹשֵׁב לִימִין הַגְּבוּרָה וּבָא עִם־עַנְנֵי הַשָּׁמָיִם	62 فقال يسوع انا هو. وسوف تبصرون ابن الانسان جالسا عن يمين القوة وآتيا في سحاب السماء.
63 וַיִּקְרַע הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל אֶת־בְּגָדָיו וַיֹּאמַר מַה־לָּנוּ עוֹד לְבַקֵּשׁ עֵדִים	63 فمزّق رئيس الكهنة ثيابه وقال ما حاجتنا بعد الى شهود.
64 שְׁמַעְתֶּם אֶת־הַגִּדּוּף מַה־דַּעְתְּכֶם וַיַּרְשִׁיעֻהוּ כֻלָּם כִּי־חַיַּב מִיתָה הוּא	64 قد سمعتم التجاديف. ما رايكم. فالجميع حكموا عليه انه مستوجب الموت.
65 וַיָּחֵלּוּ מֵהֶם לָרֹק בּוֹ וַיְחַפּוּ אֶת־פָּנָיו וַיַּכֻּהוּ בְאֶגְרֹף וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו הִנָּבֵא וְהַמְשָׁרְתִים הִכְאִיבֻהוּ בְּהַכּוֹתָם אוֹתוֹ עַל־הַלֶּחִי	65 فابتدأ قوم يبصقون عليه ويغطون وجهه ويلكمونه ويقولون له تنبأ. وكان الخدام يلطمونه
66 וַיְהִי בִּהְיוֹת פֶּטְרוֹס לְמַטָּה בֶחָצֵר וַתָּבֹא אַחַת מִשִּׁפְחוֹת הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל	66 وبينما كان بطرس في الدار اسفل جاءت احدى جواري رئيس الكهنة.
67 וַתֵּרֶא אֶת־פֶּטְרוֹס כִּי מִתְחַמֵּם הוּא וַתַּבֶּט־בּוֹ וַתֹּאמַר גַּם־אַתָּה הָיִיתָ עִם־הַנָּצְרִי יֵשׁוּעַ	67 فلما رأت بطرس يستدفئ نظرت اليه وقالت وانت كنت مع يسوع الناصري.
68 וַיְכַחֵשׁ לֵאמֹר לֹא אֵדַע וְלֹא אָבִין מָה אַתְּ אֹמָרֶת וַיֵּצֵא הַחוּצָה אֶל־הָאוּלָם וְהַתַּרְנְגֹל קָרָא	68 فانكر قائلا لست ادري ولا افهم ما تقولين. وخرج خارجا الى الدهليز. فصاح الديك.
69 וַתִּרְאֵהוּ הַשִּׁפְחָה וַתּוֹסֶף וַתֹּאמֶר אֶל־הָעֹמְדִים שָׁם כִּי זֶה הוּא אֶחָד מֵהֶם וַיְכַחֵשׁ פַּעַם שֵׁנִית	69 فرأته الجارية ايضا وابتدأت تقول للحاضرين ان هذا منهم.
70 וְכִמְעַט אַחֲרֵי־כֵן גַּם־הָעֹמְדִים שָׁם אָמְרוּ אֶל־פֶּטְרוֹס אָמְנָם אַתָּה אֶחָד מֵהֶם כִּי אַף־גְּלִילִי אַתָּה וּלְשׁוֹנְךָ כִּלְשׁוֹנָם	70 فانكر ايضا. وبعد قليل ايضا قال الحاضرون لبطرس حقا انت منهم لانك جليلي ايضا ولغتك تشبه لغتهم.
71 וַיָּחֶל לְהַחֲרִים אֶת־נַפְשׁוֹ וּלְהִשָּׁבֵעַ לֵאמֹר לֹא יָדַעְתִּי אֶת־הָאִישׁ הַזֶּה אֲשֶׁר אֲמַרְתֶּם	71 فابتدأ يلعن ويحلف اني لا اعرف هذا الرجل الذي تقولون عنه.
72 וְהַתַּרְנְגֹל קָרָא פַּעַם שֵׁנִית וַיִּזְכֹּר פֶּטְרוֹס אֶת־הַדָּבָר אֲשֶׁר אָמַר־לוֹ יֵשׁוּעַ בְּטֶרֶם יִקְרָא הַתַּרְנְגֹל פַּעֲמַיִם תְּכַחֵשׁ בִּי שָׁלשׁ פְּעָמִים וַיָּשֶׂם אֶל־לִבּוֹ וַיֵּבְךְּ	72 وصاح الديك ثانية فتذكر بطرس القول الذي قاله له يسوع انك قبل ان يصيح الديك مرتين تنكرني ثلاث مرات. فلما تفكر به بكى