ΑΣΜΑ - Cantico - Canticle of Canticles 4

LXX	JERUSALEM
1 ιδου ει καλη η πλησιον μου ιδου ει καλη οφθαλμοι σου περιστεραι εκτος της σιωπησεως σου τριχωμα σου ως αγελαι των αιγων αι απεκαλυφθησαν απο του γαλααδ	1 Que tu es belle, ma bien-aimée, que tu es belle! Tes yeux sont des colombes, derrière ton voile, tescheveux comme un troupeau de chèvres, ondulant sur les pentes du mont Galaad.
2 οδοντες σου ως αγελαι των κεκαρμενων αι ανεβησαν απο του λουτρου αι πασαι διδυμευουσαι και ατεκνουσα ουκ εστιν εν αυταις	2 Tes dents, un troupeau de brebis à tondre qui remontent du bain. Chacune a sa jumelle et nulle n'enest privée.
3 ως σπαρτιον το κοκκινον χειλη σου και η λαλια σου ωραια ως λεπυρον της ροας μηλον σου εκτος της σιωπησεως σου	3 Tes lèvres, un fil d'écarlate, et tes discours sont ravissants. Tes joues, des moitiés de grenades,derrière ton voile.
4 ως πυργος δαυιδ τραχηλος σου ο ωκοδομημενος εις θαλπιωθ χιλιοι θυρεοι κρεμανται επ' αυτον πασαι βολιδες των δυνατων	4 Ton cou, la tour de David, bâtie par assises. Mille rondaches y sont suspendues, tous les boucliersdes preux.
5 δυο μαστοι σου ως δυο νεβροι διδυμοι δορκαδος οι νεμομενοι εν κρινοις	5 Tes deux seins, deux faons, jumeaux d'une gazelle, qui paissent parmi les lis.
6 εως ου διαπνευση η ημερα και κινηθωσιν αι σκιαι πορευσομαι εμαυτω προς το ορος της σμυρνης και προς τον βουνον του λιβανου	6 Avant que souffle la brise du jour et que s'enfuient les ombres, j'irai à la montagne de la myrrhe, àla colline de l'encens.
7 ολη καλη ει η πλησιον μου και μωμος ουκ εστιν εν σοι	7 Tu es toute belle, ma bien-aimée, et sans tache aucune!
8 δευρο απο λιβανου νυμφη δευρο απο λιβανου ελευση και διελευση απο αρχης πιστεως απο κεφαλης σανιρ και ερμων απο μανδρων λεοντων απο ορεων παρδαλεων	8 Viens du Liban, ô fiancée, viens du Liban, fais ton entrée. Abaisse tes regards, des cimes del'Amana, des cimes du Sanir et de l'Hermon, repaire des lions, montagnes des léopards.
9 εκαρδιωσας ημας αδελφη μου νυμφη εκαρδιωσας ημας ενι απο οφθαλμων σου εν μια ενθεματι τραχηλων σου	9 Tu me fais perdre le sens, ma soeur, ô fiancée, tu me fais perdre le sens par un seul de tes regards,par un anneau de ton collier!
10 τι εκαλλιωθησαν μαστοι σου αδελφη μου νυμφη τι εκαλλιωθησαν μαστοι σου απο οινου και οσμη ιματιων σου υπερ παντα τα αρωματα	10 Que ton amour a de charmes, ma soeur, ô fiancée. Que ton amour est délicieux, plus que le vin!Et l'arôme de tes parfums, plus que tous les baumes!
11 κηριον αποσταζουσιν χειλη σου νυμφη μελι και γαλα υπο την γλωσσαν σου και οσμη ιματιων σου ως οσμη λιβανου	11 Tes lèvres, ô fiancée, distillent le miel vierge. Le miel et le lait sont sous ta langue; et le parfumde tes vêtements est comme le parfum du Liban.
12 κηπος κεκλεισμενος αδελφη μου νυμφη κηπος κεκλεισμενος πηγη εσφραγισμενη	12 Elle est un jardin bien clos, ma soeur, ô fiancée; un jardin bien clos, une source scellée.
13 αποστολαι σου παραδεισος ροων μετα καρπου ακροδρυων κυπροι μετα ναρδων	13 Tes jets font un verger de grenadiers, avec les fruits les plus exquis:
14 ναρδος και κροκος καλαμος και κινναμωμον μετα παντων ξυλων του λιβανου σμυρνα αλωθ μετα παντων πρωτων μυρων	14 le nard et le safran, le roseau odorant et le cinnamome, avec tous les arbres à encens; la myrrhe etl'aloès, avec les plus fins arômes.
15 πηγη κηπων φρεαρ υδατος ζωντος και ροιζουντος απο του λιβανου	15 Source des jardins, puits d'eaux vives, ruissellement du Liban!
16 εξεγερθητι βορρα και ερχου νοτε διαπνευσον κηπον μου και ρευσατωσαν αρωματα μου καταβητω αδελφιδος μου εις κηπον αυτου και φαγετω καρπον ακροδρυων αυτου	16 Lève-toi, aquilon, accours, autan! Soufflez sur mon jardin, qu'il distille ses aromates! Que monbien-aimé entre dans son jardin, et qu'il en goûte les fruits délicieux!