1 εν τη ημερα εκεινη εσται πας τοπος διανοιγομενος εν τω οικω δαυιδ | 1 In quello dì sarà la casa di David come fonte manifesta alli abitatori di Ierusalem, nella purgazione del peccatore e della femina che abbia partorito. |
2 και εσται εν τη ημερα εκεινη λεγει κυριος εξολεθρευσω τα ονοματα των ειδωλων απο της γης και ουκετι εσται αυτων μνεια και τους ψευδοπροφητας και το πνευμα το ακαθαρτον εξαρω απο της γης | 2 E sarà in quello dì, dice lo Signore delli esèrciti; io dispergerò li nomi delli idoli della terra, e non ?ne sarà più memoria; e trarrò via della terra li falsi profeti e li spiriti non puri. |
3 και εσται εαν προφητευση ανθρωπος ετι και ερει προς αυτον ο πατηρ αυτου και η μητηρ αυτου οι γεννησαντες αυτον ου ζηση οτι ψευδη ελαλησας επ' ονοματι κυριου και συμποδιουσιν αυτον ο πατηρ αυτου και η μητηρ αυτου οι γεννησαντες αυτον εν τω προφητευειν αυτον | 3 E sarà, che quando alcuno (profeta) profetarà più, dirà a lui lo suo padre e la sua madre che lo generarono tu non viverai, però che tu hai parlato menzogna nel nome di Dio; e trafiggerannolo lo suo padre e la sua madre, che furono suoi genitori, quando egli averà profetato. |
4 και εσται εν τη ημερα εκεινη καταισχυνθησονται οι προφηται εκαστος εκ της ορασεως αυτου εν τω προφητευειν αυτον και ενδυσονται δερριν τριχινην ανθ' ων εψευσαντο | 4 E in quello dì sarà che saranno confusi li profeti, ciascuno per la sua visione, quando averà profetato; e non si vestirà di pallio di sacco per mentire. |
5 και ερει ουκ ειμι προφητης εγω διοτι ανθρωπος εργαζομενος την γην εγω ειμι οτι ανθρωπος εγεννησεν με εκ νεοτητος μου | 5 Ma dirà io non sono profeta, anzi sono uomo lavoratore; però che Adam sì è lo mio esempio nella mia giovinezza. |
6 και ερω προς αυτον τι αι πληγαι αυται ανα μεσον των χειρων σου και ερει ας επληγην εν τω οικω τω αγαπητω μου | 6 E sarà detto a lui: che sono queste piaghe che sono in mezzo delle tue mani? E dirà: da costoro sono stato così concio nelle loro case, i quali amavano me (ardentemente). |
7 ρομφαια εξεγερθητι επι τους ποιμενας μου και επ' ανδρα πολιτην μου λεγει κυριος παντοκρατωρ παταξατε τους ποιμενας και εκσπασατε τα προβατα και επαξω την χειρα μου επι τους ποιμενας | 7 Risuscita, o coltello tagliente da due lati, sopra li miei pastori, e sopra l' uomo (che fa e) che s' accosta a me, dice Iddio delli esèrciti; percuoti lo pastore, e le pecore saranno disperse; e convertirò la mia mano a' piccolini. |
8 και εσται εν παση τη γη λεγει κυριος τα δυο μερη εξολεθρευθησεται και εκλειψει το δε τριτον υπολειφθησεται εν αυτη | 8 E saranno in ogni terra, dice lo Signore; e le due parti saranno disperse in lei, e verranno meno; e la terza parte sarà lasciata in lei. |
9 και διαξω το τριτον δια πυρος και πυρωσω αυτους ως πυρουται το αργυριον και δοκιμω αυτους ως δοκιμαζεται το χρυσιον αυτος επικαλεσεται το ονομα μου καγω επακουσομαι αυτω και ερω λαος μου ουτος εστιν και αυτος ερει κυριος ο θεος μου | 9 Io menerò la terza parte per lo fuoco, e scalderolli come si scalda l' argento, e proverolli sì come si prova l'oro. Elli chiamerà lo mio nome, e io lo esaudirò. E dirò: tu se' mio popolo, ed egli dirà: Signore mio Iddio. |