ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 74

GREEK BIBLE	DOUAI-RHEIMS
1 Μασχιλ του Ασαφ.>> Δια τι, Θεε, απερριψας ημας διαπαντος; δια τι καπνιζει η οργη σου εναντιον των προβατων της βοσκης σου;	1 Understanding for Asaph. O God, why hast thou cast us off unto the end: why is thy wrath enkindled against the sheep of thy pasture?
2 Μνησθητι της συναγωγης σου, την οποιαν απεκτησας απ' αρχης? την ραβδον της κληρονομιας σου, την οποιαν ελυτρωσας? τουτο το ορος Σιων, εν ω κατωκησας.	2 Remember thy congregation, which thou hast possessed from the beginning. The sceptre of thy inheritance which thou hast redeemed: mount Sion in which thou hast dwelt.
3 Κινησον τα βηματα σου προς τας παντοτεινας ερημωσεις, προς παν κακον, το οποιον επραξεν ο εχθρος εν τω αγιαστηριω.	3 Lift up thy hands against their pride unto the end; see what things the enemy hath done wickedly in the sanctuary.
4 Οι εχθροι σου βρυχωνται εν τω μεσω των συναγωγων σου? εθεσαν σημαιας τας σημαιας αυτων.	4 And they that hate thee have made their boasts, in the midst of thy solemnity. They have set up their ensigns for signs,
5 Γνωστον εγεινεν? ως εαν τις σηκονων πελεκυν καταφερη επι πυκνα δενδρα,	5 and they knew not both in the going out and on the highest top. As with axes in a wood of trees,
6 ουτω τωρα αυτοι συνετριψαν δια μιας με πελεκεις και σφυρια, τα πελεκητα εργα αυτου.	6 they have cut down at once the gates thereof, with axe and hatchet they have brought it down.
7 Κατεκαυσαν εν πυρι το αγιαστηριον σου εως εδαφους? εβεβηλωσαν το κατοικητηριον του ονοματος σου.	7 They have set fire to thy sanctuary: they have defiled the dwelling place of thy name on the earth.
8 Ειπον εν τη καρδια αυτων, Ας εξολοθρευσωμεν αυτους ομου? κατεκαυσαν πασας τας συναγωγας του Θεου εν τη γη.	8 They said in their heart, the whole kindred of them together: Let us abolish all the festival days of God from the land.
9 Τα σημεια ημων δεν βλεπομεν? δεν υπαρχει πλεον προφητης ουδε γνωριζων μεταξυ ημων το εως ποτε.	9 Our signs we have not seen, there is now no prophet: and he will know us no more.
10 Εως ποτε, Θεε, θελει ονειδιζει ο εναντιος; θελει βλασφημει ο εχθρος το ονομα σου διαπαντος;	10 How long, O God, shall the enemy reproach: is the adversary to provoke thy name for ever?
11 Δια τι αποστρεφεις την χειρα σου, και την δεξιαν σου; εκβαλε αυτην εκ μεσου του κολπου σου και αφανισον αυτους.	11 Why dost thou turn away thy hand: and thy right hand out of the midst of thy bosom for ever ?
12 Αλλ' ο Θεος ειναι εξ αρχης Βασιλευς μου, εργαζομενος σωτηριαν εν μεσω της γης.	12 But God is our king before ages: he hath wrought salvation in the midst of the earth.
13 Συ διεχωρισας δια της δυναμεως σου την θαλασσαν? συ συνετριψας τας κεφαλας των δρακοντων εν τοις υδασι.	13 Thou by thy strength didst make the sea firm: thou didst crush the heads of the dragons in the waters.
14 Συ συνετριψας τας κεφαλας τον Λευιαθαν? εδωκας αυτον βρωσιν εις τον λαον, τον κατοικουντα εν ερημοις.	14 Thou hast broken the heads of the dragon: thou hast given him to be meat for the people of the Ethiopians.
15 Συ ηνοιξας πηγας και χειμαρρους? εξηρανας ποταμους δυνατους.	15 Thou hast broken up the fountains and the torrents: thou hast dried up the Ethan rivers.
16 Σου ειναι η ημερα και σου η νυξ? συ ητοιμασας το φως και τον ηλιον.	16 Thine is the day, and thine is the night: thou hast made the morning light and the sun.
17 Συ εθεσας παντα τα ορια της γης? συ εκαμες το θερος και τον χειμωνα.	17 Thou hast made all the borders of the earth: the summer and the spring were formed by thee.
18 Μνησθητι τουτου, οτι ο εχθρος ωνειδισε τον Κυριον? και λαος αφρων εβλασφημησε το ονομα σου.	18 Remember this, the enemy hath reproached the Lord: and a foolish people hath provoked thy name.
19 Μη παραδωσης εις τα θηρια την ψυχην της τρυγονος σου? την συναξιν των πενητων σου μη λησμονησης διαπαντος.	19 Deliver not up to beasts the souls that confess to thee: and forget not to the end the souls of thy poor.
20 Επιβλεψον επι την διαθηκην σου? διοτι επλησθησαν οι σκοτεινοι της γης τοποι απο οικων καταδυναστειας.	20 Have regard to thy covenant: for they that are the obscure of the earth have been filled with dwellings of iniquity.
21 Ας μη στραφη ο ταλαιπωρος εις τα οπισω κατησχυμμενος? ο πτωχος και ο πενης ας επαινωσι το ονομα σου.	21 Let not the humble be turned away with confusion: the poor and needy shall praise thy name.
22 Αναστα, Θεε? δικασον την δικην σου? μνησθητι του ονειδισμου, τον οποιον εις σε καμνει ο αφρων ολην την ημεραν.	22 Arise, O God, judge thy own cause: remember thy reproaches with which the foolish man hath reproached thee all the day.
23 Μη λησμονησης την φωνην των εχθρων σου? ο θορυβος των επανισταμενων κατα σου αυξανει διαπαντος.	23 Forget not the voices of thy enemies: the pride of them that hate thee ascendeth continually.