ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ - Qoelet - Ecclesiastes 10

LXX	VULGATA
1 μυιαι θανατουσαι σαπριουσιν σκευασιαν ελαιου ηδυσματος τιμιον ολιγον σοφιας υπερ δοξαν αφροσυνης μεγαλης	1 Muscæ morientes perdunt suavitatem unguenti. Pretiosior est sapientia et gloria, parva et ad tempus stultitia.
2 καρδια σοφου εις δεξιον αυτου και καρδια αφρονος εις αριστερον αυτου	2 Cor sapientis in dextera ejus, et cor stulti in sinistra illius.
3 και γε εν οδω οταν αφρων πορευηται καρδια αυτου υστερησει και α λογιειται παντα αφροσυνη εστιν	3 Sed et in via stultus ambulans, cum ipse insipiens sit, omnes stultos æstimat.
4 εαν πνευμα του εξουσιαζοντος αναβη επι σε τοπον σου μη αφης οτι ιαμα καταπαυσει αμαρτιας μεγαλας	4 Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te, locum tuum ne demiseris, quia curatio faciet cessare peccata maxima.
5 εστιν πονηρια ην ειδον υπο τον ηλιον ως ακουσιον ο εξηλθεν απο προσωπου του εξουσιαζοντος	5 Est malum quod vidi sub sole, quasi per errorem egrediens a facie principis :
6 εδοθη ο αφρων εν υψεσι μεγαλοις και πλουσιοι εν ταπεινω καθησονται	6 positum stultum in dignitate sublimi, et divites sedere deorsum.
7 ειδον δουλους εφ' ιππους και αρχοντας πορευομενους ως δουλους επι της γης	7 Vidi servos in equis, et principes ambulantes super terram quasi servos.
8 ο ορυσσων βοθρον εν αυτω εμπεσειται και καθαιρουντα φραγμον δηξεται αυτον οφις	8 Qui fodit foveam incidet in eam, et qui dissipat sepem mordebit eum coluber.
9 εξαιρων λιθους διαπονηθησεται εν αυτοις σχιζων ξυλα κινδυνευσει εν αυτοις	9 Qui transfert lapides affligetur in eis, et qui scindit ligna vulnerabitur ab eis.
10 εαν εκπεση το σιδηριον και αυτος προσωπον εταραξεν και δυναμεις δυναμωσει και περισσεια του ανδρειου σοφια	10 Si retusum fuerit ferrum, et hoc non ut prius, sed hebetatum fuerit, multo labore exacuetur, et post industriam sequetur sapientia.
11 εαν δακη ο οφις εν ου ψιθυρισμω και ουκ εστιν περισσεια τω επαδοντι	11 Si mordeat serpens in silentio, nihil eo minus habet qui occulte detrahit.
12 λογοι στοματος σοφου χαρις και χειλη αφρονος καταποντιουσιν αυτον	12 Verba oris sapientis gratia, et labia insipientis præcipitabunt eum ;
13 αρχη λογων στοματος αυτου αφροσονη και εσχατη στοματος αυτου περιφερεια πονηρα	13 initium verborum ejus stultitia, et novissimum oris illius error pessimus.
14 και ο αφρων πληθυνει λογους ουκ εγνω ο ανθρωπος τι το γενομενον και τι το εσομενον οπισω αυτου τις αναγγελει αυτω	14 Stultus verba multiplicat. Ignorat homo quid ante se fuerit ; et quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare ?
15 μοχθος των αφρονων κοπωσει αυτους ος ουκ εγνω του πορευθηναι εις πολιν	15 Labor stultorum affliget eos, qui nesciunt in urbem pergere.
16 ουαι σοι πολις ης ο βασιλευς σου νεωτερος και οι αρχοντες σου εν πρωια εσθιουσιν	16 Væ tibi, terra, cujus rex puer est, et cujus principes mane comedunt.
17 μακαρια συ γη ης ο βασιλευς σου υιος ελευθερων και οι αρχοντες σου προς καιρον φαγονται εν δυναμει και ουκ αισχυνθησονται	17 Beata terra cujus rex nobilis est, et cujus principes vescuntur in tempore suo, ad reficiendum, et non ad luxuriam.
18 εν οκνηριαις ταπεινωθησεται η δοκωσις και εν αργια χειρων σταξει η οικια	18 In pigritiis humiliabitur contignatio, et in infirmitate manuum perstillabit domus.
19 εις γελωτα ποιουσιν αρτον και οινος ευφραινει ζωντας και του αργυριου επακουσεται συν τα παντα	19 In risum faciunt panem et vinum ut epulentur viventes ; et pecuniæ obediunt omnia.
20 και γε εν συνειδησει σου βασιλεα μη καταραση και εν ταμιειοις κοιτωνων σου μη καταραση πλουσιον οτι πετεινον του ουρανου αποισει συν την φωνην και ο εχων τας πτερυγας απαγγελει λογον	20 In cogitatione tua regi ne detrahas, et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti : quia et aves cæli portabunt vocem tuam, et qui habet pennas annuntiabit sententiam.