ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 71

LXX	NOVA VULGATA
1 εις σαλωμων ο θεος το κριμα σου τω βασιλει δος και την δικαιοσυνην σου τω υιω του βασιλεως	1 In te, Domine, speravi, non confundar in aeternum.
2 κρινειν τον λαον σου εν δικαιοσυνη και τους πτωχους σου εν κρισει	2 In iustitia tua libera me et eripe me; inclina ad me aurem tuam et salva me.
3 αναλαβετω τα ορη ειρηνην τω λαω σου και οι βουνοι εν δικαιοσυνη	3 Esto mihi in rupem praesidii et in domum munitam, ut salvum me facias, quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu.
4 κρινει τους πτωχους του λαου και σωσει τους υιους των πενητων και ταπεινωσει συκοφαντην	4 Deus meus, eripe me de manu peccatoris et de manu contra legem agentis et iniqui.
5 και συμπαραμενει τω ηλιω και προ της σεληνης γενεας γενεων	5 Quoniam tu es exspectatio mea, Domine; Domine, spes mea a iuventute mea.
6 και καταβησεται ως υετος επι ποκον και ωσει σταγονες σταζουσαι επι την γην	6 Super te innixus sum ex utero, de ventre matris meae tu es susceptor meus; in te laus mea semper.
7 ανατελει εν ταις ημεραις αυτου δικαιοσυνη και πληθος ειρηνης εως ου ανταναιρεθη η σεληνη	7 Tamquam prodigium factus sum multis, et tu adiutor fortis. -
8 και κατακυριευσει απο θαλασσης εως θαλασσης και απο ποταμου εως περατων της οικουμενης	8 Repleatur os meum laude tua, tota die magnitudine tua.
9 ενωπιον αυτου προπεσουνται αιθιοπες και οι εχθροι αυτου χουν λειξουσιν	9 Ne proicias me in tempore senectutis; cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.
10 βασιλεις θαρσις και αι νησοι δωρα προσοισουσιν βασιλεις αραβων και σαβα δωρα προσαξουσιν	10 Quia dixerunt inimici mei mihi, et, qui observabant animam meam, consilium fecerunt in unum
11 και προσκυνησουσιν αυτω παντες οι βασιλεις παντα τα εθνη δουλευσουσιν αυτω	11 dicentes: “ Deus dereliquit eum! Persequimini et comprehendite eum, quia non est qui eripiat ”.
12 οτι ερρυσατο πτωχον εκ χειρος δυναστου και πενητα ω ουχ υπηρχεν βοηθος	12 Deus, ne elongeris a me; Deus meus, in auxilium meum festina.
13 φεισεται πτωχου και πενητος και ψυχας πενητων σωσει	13 Confundantur et deficiant adversantes animae meae; operiantur confusione et pudore, qui quaerunt mala mihi.
14 εκ τοκου και εξ αδικιας λυτρωσεται τας ψυχας αυτων και εντιμον το ονομα αυτων ενωπιον αυτου	14 Ego autem semper sperabo et adiciam super omnem laudem tuam.
15 και ζησεται και δοθησεται αυτω εκ του χρυσιου της αραβιας και προσευξονται περι αυτου δια παντος ολην την ημεραν ευλογησουσιν αυτον	15 Os meum annuntiabit iustitiam tuam, tota die salutare tuum: quae dinumerare nescivi.
16 εσται στηριγμα εν τη γη επ' ακρων των ορεων υπεραρθησεται υπερ τον λιβανον ο καρπος αυτου και εξανθησουσιν εκ πολεως ωσει χορτος της γης	16 Veniam ad potentias Domini; Domine, memorabor iustitiae tuae solius.
17 εστω το ονομα αυτου ευλογημενον εις τους αιωνας προ του ηλιου διαμενει το ονομα αυτου και ευλογηθησονται εν αυτω πασαι αι φυλαι της γης παντα τα εθνη μακαριουσιν αυτον	17 Deus, docuisti me a iuventute mea; et usque nunc annuntiabo mirabilia tua.
18 ευλογητος κυριος ο θεος ο θεος ισραηλ ο ποιων θαυμασια μονος	18 Et usque in senectam et senium, Deus, ne derelinquas me, donec annuntiem brachium tuum generationi omni, quae ventura est. Potentia tua
19 και ευλογητον το ονομα της δοξης αυτου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος και πληρωθησεται της δοξης αυτου πασα η γη γενοιτο γενοιτο	19 et iustitia tua, Deus, usque in altissima, qui fecisti magnalia: Deus, quis similis tibi?
20 εξελιπον οι υμνοι δαυιδ του υιου ιεσσαι	20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas; iterum vivificasti me et de abyssis terrae iterum reduxisti me.
	21 Multiplicabis magnitudinem meam et conversus consolaberis me.
	22 Nam et ego confitebor tibi in psalterio veritatem tuam, Deus meus; psallam tibi in cithara, Sanctus Israel.
	23 Exsultabunt labia mea, cum cantavero tibi, et anima mea, quam redemisti;
	24 sed et lingua mea tota die meditabitur iustitiam tuam, cum confusi et reveriti fuerint, qui quaerunt mala mihi.