Genesi (تكوين) 8

SMITH VAN DYKE	MODERN HEBREW BIBLE
1 ثم ذكر الله نوحا وكل الوحوش وكل البهائم التي معه في الفلك. واجاز الله ريحا على الارض فهدأت المياه.	1 ויזכר אלהים את נח ואת כל החיה ואת כל הבהמה אשר אתו בתבה ויעבר אלהים רוח על הארץ וישכו המים
2 وانسدّت ينابيع الغمر وطاقات السماء. فامتنع المطر من السماء.	2 ויסכרו מעינת תהום וארבת השמים ויכלא הגשם מן השמים
3 ورجعت المياه عن الارض رجوعا متواليا. وبعد مئة وخمسين يوما نقصت المياه.	3 וישבו המים מעל הארץ הלוך ושוב ויחסרו המים מקצה חמשים ומאת יום
4 واستقر الفلك في الشهر السابع في اليوم السابع عشر من الشهر على جبال اراراط.	4 ותנח התבה בחדש השביעי בשבעה עשר יום לחדש על הרי אררט
5 وكانت المياه تنقص نقصا متواليا الى الشهر العاشر. وفي العاشر في اول الشهر ظهرت رؤوس الجبال	5 והמים היו הלוך וחסור עד החדש העשירי בעשירי באחד לחדש נראו ראשי ההרים
6 وحدث من بعد اربعين يوما ان نوحا فتح طاقة الفلك التي كان قد عملها	6 ויהי מקץ ארבעים יום ויפתח נח את חלון התבה אשר עשה
7 وارسل الغراب. فخرج مترددا حتى نشفت المياه عن الارض.	7 וישלח את הערב ויצא יצוא ושוב עד יבשת המים מעל הארץ
8 ثم ارسل الحمامة من عنده ليرى هل قلّت المياه عن وجه الارض.	8 וישלח את היונה מאתו לראות הקלו המים מעל פני האדמה
9 فلم تجد الحمامة مقرا لرجلها. فرجعت اليه الى الفلك. لان مياها كانت على وجه كل الارض. فمدّ يده واخذها وادخلها عنده الى الفلك.	9 ולא מצאה היונה מנוח לכף רגלה ותשב אליו אל התבה כי מים על פני כל הארץ וישלח ידו ויקחה ויבא אתה אליו אל התבה
10 فلبث ايضا سبعة ايام أخر وعاد فارسل الحمامة من الفلك.	10 ויחל עוד שבעת ימים אחרים ויסף שלח את היונה מן התבה
11 فأتت اليه الحمامة عند المساء واذا ورقة زيتون خضراء في فمها. فعلم نوح ان المياه قد قلّت عن الارض.	11 ותבא אליו היונה לעת ערב והנה עלה זית טרף בפיה וידע נח כי קלו המים מעל הארץ
12 فلبث ايضا سبعة ايام أخر وارسل الحمامة فلم تعد ترجع اليه ايضا	12 וייחל עוד שבעת ימים אחרים וישלח את היונה ולא יספה שוב אליו עוד
13 وكان في السنة الواحدة والست مئة في الشهر الاول في اوّل الشهر ان المياه نشفت عن الارض. فكشف نوح الغطاء عن الفلك ونظر فاذا وجه الارض قد نشف.	13 ויהי באחת ושש מאות שנה בראשון באחד לחדש חרבו המים מעל הארץ ויסר נח את מכסה התבה וירא והנה חרבו פני האדמה
14 وفي الشهر الثاني في اليوم السابع والعشرين من الشهر جفّت الارض	14 ובחדש השני בשבעה ועשרים יום לחדש יבשה הארץ
15 وكلم الله نوحا قائلا.	15 וידבר אלהים אל נח לאמר
16 اخرج من الفلك انت وامرأتك وبنوك ونساء بنيك معك.	16 צא מן התבה אתה ואשתך ובניך ונשי בניך אתך
17 وكل الحيوانات التي معك من كل ذي جسد الطيور والبهائم وكل الدبابات التي تدب على الارض اخرجها معك. ولتتوالد في الارض وتثمر وتكثر على الارض.	17 כל החיה אשר אתך מכל בשר בעוף ובבהמה ובכל הרמש הרמש על הארץ הוצא אתך ושרצו בארץ ופרו ורבו על הארץ
18 فخرج نوح وبنوه وامرأته ونساء بنيه معه.	18 ויצא נח ובניו ואשתו ונשי בניו אתו
19 وكل الحيوانات كل الدبابات وكل الطيور كل ما يدبّ على الارض كانواعها خرجت من الفلك	19 כל החיה כל הרמש וכל העוף כל רומש על הארץ למשפחתיהם יצאו מן התבה
20 وبنى نوح مذبحا للرب. واخذ من كل البهائم الطاهرة ومن كل الطيور الطاهرة واصعد محرقات على المذبح.	20 ויבן נח מזבח ליהוה ויקח מכל הבהמה הטהורה ומכל העוף הטהר ויעל עלת במזבח
21 فتنسم الرب رائحة الرضا. وقال الرب في قلبه لا اعود العن الارض ايضا من اجل الانسان لان تصوّر قلب الانسان شرير منذ حداثته. ولا اعود ايضا أميت كل حيّ كما فعلت.	21 וירח יהוה את ריח הניחח ויאמר יהוה אל לבו לא אסף לקלל עוד את האדמה בעבור האדם כי יצר לב האדם רע מנעריו ולא אסף עוד להכות את כל חי כאשר עשיתי
22 مدة كل ايام الارض زرع وحصاد وبرد وحرّ وصيف وشتاء ونهار وليل لا تزال	22 עד כל ימי הארץ זרע וקציר וקר וחם וקיץ וחרף ויום ולילה לא ישבתו