Scrutatio

Sabato, 18 maggio 2024 - San Giovanni I papa ( Letture di oggi)

ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 103


font
LXXBIBBIA TINTORI
1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον κυριε ο θεος μου εμεγαλυνθης σφοδρα εξομολογησιν και ευπρεπειαν ενεδυσω1 (Di David). Anima mia, benedici il Signore. Signore Dio mio, tu sei oltremodo grande! Ti sei rivestito di gloria e di splendore,
2 αναβαλλομενος φως ως ιματιον εκτεινων τον ουρανον ωσει δερριν2 Ti sei coperto di luce come di un manto. Tu stendi il cielo come un padiglione,
3 ο στεγαζων εν υδασιν τα υπερωα αυτου ο τιθεις νεφη την επιβασιν αυτου ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων3 E ne copri colle acque la parte superiore. Tu fai delle nubi il tuo cocchio, e cammini sulle ali dei venti.
4 ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρ φλεγον4 Fai tuoi angeli gli spiriti, e tuoi ministri le fiamme di fuoco.
5 εθεμελιωσεν την γην επι την ασφαλειαν αυτης ου κλιθησεται εις τον αιωνα του αιωνος5 Tu hai stabilita sulle sue basi la terra, non piegherà nei secoli dei secoli.
6 αβυσσος ως ιματιον το περιβολαιον αυτου επι των ορεων στησονται υδατα6 L'abisso delle acque la ricopriva come un vestito, le acque s'innalzavano sopra i monti.
7 απο επιτιμησεως σου φευξονται απο φωνης βροντης σου δειλιασουσιν7 Alla tua minaccia fuggirono, atterrite al tuono della tua voce.
8 αναβαινουσιν ορη και καταβαινουσιν πεδια εις τοπον ον εθεμελιωσας αυτοις8 Emersero le montagne, si abbassaron le valli, nel luogo che tu avevi loro assegnato.
9 οριον εθου ο ου παρελευσονται ουδε επιστρεψουσιν καλυψαι την γην9 Fissasti loro un termine che non passeranno mai, e non torneranno a coprire la terra.
10 ο εξαποστελλων πηγας εν φαραγξιν ανα μεσον των ορεων διελευσονται υδατα10 Tu fai scaturire le fontane nelle valli, le acque scorrono in mezzo ai monti.
11 ποτιουσιν παντα τα θηρια του αγρου προσδεξονται οναγροι εις διψαν αυτων11 Ne bevono tutte le bestie dei campi, gli onagri le sospirano quando han sete.
12 επ' αυτα τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσει εκ μεσου των πετρων δωσουσιν φωνην12 Presso di esse dimorano gli uccelli dell'aria, di mezzo alle rocce fan sentire il loro canto.
13 ποτιζων ορη εκ των υπερωων αυτου απο καρπου των εργων σου χορτασθησεται η γη13 Dall'alta tua dimora tu innaffi i monti, del frutto del tuo lavorò si sazia la terra.
14 εξανατελλων χορτον τοις κτηνεσιν και χλοην τη δουλεια των ανθρωπων του εξαγαγειν αρτον εκ της γης14 Tu fai crescere il fieno pei giumenti e gli erbaggi a servizio dell'uomo. Tu fai che venga fuori dalla terra il pane,
15 και οινος ευφραινει καρδιαν ανθρωπου του ιλαρυναι προσωπον εν ελαιω και αρτος καρδιαν ανθρωπου στηριζει15 E che il vino rallegri il cuore dell'uomo; che l'olio ne renda ilare la faccia, e il pane sostenti il cuore dell'uomo.
16 χορτασθησεται τα ξυλα του πεδιου αι κεδροι του λιβανου ας εφυτευσεν16 Si saziano le piante della campagna, i cedri del Libano da lui piantati.
17 εκει στρουθια εννοσσευσουσιν του ερωδιου η οικια ηγειται αυτων17 Là fanno il nido i passeri; più su è il nido della cicogna;
18 ορη τα υψηλα ταις ελαφοις πετρα καταφυγη τοις χοιρογρυλλιοις18 Gli alti monti servono ai cervi, la roccia serve di rifugio ai ricci.
19 εποιησεν σεληνην εις καιρους ο ηλιος εγνω την δυσιν αυτου19 Egli fece la luna per distinguere i tempi, il sole e seppe l'ora del suo tramonto.
20 εθου σκοτος και εγενετο νυξ εν αυτη διελευσονται παντα τα θηρια του δρυμου20 Tu stendi le tenebre e viene la notte: in essa sbucan fuori tutte le bestie dalla selva.
21 σκυμνοι ωρυομενοι αρπασαι και ζητησαι παρα του θεου βρωσιν αυτοις21 I leoncelli si mettono a ruggire in cerca di preda, per chiedere a Dio il loro pasto.
22 ανετειλεν ο ηλιος και συνηχθησαν και εν ταις μανδραις αυτων κοιτασθησονται22 Appena sorto il sole, si ritirano a branchi, per sdraiarsi nelle loro tane.
23 εξελευσεται ανθρωπος επι το εργον αυτου και επι την εργασιαν αυτου εως εσπερας23 Allora esce l'uomo alle sue faccende, al suo lavoro fino alla sera.
24 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε παντα εν σοφια εποιησας επληρωθη η γη της κτησεως σου24 Quanto son grandiose le tue opere, o Signore! Tutto hai fatto con sapienza; la terra è piena dei tuoi beni!
25 αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος εκει ερπετα ων ουκ εστιν αριθμος ζωα μικρα μετα μεγαλων25 Ecco il gran mare dalle immense braccia, ove son rettili innumerabili, animali piccoli e grandi:
26 εκει πλοια διαπορευονται δρακων ουτος ον επλασας εμπαιζειν αυτω26 Là passano le navi e il dragone che tu hai formato perchè scherzasse nell'acqua.
27 παντα προς σε προσδοκωσιν δουναι την τροφην αυτοις ευκαιρον27 Tutti aspettano da te che tu dia loro a suo tempo il cibo;
28 δοντος σου αυτοις συλλεξουσιν ανοιξαντος δε σου την χειρα τα συμπαντα πλησθησονται χρηστοτητος28 E quando tu lo dài, lo raccolgono, quando tu apri la tua mano, tutte le cose son ricolme di bene.
29 αποστρεψαντος δε σου το προσωπον ταραχθησονται αντανελεις το πνευμα αυτων και εκλειψουσιν και εις τον χουν αυτων επιστρεψουσιν29 Ma quando tu rivolgi altrove la faccia, si turbano; se togli loro lo spirito, vengono meno e ritornano nella loro polvere.
30 εξαποστελεις το πνευμα σου και κτισθησονται και ανακαινιεις το προσωπον της γης30 Manderai il tuo spirito e saran create, e rinnovellerai la faccia della terra.
31 ητω η δοξα κυριου εις τον αιωνα ευφρανθησεται κυριος επι τοις εργοις αυτου31 La gloria del Signore duri in eterno, e si allieti il Signore nelle sue opere:
32 ο επιβλεπων επι την γην και ποιων αυτην τρεμειν ο απτομενος των ορεων και καπνιζονται32 Egli che mira la terra e la fa tremare, tocca i monti e fumano.
33 ασω τω κυριω εν τη ζωη μου ψαλω τω θεω μου εως υπαρχω33 Canterò al Signore finché duri la mia vita, inneggerò al mio Dio finché avrò respiro.
34 ηδυνθειη αυτω η διαλογη μου εγω δε ευφρανθησομαι επι τω κυριω34 Possano a lui essere gradite le mie parole! In quanto a me, porrò la mia delizia nel Signore.
35 εκλιποισαν αμαρτωλοι απο της γης και ανομοι ωστε μη υπαρχειν αυτους ευλογει η ψυχη μου τον κυριον35 Spariscan dalla terra i peccatori e i malvagi, in modo che non ce ne resti uno. Anima mia, benedici il Signore.