ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 1

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 ορασις ην ειδεν ησαιας υιος αμως ην ειδεν κατα της ιουδαιας και κατα ιερουσαλημ εν βασιλεια οζιου και ιωαθαμ και αχαζ και εζεκιου οι εβασιλευσαν της ιουδαιας	1 Vision d’Isaïe, fils d’Amos, au sujet de Juda et de Jérusalem; il reçut ces visions au temps d’Ozias, de Yotam, d’Akaz et d’Ézékias, rois de Juda.
2 ακουε ουρανε και ενωτιζου γη οτι κυριος ελαλησεν υιους εγεννησα και υψωσα αυτοι δε με ηθετησαν	2 Que le ciel entende, et toi terre écoute: Yahvé parle. J’ai fait grandir des fils, je les ai élevés, mais ils se sont révoltés contre moi.
3 εγνω βους τον κτησαμενον και ονος την φατνην του κυριου αυτου ισραηλ δε με ουκ εγνω και ο λαος με ου συνηκεν	3 Le bœuf connaît son propriétaire et l’âne, la mangeoire de son maître, mais Israël ne me connaît pas; mon peuple ne comprend rien.
4 ουαι εθνος αμαρτωλον λαος πληρης αμαρτιων σπερμα πονηρον υιοι ανομοι εγκατελιπατε τον κυριον και παρωργισατε τον αγιον του ισραηλ	4 Malheur à cette nation qui fait le mal, ce peuple chargé de péchés; c’est une race de malfaiteurs, ce sont des fils égarés! Ils ont abandonné Yahvé, méprisé le Saint d’Israël.
5 τι ετι πληγητε προστιθεντες ανομιαν πασα κεφαλη εις πονον και πασα καρδια εις λυπην	5 Où pourrait-on vous frapper encore, si vous continuez dans votre révolte? Toute la tête est malade, le cœur bien mal en point.
6 απο ποδων εως κεφαλης ουτε τραυμα ουτε μωλωψ ουτε πληγη φλεγμαινουσα ουκ εστιν μαλαγμα επιθειναι ουτε ελαιον ουτε καταδεσμους	6 De la plante des pieds jusqu’à la tête, plus rien n’est bon, ce ne sont que blessures, plaies et coups, qui n’ont été ni bandés, ni pansés, ni soignés avec de l’huile.
7 η γη υμων ερημος αι πολεις υμων πυρικαυστοι την χωραν υμων ενωπιον υμων αλλοτριοι κατεσθιουσιν αυτην και ηρημωται κατεστραμμενη υπο λαων αλλοτριων	7 Votre terre est là dévastée, vos villes ravagées par le feu, l’étranger sous vos yeux en dévore les fruits; vous vivez sur des ruines comme Sodome.
8 εγκαταλειφθησεται η θυγατηρ σιων ως σκηνη εν αμπελωνι και ως οπωροφυλακιον εν σικυηρατω ως πολις πολιορκουμενη	8 Ils ont laissé la fille de Sion pareille à une cabane au milieu d’une vigne, comme une hutte dans un champ de melons, comme une ville assiégée.
9 και ει μη κυριος σαβαωθ εγκατελιπεν ημιν σπερμα ως σοδομα αν εγενηθημεν και ως γομορρα αν ωμοιωθημεν	9 Si Yahvé Sabaot ne nous avait laissé un petit reste, nous serions comme Sodome, semblables à Gomorrhe.
10 ακουσατε λογον κυριου αρχοντες σοδομων προσεχετε νομον θεου λαος γομορρας	10 Entendez la Parole de Yahvé, chefs de Sodome, écoutez l’enseignement de notre Dieu, peuple de Gomorrhe!
11 τι μοι πληθος των θυσιων υμων λεγει κυριος πληρης ειμι ολοκαυτωματων κριων και στεαρ αρνων και αιμα ταυρων και τραγων ου βουλομαι	11 Que m’importent tous ces sacrifices? - dit Yahvé, j’en ai assez des holocaustes de taureaux et de la graisse des veaux, je ne prends pas plaisir au sang des taureaux, des agneaux et des boucs.
12 ουδ' εαν ερχησθε οφθηναι μοι τις γαρ εξεζητησεν ταυτα εκ των χειρων υμων πατειν την αυλην μου	12 Vous venez vous présenter devant moi, vous fréquentez les cours de mon Temple, mais qui vous l’a demandé?
13 ου προσθησεσθε εαν φερητε σεμιδαλιν ματαιον θυμιαμα βδελυγμα μοι εστιν τας νουμηνιας υμων και τα σαββατα και ημεραν μεγαλην ουκ ανεχομαι νηστειαν και αργιαν	13 Arrêtez ces offrandes qui ne sont pas vraies! Je suis dégoûté de l’encens, des nouvelles lunes et des sabbats; je ne supporte plus vos assemblées, votre hypocrisie et vos fêtes.
14 και τας νουμηνιας υμων και τας εορτας υμων μισει η ψυχη μου εγενηθητε μοι εις πλησμονην ουκετι ανησω τας αμαρτιας υμων	14 Je déteste vos nouvelles lunes, vos réunions; elles sont pour moi un fardeau, je ne les supporte plus.
15 οταν τας χειρας εκτεινητε προς με αποστρεψω τους οφθαλμους μου αφ' υμων και εαν πληθυνητε την δεησιν ουκ εισακουσομαι υμων αι γαρ χειρες υμων αιματος πληρεις	15 Lorsque vous chantez vos psaumes, je me détourne et je ferme les yeux. Vous pouvez multiplier vos prières, moi je n’écoute pas, car vos mains sont pleines de sang.
16 λουσασθε καθαροι γενεσθε αφελετε τας πονηριας απο των ψυχων υμων απεναντι των οφθαλμων μου παυσασθε απο των πονηριων υμων	16 Lavez-vous donc, purifiez-vous! Enlevez de devant moi vos mauvaises actions! Cessez de faire le mal
17 μαθετε καλον ποιειν εκζητησατε κρισιν ρυσασθε αδικουμενον κρινατε ορφανω και δικαιωσατε χηραν	17 et apprenez à faire le bien, cherchez la justice, reprenez le brutal. Faites justice à l’orphelin, défendez la veuve.
18 και δευτε και διελεγχθωμεν λεγει κυριος και εαν ωσιν αι αμαρτιαι υμων ως φοινικουν ως χιονα λευκανω εαν δε ωσιν ως κοκκινον ως εριον λευκανω	18 Allez, discutons, dit Yahvé. Si vos fautes sont rouges comme l’écarlate, elles deviendront blanches comme la neige. Si elles sont rouges comme la pourpre, elles deviendront comme la laine.
19 και εαν θελητε και εισακουσητε μου τα αγαθα της γης φαγεσθε	19 Si vous le voulez bien, si vous m’écoutez, vous mangerez les bonnes choses du pays;
20 εαν δε μη θελητε μηδε εισακουσητε μου μαχαιρα υμας κατεδεται το γαρ στομα κυριου ελαλησεν ταυτα	20 mais si vous refusez, si vous vous révoltez, c’est l’épée qui vous mangera. Oui, la bouche de Yahvé a parlé!
21 πως εγενετο πορνη πολις πιστη σιων πληρης κρισεως εν η δικαιοσυνη εκοιμηθη εν αυτη νυν δε φονευται	21 Comment la Cité fidèle s’est-elle faite prostituée, cette cité du droit, demeure de la justice? Maintenant on n’y trouve que des assassins.
22 το αργυριον υμων αδοκιμον οι καπηλοι σου μισγουσι τον οινον υδατι	22 Ton argent s’est changé en ordures, ton vin en eau.
23 οι αρχοντες σου απειθουσιν κοινωνοι κλεπτων αγαπωντες δωρα διωκοντες ανταποδομα ορφανοις ου κρινοντες και κρισιν χηρων ου προσεχοντες	23 Tes princes sont des rebelles, amis des brigands, ils aiment les pots-de-vin et courent après les cadeaux. Ils ne font pas justice à l’orphelin et n’entendent pas la cause de la veuve.
24 δια τουτο ταδε λεγει ο δεσποτης κυριος σαβαωθ ουαι οι ισχυοντες ισραηλ ου παυσεται γαρ μου ο θυμος εν τοις υπεναντιοις και κρισιν εκ των εχθρων μου ποιησω	24 Voici la sentence du Seigneur, Yahvé Sabaot, le Fort d’Israël! Je mettrai au pas mes adversaires et je me vengerai de mes ennemis!
25 και επαξω την χειρα μου επι σε και πυρωσω σε εις καθαρον τους δε απειθουντας απολεσω και αφελω παντας ανομους απο σου και παντας υπερηφανους ταπεινωσω	25 Je tournerai ma main contre toi; tes impuretés, je les brûlerai à la soude, je balaierai tous tes déchets.
26 και επιστησω τους κριτας σου ως το προτερον και τους συμβουλους σου ως το απ' αρχης και μετα ταυτα κληθηση πολις δικαιοσυνης μητροπολις πιστη σιων	26 Tes juges redeviendront comme ceux d’autrefois, tes conseillers, comme dans les premiers temps: alors on t’appellera Ville-de-la-Justice, Cité-Fidèle.
27 μετα γαρ κριματος σωθησεται η αιχμαλωσια αυτης και μετα ελεημοσυνης	27 La délivrance de Sion passera par un jugement, et ce sont les justes qui resteront.
28 και συντριβησονται οι ανομοι και οι αμαρτωλοι αμα και οι εγκαταλειποντες τον κυριον συντελεσθησονται	28 Mais les pécheurs, les rebelles, périront ensemble, ceux qui abandonnent Yahvé seront exterminés.
29 διοτι αισχυνθησονται επι τοις ειδωλοις αυτων α αυτοι ηβουλοντο και επησχυνθησαν επι τοις κηποις αυτων α επεθυμησαν	29 Alors vous aurez honte des arbres sacrés que vous aimez tant, vous rougirez des jardins sacrés qui vous plaisent.
30 εσονται γαρ ως τερεβινθος αποβεβληκυια τα φυλλα και ως παραδεισος υδωρ μη εχων	30 Vous serez comme l’arbre dont la feuille est tombée, comme un jardin qui n’est plus arrosé.
31 και εσται η ισχυς αυτων ως καλαμη στιππυου και αι εργασιαι αυτων ως σπινθηρες πυρος και κατακαυθησονται οι ανομοι και οι αμαρτωλοι αμα και ουκ εσται ο σβεσων	31 L’homme important sera comme une mèche, et son œuvre sera l’étincelle; tous les deux brûleront ensemble et personne n’éteindra.