Livre de Job 17

JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Mon souffle en moi s'épuise et les fossoyeurs pour moi s'assemblent.	1 Το πνευμα μου φθειρεται, αι ημεραι μου σβυνονται, οι ταφοι ειναι ετοιμοι δι' εμε.
2 Je n'ai pour compagnons que des railleurs, dont la dureté obsède mes veilles.	2 Δεν ειναι χλευασται πλησιον μου; και δεν διανυκτερευει ο οφθαλμος μου εν ταις πικριαις αυτων;
3 Place donc toi-même ma caution près de toi, car lequel voudrait toper dans ma main?	3 Ασφαλισον με, δεομαι? γενου εις εμε εγγυητης πλησιον σου? τις ηθελεν εγγυηθη εις εμε;
4 Tu as fermé leur coeur à la raison, aussi aucune main ne se lève.	4 Διοτι συ εκρυψας την καρδιαν αυτων απο συνεσεως? δια τουτο δεν θελεις υψωσει αυτους.
5 Tel celui qui invite des amis à un partage, quand les yeux de ses fils languissent,	5 Του λαλουντος με απατην προς τους φιλους, και οι οφθαλμοι των τεκνων αυτου θελουσι τηκεσθαι.
6 je suis devenu la fable des gens, quelqu'un à qui l'on crache au visage.	6 Και με κατεστησε παροιμιαν των λαων? και ενωπιον αυτων κατεσταθην ονειδος.
7 Mes yeux s'éteignent de chagrin, mes membres s'évanouissent comme l'ombre.	7 Και ο οφθαλμος μου εμαρανθη υπο της θλιψεως, και παντα τα μελη μου εγειναν ως σκια.
8 A cette vue, les hommes droits restent stupéfaits, l'innocent s'indigne contre l'impie;	8 Οι ευθεις θελουσι θαυμασει εις τουτο, και ο αθωος θελει διεγερθη κατα του υποκριτου.
9 le juste s'affermit dans ses voies, l'homme aux mains pures redouble d'énergie.	9 Ο δε δικαιος θελει κρατει την οδον αυτου, και ο καθαρος τας χειρας θελει επαυξησει την δυναμιν αυτου.
10 Allons, vous tous, revenez à la charge, et je ne trouverai pas un sage parmi vous!	10 σεις δε παντες επιστραφητε, και ελθετε τωρα? διοτι ουδενα συνετον θελω ευρει μεταξυ σας.
11 Mes jours ont fui, avec mes projets, et les fibres de mon coeur sont rompues.	11 Αι ημεραι μου παρηλθον, εκοπησαν οι σκοποι μου, αι επιθυμιαι της καρδιας μου.
12 On veut faire de la nuit le jour; elle serait proche la lumière qui chasse les ténèbres.	12 Την νυκτα μετεβαλον εις ημεραν? το φως ειναι πλησιον του σκοτους.
13 Or mon espoir, c'est d'habiter le shéol, d'étendre ma couche dans les ténèbres.	13 Εαν προσμενω, ο ταφος ειναι η κατοικια μου? εστρωσα την κλινην μου εν τω σκοτει.
14 Je crie au sépulcre: "Tu es mon père!" à la vermine: "C'est toi ma mère et ma soeur!"	14 Εβοησα προς την φθοραν, Εισαι, πατηρ μου? προς τον σκωληκα, Μητηρ μου και αδελφη μου εισαι.
15 Où donc est-elle, mon espérance? Et mon bonheur, qui l'aperçoit?	15 Και που τωρα η ελπις μου; και την ελπιδα μου τις θελει ιδει;
16 Vont-ils descendre à mes côtés au shéol, sombrer de même dans la poussière?	16 εις το βαθος του αδου θελει καταβη? βεβαιως θελει αναπαυθη μετ' εμου εν τω χωματι.