Job 17

NEW JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 My breathing is growing weaker and the gravediggers are gathering for me.	1 Το πνευμα μου φθειρεται, αι ημεραι μου σβυνονται, οι ταφοι ειναι ετοιμοι δι' εμε.
2 Scoffers are my only companions, their harshness haunts my nights.	2 Δεν ειναι χλευασται πλησιον μου; και δεν διανυκτερευει ο οφθαλμος μου εν ταις πικριαις αυτων;
3 So you must go bail for me to yourself, for which of them cares to clap his hand on mine?	3 Ασφαλισον με, δεομαι? γενου εις εμε εγγυητης πλησιον σου? τις ηθελεν εγγυηθη εις εμε;
4 For you have shut their hearts to reason, hence not a hand is lifted.	4 Διοτι συ εκρυψας την καρδιαν αυτων απο συνεσεως? δια τουτο δεν θελεις υψωσει αυτους.
5 Just so is a man who invites his friends to share his property while the eyes of his own childrenlanguish.	5 Του λαλουντος με απατην προς τους φιλους, και οι οφθαλμοι των τεκνων αυτου θελουσι τηκεσθαι.
6 I have become a byword among foreigners, and a creature on whose face to spit,	6 Και με κατεστησε παροιμιαν των λαων? και ενωπιον αυτων κατεσταθην ονειδος.
7 since I am nearly blind with grief and my limbs are reduced to a shadow.	7 Και ο οφθαλμος μου εμαρανθη υπο της θλιψεως, και παντα τα μελη μου εγειναν ως σκια.
8 Any honest person is appal ed at the sight, the innocent is indignant at the sinner.	8 Οι ευθεις θελουσι θαυμασει εις τουτο, και ο αθωος θελει διεγερθη κατα του υποκριτου.
9 Anyone upright grows stronger step by step: and anyone whose hands are clean grows ever in vigour!	9 Ο δε δικαιος θελει κρατει την οδον αυτου, και ο καθαρος τας χειρας θελει επαυξησει την δυναμιν αυτου.
10 Come on then, al of you, back to the attack! I shall not find one wise man among you!	10 σεις δε παντες επιστραφητε, και ελθετε τωρα? διοτι ουδενα συνετον θελω ευρει μεταξυ σας.
11 My days are over, so are my plans, my heart-strings are broken;	11 Αι ημεραι μου παρηλθον, εκοπησαν οι σκοποι μου, αι επιθυμιαι της καρδιας μου.
12 yet they would have me believe that night is day, that light to dispel the darkness is at hand,	12 Την νυκτα μετεβαλον εις ημεραν? το φως ειναι πλησιον του σκοτους.
13 when al I want, in fact, is to dwel in Sheol and in that darkness there to make my bed!	13 Εαν προσμενω, ο ταφος ειναι η κατοικια μου? εστρωσα την κλινην μου εν τω σκοτει.
14 To the tomb, I cry, 'You are my father!' -- to the worm, 'You are my mother-you, my sister!'	14 Εβοησα προς την φθοραν, Εισαι, πατηρ μου? προς τον σκωληκα, Μητηρ μου και αδελφη μου εισαι.
15 Where then is my hope? Who can see any happiness for me?	15 Και που τωρα η ελπις μου; και την ελπιδα μου τις θελει ιδει;
16 unless they come down to Sheol with me, all of us sinking into the dust together?	16 εις το βαθος του αδου θελει καταβη? βεβαιως θελει αναπαυθη μετ' εμου εν τω χωματι.