ΑΣΜΑ - Cantico - Canticle of Canticles 2
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LXX | BIBLIA |
---|---|
1 εγω ανθος του πεδιου κρινον των κοιλαδων | 1 - Yo soy el narciso de Sarón, el lirio de los valles. |
2 ως κρινον εν μεσω ακανθων ουτως η πλησιον μου ανα μεσον των θυγατερων | 2 - Como el lirio entre los cardos, así mi amada entre las mozas. |
3 ως μηλον εν τοις ξυλοις του δρυμου ουτως αδελφιδος μου ανα μεσον των υιων εν τη σκια αυτου επεθυμησα και εκαθισα και καρπος αυτου γλυκυς εν λαρυγγι μου | 3 - Como el manzano entre los árboles silvestres, así mi amado entre los mozos. A su sombra apetecida estoy sentada, y su fruto me es dulce al paladar. |
4 εισαγαγετε με εις οικον του οινου ταξατε επ' εμε αγαπην | 4 Me ha llevado a la bodega, y el pendón que enarbola sobre mí es Amor. |
5 στηρισατε με εν αμοραις στοιβασατε με εν μηλοις οτι τετρωμενη αγαπης εγω | 5 Confortadme con pasteles de pasas, con manzanas reanimadme, que enferma estoy de amor. |
6 ευωνυμος αυτου υπο την κεφαλην μου και η δεξια αυτου περιλημψεται με | 6 Su izquierda está bajo mi cabeza, y su diestra me abraza. |
7 ωρκισα υμας θυγατερες ιερουσαλημ εν ταις δυναμεσιν και εν ταις ισχυσεσιν του αγρου εαν εγειρητε και εξεγειρητε την αγαπην εως ου θεληση | 7 - Yo os conjuro, hijas de Jerusalén, por las gacelas, por las ciervas del campo, no despertéis, no desveléis al amor, hasta que le plazca. |
8 φωνη αδελφιδου μου ιδου ουτος ηκει πηδων επι τα ορη διαλλομενος επι τους βουνους | 8 ¡La voz de mi amado! Helo aquí que ya viene, saltando por los montes, brincando por los collados. |
9 ομοιος εστιν αδελφιδος μου τη δορκαδι η νεβρω ελαφων επι τα ορη βαιθηλ ιδου ουτος εστηκεν οπισω του τοιχου ημων παρακυπτων δια των θυριδων εκκυπτων δια των δικτυων | 9 Semejante es mi amado a una gacela, o un joven cervatillo. Vedle ya que se para detrás de nuestra cerca, mira por las ventanas, atisba por las rejas. |
10 αποκρινεται αδελφιδος μου και λεγει μοι αναστα ελθε η πλησιον μου καλη μου περιστερα μου | 10 Empieza a hablar mi amado, y me dice: «Levántate, amada mía, hermosa mía, y vente. |
11 οτι ιδου ο χειμων παρηλθεν ο υετος απηλθεν επορευθη εαυτω | 11 Porque, mira, ha pasado ya el invierno, han cesado las lluvias y se han ido. |
12 τα ανθη ωφθη εν τη γη καιρος της τομης εφθακεν φωνη του τρυγονος ηκουσθη εν τη γη ημων | 12 Aparecen las flores en la tierra, el tiempo de las canciones es llegado, se oye el arrullo de la tórtola en nuestra tierra. |
13 η συκη εξηνεγκεν ολυνθους αυτης αι αμπελοι κυπριζουσιν εδωκαν οσμην αναστα ελθε η πλησιον μου καλη μου περιστερα μου | 13 Echa la higuera sus yemas, y las viñas en cierne exhalan su fragancia. ¡Levántate, amada mía, hermosa mía, y vente! |
14 και ελθε συ περιστερα μου εν σκεπη της πετρας εχομενα του προτειχισματος δειξον μοι την οψιν σου και ακουτισον με την φωνην σου οτι η φωνη σου ηδεια και η οψις σου ωραια | 14 Paloma mía, en las grietas de la roca, en escarpados escondrijos, muéstrame tu semblante, déjame oír tu voz; porque tu voz es dulce, y gracioso tu semblante». |
15 πιασατε ημιν αλωπεκας μικρους αφανιζοντας αμπελωνας και αι αμπελοι ημων κυπριζουσιν | 15 Cazadnos las raposas, las pequeñas raposas que devastan las viñas, pues nuestras viñas están en flor. |
16 αδελφιδος μου εμοι καγω αυτω ο ποιμαινων εν τοις κρινοις | 16 Mi amado es para mí, y yo soy para mi amado: él pastorea entre los lirios. |
17 εως ου διαπνευση η ημερα και κινηθωσιν αι σκιαι αποστρεψον ομοιωθητι συ αδελφιδε μου τω δορκωνι η νεβρω ελαφων επι ορη κοιλωματων | 17 Antes que sople la brisa del día y se huyan las sombras, vuelve, sé semejante, amado mío, a una gacela o a un joven cervatillo por los montes de Béter. |