Psalms 102

CATHOLIC PUBLIC DOMAIN	GREEK BIBLE
1 To David himself. Bless the Lord, O my soul, and bless his holy name, all that is within me.	1 Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου.>> Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.
2 Bless the Lord, O my soul, and do not forget all his recompenses.	2 Μη κρυψης το προσωπον σου απ' εμου? καθ' ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου? καθ' ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.
3 He forgives all your iniquities. He heals all your infirmities.	3 Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.
4 He redeems your life from destruction. He crowns you with mercy and compassion.	4 Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.
5 He satisfies your desire with good things. Your youth will be renewed like that of the eagle.	5 Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.
6 The Lord accomplishes mercies, and his judgment is for all who patiently endure injuries.	6 Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος? εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.
7 He has made his ways known to Moses, his will to the sons of Israel.	7 Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.
8 The Lord is compassionate and merciful, patient and full of mercy.	8 Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου? οι μαινομενοι ομνυουσι κατ' εμου.
9 He will not be angry forever, and he will not threaten for eternity.	9 Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,
10 He has not dealt with us according to our sins, and he has not repaid us according to our iniquities.	10 Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου? διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.
11 For according to the height of the heavens above the earth, so has he reinforced his mercy toward those who fear him.	11 Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.
12 As far as the east is from the west, so far has he removed our iniquities from us.	12 Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.
13 As a father is compassionate to his sons, so has the Lord been compassionate to those who fear him.	13 Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων? διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.
14 For he knows our form. He has called to mind that we are dust.	14 Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.
15 Man: his days are like hay. Like the flower of the field, so will he flourish.	15 Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.
16 For the spirit in him will pass away, and it will not remain, and he will know his place no longer.	16 Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.
17 But the mercy of the Lord is from eternity, and even unto eternity, upon those who fear him. And his justice is with the sons of the sons,	17 Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.
18 with those who serve his covenant and have been mindful of his commandments by doing them.	18 Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην? και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.
19 The Lord has prepared his throne in heaven, and his kingdom will rule over all.	19 Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,
20 Bless the Lord, all you his Angels: powerful in virtue, doing his word, in order to heed the voice of his discourse.	20 δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον?
21 Bless the Lord, all his hosts: his ministers who do his will.	21 δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,
22 Bless the Lord, all his works: in every place of his dominion. Bless the Lord, O my soul.	22 οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.
	23 Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου? συνετεμε τας ημερας μου.
	24 Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου? τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.
	25 Κατ' αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.
	26 Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις? και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη? ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη?
	27 συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.
	28 Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.