Psalmi 22

Biblija Hrvatski	BIBBIA MARTINI
1 Zborovođi. Po napjevu »Košuta u zoru«. Psalam. Davidov.	1 Salmo di Davidde. Il Signore mi governa, e niuna cosa a me mancherà:
2 Bože moj, Bože moj, zašto si me ostavio? Daleko si od ridanja moga.	2 Egli mi ha posto in luoghi di pascolo abbondante. Mi ha condotto a un'acqua, che riconforta:
3 Bože moj, vičem danju, al’ ne odvraćaš; noću vapijem i nema mi počinka.	3 Richiamò a se l'anima mia. Mi ha condotto pe' sentieri della giustizia per amore del suo nome.
4 A ipak, ti u Svetištu prebivaš, Nado Izraelova!	4 Imperocché quand'anche io camminassi in mezzo all'ombra di morto, non temerò disastri, perché meco sei tu. La tua verga stessa, e il tuo bastone mi han consolato.
5 U tebe se očevi naši uzdaše, uzdaše se, i ti ih izbavi;	5 Hai imbandita dinanzi a me una mensa, in faccia di quelli, che mi perseguitano. Hai asperso il mio capo di unguento; ma quanto è mai buono il mio calice esilarante!
6 k tebi su vikali i spašavali se, u tebe se uzdali, i postidjeli se nisu.	6 E la tua misericordia mi seguirà, per tutti i giorni della mia vita. Affinchè io abiti nella casa del Signore pe' lunghi giorni.
7 A ja, crv sam, a ne čovjek, ruglo ljudi i naroda prezir.
8 Koji me vode, podruguju se meni, razvlače usne, mašu glavom:
9 »U Jahvu se on uzda, neka ga sad izbavi, neka ga spasi ako mu omilje!«
10 Iz krila majčina ti si me izveo, mir mi dao na grudima majke.
11 Tebi sam predan iz materine utrobe, od krila majčina ti si Bog moj.
12 Ne udaljuj se od mene, blizu je nevolja, a nikog nema da mi pomogne.
13 Opkoliše me junci mnogobrojni, bašanski bikovi okružiše mene.
14 Ždrijela svoja razvaljuju na me k’o lav koji plijen kida i riče.
15 Kao voda razlih se, sve mi se kosti rasuše; srce mi posta poput voska, topi se u grudima mojim.
16 Grlo je moje kao crijep suho, i moj se jezik uz nepce slijepi: u prah smrtni bacio si mene.
17 Opkolio me čopor pasa, rulje me zločinačke okružile. Probodoše mi ruke i noge,
18 sve kosti svoje prebrojiti mogu, a oni me gledaju i zure u me.
19 Haljine moje dijele među sobom i kocku bacaju za odjeću moju.
20 Ali ti, o Jahve, daleko mi ne budi; snago moja, pohiti mi u pomoć!
21 Dušu moju istrgni maču, iz šapa pasjih život moj.
22 Spasi me iz ralja lavljih i jadnu mi dušu od rogova bivoljih!
23 A sada, braći ću svojoj naviještat’ ime tvoje, hvalit ću te usred zbora.
24 »Koji se bojite Jahve, hvalite njega! Svi od roda Jakovljeva, slavite njega! Svi potomci Izraelovi, njega se bojte!
25 Jer nije prezreo ni zaboravio muku jadnika, i nije sakrio lice svoje od njega; kad ga je zazvao, on ga je čuo.«
26 Zato ću te hvaliti u zboru veliku, pred vjernicima tvojim izvršit’ zavjete.
27 Siromasi će jesti i nasitit će se, hvalit će Jahvu koji traže njega: nek’ živi srce vaše dovijeka!
28 Spomenut će se i Jahvi se vratit’ svi krajevi zemlje; pred njim će nicê pasti sve obitelji pogana.
29 Jer Jahvino je kraljevstvo, on je vladar pucima.
30 Njemu će se jedinom klanjati svi koji snivaju u zemlji, pred njim se sagnuti svi koji u prah silaze. I moja će duša za njega živjeti,
31 njemu će služiti potomstvo moje. O Gospodu će se pripovijedat’
32 sljedećem koljenu, o njegovoj pravdi naviještati narodu budućem: »Ovo učini Jahve!«