1 Χρονος ειναι εις παντα, και καιρος παντι πραγματι υπο τον ουρανον. | 1 Il y a un moment pour tout et un temps pour toute chose sous le ciel. |
2 Καιρος του γεννασθαι και καιρος του αποθνησκειν? καιρος του φυτευειν και καιρος του εκριζονειν το πεφυτευμενον? | 2 Un temps pour enfanter, et un temps pour mourir; un temps pour planter, et un temps pourarracher le plant. |
3 καιρος του αποκτεινειν και καιρος του ιατρευειν? καιρος του καταστρεφειν και καιρος του οικοδομειν? | 3 Un temps pour tuer, et un temps pour guérir; un temps pour détruire, et un temps pour bâtir. |
4 καιρος του κλαιειν και καιρος του γελαν? καιρος του πενθειν και καιρος του χορευειν? | 4 Un temps pour pleurer, et un temps pour rire; un temps pour gémir, et un temps pour danser. |
5 καιρος του διασκορπιζειν λιθους και καιρος του συναγειν λιθους? καιρος του εναγκαλιζεσθαι και καιρος του απομακρυνεσθαι απο του εναγκαλισμου? | 5 Un temps pour lancer des pierres, et un temps pour en ramasser; un temps pour embrasser, et untemps pour s'abstenir d'embrassements. |
6 καιρος του αποκτησαι και καιρος του απολεσαι? καιρος του φυλαττειν και καιρος του ριπτειν? | 6 Un temps pour chercher, et un temps pour perdre; un temps pour garder, et un temps pour jeter. |
7 καιρος του σχιζειν και καιρος του ραπτειν? καιρος του σιγαν και καιρος του λαλειν? | 7 Un temps pour déchirer, et un temps pour coudre; un temps pour se taire, et un temps pourparler. |
8 καιρος του αγαπησαι και καιρος του μισησαι? καιρος πολεμου και καιρος ειρηνης. | 8 Un temps pour aimer, et un temps pour haïr; un temps pour la guerre, et un temps pour la paix. |
9 Τις ωφελεια εις τον εργαζομενον απο οσα αυτος μοχθει; | 9 Quel profit celui qui travaille trouve-t-il à la peine qu'il prend? |
10 Ειδον τον περισπασμον, τον οποιον εδωκεν ο Θεος εις τους υιους των ανθρωπων δια να μοχθωσιν εν αυτω. | 10 Je regarde la tâche que Dieu donne aux enfants des hommes: |
11 Τα παντα εκαμε καλα εν τω καιρω εκαστου? και τον κοσμον υπεβαλεν εις την διανοιαν αυτων, χωρις ο ανθρωπος να δυναται να εξιχνιαση απ' αρχης μεχρι τελους το εργον, το οποιον ο Θεος εκαμεν. | 11 tout ce qu'il fait convient en son temps. Il a mis dans leur coeur l'ensemble du temps, mais sansque l'homme puisse saisir ce que Dieu fait, du commencement à la fin. |
12 Εγνωρισα οτι δεν ειναι αλλο καλον δι' αυτους, ειμη να ευφραινηται τις και να καμνη καλον εν τη ζωη αυτου. | 12 Et je sais qu'il n'y a pas de bonheur pour l'homme, sinon dans le plaisir et le bien-être durant savie. |
13 Και ετι το να τρωγη πας ανθρωπος και να πινη και να απολαμβανη καλον εκ παντος του μοχθου αυτου, ειναι χαρισμα Θεου. | 13 Et si un homme mange, boit et trouve le bonheur dans son travail, cela est un don de Dieu. |
14 Εγνωρισα οτι παντα οσα εκαμεν ο Θεος, τα αυτα θελουσιν εισθαι διαπαντος? δεν ειναι δυνατον να προσθεση τις εις αυτα ουδε να αφαιρεση απ' αυτων? και ο Θεος εκαμε τουτο δια να φοβωνται ενωπιον αυτου. | 14 Je sais que tout ce que Dieu fait sera pour toujours. A cela il n'y a rien à ajouter, de cela il n'y arien à retrancher, et Dieu fait en sorte qu'on le craigne. |
15 Ο, τι εγεινεν, ηδη ειναι? και ο, τι θελει γεινει, ηδη εγεινε? και ο Θεος ανακαλει τα παρελθοντα. | 15 Ce qui est fut déjà; ce qui sera est déjà. Or Dieu recherche le persécuté. |
16 Και ειδον ετι υπο τον ηλιον τον τοπον της κρισεως, και εκει ειναι η ανομια? και τον τοπον της δικαιοσυνης, και εκει η ανομια. | 16 Je regarde encore sous le soleil: à la place du droit, là se trouve le crime, à la place du juste setrouve le criminel; |
17 Ειπα εγω εν τη καρδια μου, Ο Θεος θελει κρινει τον δικαιον και τον ασεβη? διοτι δι' εκαστον πραγμα και επι παντος εργου ειναι καιρος εκει. | 17 et je me dis en moi-même: le juste et le criminel, Dieu les jugera, car il y a un temps pourtoutes choses et pour toute action ici. |
18 Ειπα εγω εν τη καρδια μου περι της καταστασεως των υιων των ανθρωπων, οτι θελει δοκιμασει αυτους ο Θεος, και θελουσιν ιδει οτι αυτοι καθ' εαυτους ειναι κτηνη. | 18 Je me dis en moi-même, en ce qui concerne les enfants des hommes: c'est pour que Dieu leséprouve et leur montre qu'ils sont des bêtes. |
19 Διοτι το συναντημα των υιων των ανθρωπων ειναι και το συναντημα του κτηνους? και εν συναντημα ειναι εις αυτους? καθως αποθνησκει τουτο, ουτως αποθνησκει και εκεινος? και η αυτη πνοη ειναι εις παντας? και ο ανθρωπος δεν υπερτερει κατ' ουδεν το κτηνος? διοτι τα παντα ειναι ματαιοτης. | 19 Car le sort de l'homme et le sort de la bête sont un sort identique: comme meurt l'un, ainsimeurt l'autre, et c'est un même souffle qu'ils ont tous les deux. La supériorité de l'homme sur la bête est nulle, cartout est vanité. |
20 Τα παντα καταντωσιν εις τον αυτον τοπον? τα παντα εγειναν εκ του χωματος και τα παντα επιστρεφουσιν εις το χωμα. | 20 Tout s'en va vers un même lieu: tout vient de la poussière, tout s'en retourne à la poussière. |
21 Τις γνωριζει το πνευμα των υιων των ανθρωπων, αν αυτο αναβαινη εις τα ανω, και το πνευμα του κτηνους, αν αυτο καταβαινη κατω εις την γην; | 21 Qui sait si le souffle de l'homme monte vers le haut et si le souffle de la bête descend en bas,vers la terre? |
22 Ειδον λοιπον οτι δεν ειναι καλητερον, ειμη το να ευφραινηται ο ανθρωπος εις τα εργα αυτου? διοτι αυτη ειναι η μερις αυτου? επειδη τις θελει φερει αυτον δια να ιδη το γενησομενον μετ' αυτον; | 22 Je vois qu'il n'y a de bonheur pour l'homme qu'à se réjouir de ses oeuvres, car c'est là sa part.Qui donc l'emmènera voir ce qui sera après lui? |