ΑΣΜΑ - Cantico - Canticle of Canticles 4

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Ιδου, εισαι ωραια, αγαπητη μου? ιδου, εισαι ωραια? οι οφθαλμοι σου ειναι ως περιστερων μεταξυ των πλοκαμων σου? τα μαλλια σου ειναι ως ποιμνιον αιγων, καταβαινοντων απο του ορους Γαλααδ.	1 Que tu es belle, ma compagne! Tu es belle et tes yeux derrière ton voile sont des colombes. Ta chevelure est un troupeau de chèvres qui s’accrochent aux pentes de Galaad;
2 Οι οδοντες σου ειναι ως ποιμνιον προβατων κεκουρευμενων, αναβαινοντων απο της λουσεως, τα οποια παντα γεννωσι διδυμα, και δεν υπαρχει ατεκνον μεταξυ αυτων?	2 tes dents, des brebis tondues qui remontent toutes blanches du lavoir; chacune a sa jumelle, pas une ne l’a perdue.
3 τα χειλη σου ως ταινια ερυθρα, και η λαλια σου ευχαρις? αι παρειαι σου ως τμημα ροιδιου μεταξυ των πλοκαμων σου?	3 Tes lèvres sont un ruban d’écarlate plus charmant encore que tes paroles; tes joues, sous ton voile, sont les moitiés d’un fruit vermeil;
4 Ο τραχηλος σου ως ο πυργος του Δαβιδ, ο ωκοδομημενος δια οπλοθηκην, επι του οποιου κρεμανται χιλιοι θυρεοι, παντες ασπιδες ισχυρων?	4 ton cou, c’est la tour de David, fier donjon; mille boucliers y sont suspendus, tous les trophées ramenés par les braves.
5 οι δυο μαστοι σου ως δυο σκυμνοι δορκαδος διδυμοι, βοσκοντες μεταξυ των κρινων.	5 Tes deux seins sont deux faons mignons, les jumeaux d’une gazelle.
6 Εωσου πνευση η αυρα της ημερας και φυγωσιν αι σκιαι, εγω θελω υπαγει εις το ορος της σμυρνης, και εις τον λοφον του θυμιαματος.	6 Avant que ne souffle la brise du soir, et que déjà les ombres s’effacent, j’irai à la montagne de la myrrhe, aux collines de l’encens,
7 Ολη ωραια εισαι, αγαπητη μου? και μωμος δεν υπαρχει εν σοι.	7 Tu es toute belle, ma compagne, et pas de tache en toi!
8 Ελθε μετ' εμου απο του Λιβανου, νυμφη απο του Λιβανου μετ' εμου? βλεψον απο της κορυφης του Αμανα, απο της κορυφης του Σενειρ και του Αερμων, απο των φωλεων των λεοντων, απο των ορεων των παρδαλεων.	8 Du Liban viens ici, épouse, viens du Liban jusqu’ici! Laisse les crêtes de l’Amana, les sommets de Sénir et de l’Hermon, quitte ces repaires de lions, ces montagnes à léopards.
9 Ετρωσας την καρδιαν μου, αδελφη μου, νυμφη? ετρωσας την καρδιαν μου, δι' ενος των οφθαλμων σου, δι' ενος πλοκαμου του τραχηλου σου.	9 Tu as pris mon cœur, épouse, ma sœur! tu m’as pris: d’un seul de tes regards, d’une perle de tes colliers.
10 Ποσον ωραια ειναι η αγαπη σου, αδελφη μου, νυμφη ποσον καλητερα η αγαπη σου παρα τον οινον και η οσμη των μυρων σου παρα παντα τα αρωματα	10 Qu’ils sont beaux tes seins, épouse, ma sœur, tes caresses me sont meilleures que le vin, tes huiles odorantes surpassent tous les baumes!
11 Τα χειλη σου, νυμφη, σταζουσιν ως κηρηθρα? μελι και γαλα ειναι υπο την γλωσσαν σου? και η οσμη των ιματιων σου ως οσμη του Λιβανου.	11 Tes lèvres, épouse, distillent du nectar, lait et miel se cachent sous ta langue, et la senteur de tes vêtements est comme le parfum du Liban.
12 Κηπος κεκλεισμενος ειναι η αδελφη μου, η νυμφη μου? βρυσις κεκλεισμενη, πηγη εσφραγισμενη.	12 Tu es un jardin clos, épouse, ma sœur, un jardin clos, une fontaine scellée!
13 Οι βλαστοι σου ειναι παραδεισος ροιδιων, μετα εκλεκτων καρπων? κυπρος μετα ναρδου?	13 Tes pousses se font verger de grenadiers, abondance de fruits exquis, aromates et grappes de senteur,
14 ναρδος και κροκος? καλαμος και κινναμωμον, μετα παντων των δενδρων του θυμιαματος? σμυρνα και αλοη, μετα παντων των πρωτιστων αρωματων?	14 thym, marjolaine, safran, cannelle, romarin, aloès et myrrhe et toute épice parfumée!
15 πηγη κηπων, φρεαρ υδατος ζωντος, και ρυακες απο του Λιβανου.	15 Fontaine de mon jardin, puits d’eau vive, cascade dont les eaux descendent du Liban! ELLE:
16 Εγερθητι, Βορρα? και ερχου, Νοτε? πνευσον εις τον κηπον μου? δια να εκχυθωσι τα αρωματα αυτου. Ας ελθη ο αγαπητος μου εις τον κηπον αυτου, και ας φαγη τους εξαιρετους καρπους αυτου.	16 Lève-toi, brise du nord, accourez vents du midi, soufflez sur mon jardin pour qu’il répande ses parfums! Que mon aimé vienne à son jardin et qu’il en goûte les fruits exquis! LUI: