1 Εαν λαλω τας γλωσσας των ανθρωπων και των αγγελων, αγαπην δε μη εχω, εγεινα χαλκος ηχων η κυμβαλον αλαλαζον. | 1 If I were to speak in the language of men, or of Angels, yet not have charity, I would be like a clanging bell or a crashing cymbal. |
2 Και εαν εχω προφητειαν και εξευρω παντα τα μυστηρια και πασαν την γνωσιν, και εαν εχω πασαν την πιστιν, ωστε να μετατοπιζω ορη, αγαπην δε μη εχω, ειμαι ουδεν. | 2 And if I have prophecy, and learn every mystery, and obtain all knowledge, and possess all faith, so that I could move mountains, yet not have charity, then I am nothing. |
3 Και εαν παντα τα υπαρχοντα μου διανειμω, και εαν παραδωσω το σωμα μου δια να καυθω, αγαπην δε μη εχω, ουδεν ωφελουμαι. | 3 And if I distribute all my goods in order to feed the poor, and if I hand over my body to be burned, yet not have charity, it offers me nothing. |
4 Η αγαπη μακροθυμει, αγαθοποιει, η αγαπη δεν φθονει, η αγαπη δεν αυθαδιαζει, δεν επαιρεται, | 4 Charity is patient, is kind. Charity does not envy, does not act wrongly, is not inflated. |
5 δεν ασχημονει, δεν ζητει τα εαυτης, δεν παροξυνεται, δεν διαλογιζεται το κακον, | 5 Charity is not ambitious, does not seek for itself, is not provoked to anger, devises no evil. |
6 δεν χαιρει εις την αδικιαν, συγχαιρει δε εις την αληθειαν? | 6 Charity does not rejoice over iniquity, but rejoices in truth. |
7 παντα ανεχεται, παντα πιστευει, παντα ελπιζει, παντα υπομενει. | 7 Charity suffers all, believes all, hopes all, endures all. |
8 Η αγαπη ουδεποτε εκπιπτει? τα αλλα ομως, ειτε προφητειαι ειναι, θελουσι καταργηθη? ειτε γλωσσαι, θελουσι παυσει? ειτε γνωσις, θελει καταργηθη. | 8 Charity is never torn away, even if prophecies pass away, or languages cease, or knowledge is destroyed. |
9 Διοτι κατα μερος γινωσκομεν και κατα μερος προφητευομεν? | 9 For we know only in part, and we prophesy only in part. |
10 οταν ομως ελθη το τελειον, τοτε το κατα μερος θελει καταργηθη. | 10 But when the perfect arrives, the imperfect passes away. |
11 Οτε ημην νηπιος, ως νηπιος ελαλουν, ως νηπιος εφρονουν, ως νηπιος εσυλλογιζομην? οτε ομως εγεινα ανηρ, κατηργησα τα του νηπιου. | 11 When I was a child, I spoke like a child, I understood like a child, I thought like a child. But when I became a man, I put aside the things of a child. |
12 Διοτι τωρα βλεπομεν δια κατοπτρου αινιγματωδως, τοτε δε προσωπον προς προσωπον? τωρα γνωριζω κατα μερος, τοτε δε θελω γνωρισει καθως και εγνωρισθην. | 12 Now we see through a glass darkly. But then we shall see face to face. Now I know in part, but then I shall know, even as I am known. |
13 Τωρα δε μενει πιστις, ελπις, αγαπη, τα τρια ταυτα. μεγαλητερα δε τουτων ειναι η αγαπη. | 13 But for now, these three continue: faith, hope, and charity. And the greatest of these is charity. |