Obadiah (עובדיה) - Abdia 5

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 זְכֹר יְהוָה מֶה־הָיָה לָנוּ [הַבֵּיט כ] (הַבִּיטָה ק) וּרְאֵה אֶת־חֶרְפָּתֵנוּ	1 اذكر يا رب ماذا صار لنا. اشرف وانظر الى عارنا.
2 נַחֲלָתֵנוּ נֶהֶפְכָה לְזָרִים בָּתֵּינוּ לְנָכְרִים	2 قد صار ميراثنا للغرباء. بيوتنا للاجانب.
3 יְתֹומִים הָיִינוּ [אֵין כ] (וְאֵין ק) אָב אִמֹּתֵינוּ כְּאַלְמָנֹות	3 صرنا ايتاما بلا اب. امهاتنا كارامل.
4 מֵימֵינוּ בְּכֶסֶף שָׁתִינוּ עֵצֵינוּ בִּמְחִיר יָבֹאוּ	4 شربنا ماءنا بالفضة. حطبنا بالثمن يأتي.
5 עַל צַוָּארֵנוּ נִרְדָּפְנוּ יָגַעְנוּ [לֹא כ] (וְלֹא ק) הוּנַח־לָנוּ	5 على اعناقنا نضطهد. نتعب ولا راحة لنا.
6 מִצְרַיִם נָתַנּוּ יָד אַשּׁוּר לִשְׂבֹּעַ לָחֶם	6 اعطينا اليد للمصريين والاشوريين لنشبع خبزا.
7 אֲבֹתֵינוּ חָטְאוּ [אֵינָם כ] (וְאֵינָם ק) [אֲנַחְנוּ כ] (וַאֲנַחְנוּ ק) עֲוֹנֹתֵיהֶם סָבָלְנוּ	7 آباؤنا اخطأوا وليسوا بموجودين ونحن نحمل آثامهم.
8 עֲבָדִים מָשְׁלוּ בָנוּ פֹּרֵק אֵין מִיָּדָם	8 عبيد حكموا علينا. ليس من يخلص من ايديهم.
9 בְּנַפְשֵׁנוּ נָבִיא לַחְמֵנוּ מִפְּנֵי חֶרֶב הַמִּדְבָּר	9 بانفسنا نأتي بخبزنا من جرى سيف البرية.
10 עֹורֵנוּ כְּתַנּוּר נִכְמָרוּ מִפְּנֵי זַלְעֲפֹות רָעָב	10 جلودنا اسودّت كتنور من جرى نيران الجوع.
11 נָשִׁים בְּצִיֹּון עִנּוּ בְּתֻלֹת בְּעָרֵי יְהוּדָה	11 اذلوا النساء في صهيون العذارى في مدن يهوذا.
12 שָׂרִים בְּיָדָם נִתְלוּ פְּנֵי זְקֵנִים לֹא נֶהְדָּרוּ	12 الرؤساء بايديهم يعلقون ولم تعتبر وجوه الشيوخ.
13 בַּחוּרִים טְחֹון נָשָׂאוּ וּנְעָרִים בָּעֵץ כָּשָׁלוּ	13 اخذوا الشبان للطحن والصبيان عثروا تحت الحطب.
14 זְקֵנִים מִשַּׁעַר שָׁבָתוּ בַּחוּרִים מִנְּגִינָתָם	14 كفت الشيوخ عن الباب والشبان عن غنائهم.
15 שָׁבַת מְשֹׂושׂ לִבֵּנוּ נֶהְפַּךְ לְאֵבֶל מְחֹלֵנוּ	15 مضى فرح قلبنا صار رقصنا نوحا.
16 נָפְלָה עֲטֶרֶת רֹאשֵׁנוּ אֹוי־נָא לָנוּ כִּי חָטָאנוּ	16 سقط اكليل راسنا. ويل لنا لاننا قد اخطأنا.
17 עַל־זֶה הָיָה דָוֶה לִבֵּנוּ עַל־אֵלֶּה חָשְׁכוּ עֵינֵינוּ	17 من اجل هذا حزن قلبنا. من اجل هذه اظلمت عيوننا.
18 עַל הַר־צִיֹּון שֶׁשָּׁמֵם שׁוּעָלִים הִלְּכוּ־בֹו׃ פ	18 من اجل جبل صهون الخرب. الثعالب ماشية فيه.
19 אַתָּה יְהוָה לְעֹולָם תֵּשֵׁב כִּסְאֲךָ לְדֹר וָדֹור	19 انت يا رب الى الابد تجلس. كرسيك الى دور فدور.
20 לָמָּה לָנֶצַח תִּשְׁכָּחֵנוּ תַּעַזְבֵנוּ לְאֹרֶךְ יָמִים	20 لماذا تنسانا الى الابد وتتركنا طول الايام.
21 הֲשִׁיבֵנוּ יְהוָה ׀ אֵלֶיךָ [וְנָשׁוּב כ] (וְנָשׁוּבָה ק) חַדֵּשׁ יָמֵינוּ כְּקֶדֶם	21 ارددنا يا رب اليك فنرتد. جدد ايامنا كالقديم.
22 כִּי אִם־מָאֹס מְאַסְתָּנוּ קָצַפְתָּ עָלֵינוּ עַד־מְאֹד	22 هل كل الرفض رفضتنا هل غضبت علينا جدا