1 Jacó pôs-se de novo a caminho e foi para a terra dos filhos do oriente. | 1 Profectus ergo Jacob venit in terram orientalem. |
2 Olhando em torno de si, viu no campo um poço junto do qual estavam deitados três rebanhos de ovelhas. Este poço servia de bebedouro para os rebanhos. Mas, sendo grande a pedra que cobria a abertura do poço | 2 Et vidit puteum in agro, tres quoque greges ovium accubantes juxta eum : nam ex illo adaquabantur pecora, et os ejus grandi lapide claudebatur. |
3 somente a removiam de cima quando todos os rebanhos fossem recolhidos. Davam então de beber aos animais e recolocavam a pedra no seu lugar. | 3 Morisque erat ut cunctis ovibus congregatis devolverent lapidem, et refectis gregibus rursum super os putei ponerent. |
4 Jacó disse aos pastores: "Meus irmãos, de, onde sois?" "Somos de Harã", responderam. | 4 Dixitque ad pastores : Fratres, unde estis ? Qui responderunt : De Haran. |
5 "Conheceis porventura Labão, filho de Nacor?" "Sim." | 5 Quos interrogans, Numquid, ait, nostis Laban filium Nachor ? Dixerunt : Novimus. |
6 "Como vai ele?" "Vai muito bem; e eis justamente sua filha Raquel que vem com o rebanho." | 6 Sanusne est ? inquit. Valet, inquiunt : et ecce Rachel filia ejus venit cum grege suo. |
7 "É ainda pleno dia, tornou Jacó, e não é hora de se recolherem os rebanhos. Dai de beber às ovelhas e levai-as de novo ao pasto." | 7 Dixitque Jacob : Adhuc multum diei superest, nec est tempus ut reducantur ad caulas greges : date ante potum ovibus, et sic eas ad pastum reducite. |
8 "Não o podemos, responderam eles, antes que todos os rebanhos estejam reunidos. Tiramos então a pedra de cima do poço e damos de beber aos animais." | 8 Qui responderunt : Non possumus, donec omnia pecora congregentur, et amoveamus lapidem de ore putei, ut adaquemus greges. |
9 Falava ainda com eles, quando chegou Raquel com o rebanho do seu pai, porque era pastora. | 9 Adhuc loquebantur, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui : nam gregem ipsa pascebat. |
10 Logo que Jacó viu Raquel, filha de Labão, irmão de sua mãe, aproximou-se, rolou a pedra de cima da boca do poço e deu de beber às ovelhas de Labão. | 10 Quam cum vidisset Jacob, et sciret consobrinam suam, ovesque Laban avunculi sui, amovit lapidem quo puteus claudebatur. |
11 Depois beijou Raquel e pôs-se a chorar. | 11 Et adaquato grege, osculatus est eam : et elevata voce flevit, |
12 Contou-lhe que era parente de seu pai e filho de Rebeca; e ela correu a anunciar isto ao seu pai. | 12 et indicavit ei quod frater esset patris sui, et filius Rebeccæ : at illa festinans nuntiavit patri suo. |
13 Tendo Labão ouvido falar de Jacó, filho de sua irmã, correu-lhe ao encontro, abraçou-o, beijou-o e o conduziu à sua casa. Jacó contou-lhe tudo o que se tinha passado, | 13 Qui cum audisset venisse Jacob filium sororis suæ, cucurrit obviam ei : complexusque eum, et in oscula ruens, duxit in domum suam. Auditis autem causis itineris, |
14 e Labão disse-lhe: "Sim, tu és de meus ossos e de minha carne." Jacó ficou em casa dele um mês inteiro. | 14 respondit : Os meum es, et caro mea. Et postquam impleti sunt dies mensis unius, |
15 E Labão disse-lhe: "Acaso, porque és meu parente, servir-me-ás de. raça? Dize-me que salário queres." | 15 dixit ei : Num quia frater meus es, gratis servies mihi ? dic quid mercedis accipias.
|
16 Ora, Labão tinha duas filhas: a mais velha chamava-se Lia, e a mais nova Raquel. | 16 Habebat vero duas filias : nomen majoris Lia, minor vero appellabatur Rachel. |
17 Lia tinha os olhos embaciados, e Raquel era bela de talhe e rosto. | 17 Sed Lia lippis erat oculis : Rachel decora facie, et venusto aspectu. |
18 Jacó, que amava Raquel, disse a Labão: "Eu te servirei sete anos por Raquel tua filha mais nova." | 18 Quam diligens Jacob, ait : Serviam tibi pro Rachel filia tua minore, septem annis. |
19 "E melhor, respondeu Labão, dá-la a ti que a outro: fica comigo." | 19 Respondit Laban : Melius est ut tibi eam dem quam alteri viro : mane apud me. |
20 Assim, Jacó serviu por Raquel sete anos, que lhe pareceram dias, tão grande era o amor que lhe tinha. | 20 Servivit ergo Jacob pro Rachel septem annis : et videbantur illi pauci dies præ amoris magnitudine. |
21 Disse, pois, a Labão: "Dá-me minha mulher, porque está completo o meu tempo e quero desposá-la." | 21 Dixitque ad Laban : Da mihi uxorem meam : quia jam tempus impletum est, ut ingrediar ad illam. |
22 Labão reuniu. todos os habitantes do lugar e deu um banquete. | 22 Qui vocatis multis amicorum turbis ad convivium, fecit nuptias. |
23 Mas, à noite, conduziu, Lia a Jacó, que se uniu com ela. | 23 Et vespere Liam filiam suam introduxit ad eum, |
24 E deu à sua filha Lia, sua escrava Zelfa. | 24 dans ancillam filiæ, Zelpham nomine. Ad quam cum ex more Jacob fuisset ingressus, facto mane vidit Liam : |
25 Pela manhã, viu Jacó que tinha ficado com Lia. E disse a Labão: "Que me fizeste? Não foi por Raquel que te servi? Por que me enganaste?" | 25 et dixit ad socerum suum : Quid est quod facere voluisti ? nonne pro Rachel servivi tibi ? quare imposuisti mihi ? |
26 "Aqui, respondeu Labão, não é costume casar a mais nova antes da mais velha. | 26 Respondit Laban : Non est in loco nostro consuetudinis, ut minores ante tradamus ad nuptias. |
27 Acaba a semana com esta, e depois te darei também sua irmã, na condição que me sirvas ainda sete anos." | 27 Imple hebdomadam dierum hujus copulæ : et hanc quoque dabo tibi pro opere quo serviturus es mihi septem annis aliis. |
28 Assim fez Jacó: acabou a semana com Lia, e depois lhe deu Labão por mulher sua filha Raquel, | 28 Acquievit placito : et hebdomada transacta, Rachel duxit uxorem : |
29 dando por serva a Raquel sua escrava Bala. | 29 cui pater servam Balam tradiderat. |
30 Jacó uniu-se também a Raquel, a quem amou mais do que a Lia. E serviu ainda por sete anos em casa de Labão. | 30 Tandemque potitus optatis nuptiis, amorem sequentis priori prætulit, serviens apud eum septem annis aliis.
|
31 O Senhor, vendo que Lia era desprezada, tornou-a fecunda enquanto Raquel permanecia estéril. | 31 Videns autem Dominus quod despiceret Liam, aperuit vulvam ejus, sorore sterili permanente. |
32 Lia concebeu e deu à luz um filho, ao qual chamou Rubem, "porque, dizia ela, o Senhor olhou minha aflição; agora meu marido me amará". | 32 Quæ conceptum genuit filium, vocavitque nomen ejus Ruben, dicens : Vidit Dominus humilitatem meam : nunc amabit me vir meus. |
33 Concebeu de novo e deu à luz outro filho. "O Senhor, disse ela, vendo que era desdenhada, deu-me ainda este." E pôs-lhe o nome de Simeão. | 33 Rursumque concepit et peperit filium, et ait : Quoniam audivit me Dominus haberi contemptui, dedit etiam istum mihi ; vocavitque nomen ejus Simeon. |
34 Concebeu ainda e deu à luz mais um filho. "Desta vez, disse ela, meu marido se apegará a mim, porque já lhe dei à luz três filhos." Por isso deu-lhe o nome de Levi. | 34 Concepitque tertio, et genuit alium filium : dixitque : Nunc quoque copulabitur mihi maritus meus : eo quod pepererim ei tres filios : et idcirco appellavit nomen ejus Levi. |
35 Concebeu ainda e deu à luz um filho. E disse: "Desta vez, louvarei ao Senhor." E chamou-o Judá. Depois cessou de ter filhos. | 35 Quarto concepit, et peperit filium, et ait : Modo confitebor Domino, et ob hoc vocavit eum Judam : cessavitque parere. |